Yvision.kz
kk
Обзоры
Обзоры
1 200 постов342 подписчика
Обзоры новинок и товаров.
  • 0
    16:15, 24 апреля 2024

    Kazakhstan Fashion Week 2024

    34-ый сезон первой и крупнейшей национальной недели моды в Центральной Азии вновь состоялся на площадке дилерского центра Mercedes-Benz, Blue Star of Kazakhstan (Алматы, Кульджинский тракт, 8/5).
    Коллекции представят более двух десятков дизайнеров авторской одежды из Казахстана и ближнего зарубежья.
    Этрадиционно в отборе на главный подиум страны участвуют порядка 400 моделей.

    undefined
    Между тем, сезон ознаменован стартом глобального сотрудничества Kazakhstan Fashion Week с крупнейшей в Центральной Азии и России международной выставкой индустрии моды CPM — Collection Première Moscow. Каждый сезон коллекции на CPM презентуют более 950 брендов из 30 стран, а для формирования заказов коллекций площадку посещает более 21 000 ритейлеров и других участников рынка.



    Коллекции представили марки Arunaz, AUGUST, Na MI Lab, Коллективный показ финалистов New generation (DomiKE by Assel Abitayeva, Pirlepes by Talgat Nursaule, Elmtree by Elmira Assylbekova, Mode de VIE by Victoria Makhmutova, DM by Dina Marat, Blanc 1664, Zalkar (Кыргызстан), Naiyl Baikuchukov, Ainash Karina, ASSEM MEIRAM, Isabel Garcia by YesseY.

    Arunaz

    Назым Карпыкова — основательница молодой и динамично развивающегося бренда дизайнерской одежды «ARUNAZ ATELIER».

    Назым основала свой бренд в 2014 году, постоянно представляет собственные коллекции на Казахстанской неделе моды KFW. Ее стиль нравится многим селебрити казахстанского шоу-бизнеса. Она тонко чувствует тренды и умеет грамотно сочетать их с восточными мотивами. На красных дорожках и других крупных мероприятиях в Казахстане можно встретить звезд в нарядах от Arunaz – этот бренд полюбился известным артисткам Аише, Мадине Садвакасовой, Розе Рымбаевой, Баян Алагузовой, Лидо, Камшат Жолдыбаевой и многим другим.

    Бренд успел покорить сердца модниц Казахстана и стран зарубежья. За 8 лет работы на счету дизайнера сотрудничество со звездами шоу-бизнеса, постоянные клиенты, победы на международных конкурсах и предложение об открытии своего бутика в Италии. Ее воздушные платья произвели фурор на показе в Париже, а среди поклонников ее творчества есть всемирно известные модели.

    AUGUST

    Казахстанский бренд одежды в этническом стиле AUGUST. В своем творчестве бренд находит вдохновение в богатстве этнической эстетики, и в каждом созданном образе стремится выразить уникальность и глубину. В основе лежит образ смелой девушки степей, олицетворяющей древние качества смелости и решительности. AUGUST соединяет этот образ с элементами современности и дерзости, чтобы создать уникальное воплощение культурного наследия в современном мире.

    Blog post image

    Na MI Lab

    NA_MI_LAB SS2024 DUNE

    ■ M.O.W.JEWELER

    «Все мы чего-то ждём, вглядываясь В горизонт событий. Где же ты , тот самый тёплый бриз надежды, предвещающий встречу с голубой мечтой?»

    На белом холсте обыденности мы рисуем мечту кистями поступков, окуная их в глубины разума. Лишь используя ту палитру, что подсказала нам сама природа.

    Если хочешь постичь, кто ты на самом деле, ступай и иди, пока вокруг не останется тех, кто знает тебя по имени. Путешествие — великий уравнитель, великий учитель, горький, как лекарство, и твердый как зеркало. Долгий путь позволит тебе узнать о себе больше, чем сотня лет спокойного созерцания.

    Герой DUNE много путешествует, похож на камень, пронесенный водою многие сотни верст, его шероховатости сглаживаются, и все в нем принимает мягкие округленные формы.

    Chambray Blue наполняет коллекцию лёгкой жизненной силой, Orangeade дарит хорошее настроение, Peach Fuzz навевает ощущение безмятежности, а вместе с ним ощущение тепла и покоя.

    Гость показа Мади Бекдаир.

    Blog post image

    Коллективный показ финалистов New generation

    DomiKE by Assel Abitayeva

    «В пять лет мама научила меня вязать, но я всегда интересовалась рисованием. Параллельно к рисованию в школе один из любимых предметов была техноло́гия (труд). Я всегда любила заниматься рукоделием. Это привело меня к профессию «художника модельера»(АТУ).

    До карантина работала в творческой мастерской шоу-балета в г Астана. Сегодня сотрудничаю с творческими личностями как Айсаным Кастеева, Алия Валерьевна, шоу балет ВИВА и.т.д.

    Вдохновением к коллекции стал цветок. В Алматинской области на периметре 3 км в горах растет растение, которое называется «стеллера карликовая». Оно цветет начиная с конца мая. Каждый раз после дождя и когда слабый ветер с запада обалденный запах доносится до дома. Это мой самый сладкий запах детства.

    Pirlepes by Talgat Nursaule

    «PIRLEPES» бренді ең алдымен әйелдің ішкі сезімі мен бақыт мүддесі. ORTA-ның лебізі біз ойлағандай нәзік емес, біз ойлағандай жұмсақ емес. ORTA сені сынайды, сені күйдіреді, тұншықтырады. Сенің тағдырың ойыншық емес, Ой-ыңнан от тудыратын кезең ORTA-ның төңірегінде.

    Осы топтама тек батылдылар үшін, ұмытпа: «Әлемнің жаны — ӘйЕл-де…»

    Elmtree by Elmira Assylbekova

    Я — Эльмира Асылбекова – финалист New Generation 2023, основатель бренда Elmtree. В своем творчестве я попыталась преобразить древнее искусство вязания в современные шедевры.

    Созданная для смелых и творческих душ, наша коллекция воплощают в себе сочетание функциональности и стиля, делая каждое изделие не просто вещью, а манифестом индивидуальности.

    Используя современные техники и экологически чистые материалы, мы создаём вязаные изделия, которые не только красивы, но и экологичны. Бренд стремится быть в авангарде устойчивой моды, доказывая, что стиль и ответственность могут идти рука об руку.

    Blog post image

    Mode de VIE by Victoria Makhmutova

    Дизайнер: Виктория Махмутова

    Возраст: 44

    Бренд: Mode de VIE

    Коллекция: EthnoForce

    «EthnoForce» — Сила Традиций. Коллекция «EthnoForce» воплощает в себе силу и красоту традиционной культуры, сочетая в себе смелость с уважением к историческому наследию. Главная героиня этой коллекции — девушка, обладающая стержнем в характере. Ее решительность и смелость отражаются в каждом образе. Она не боится выделяться и подчеркивать свою уникальность, но при этом всегда помнит и ценит свое историческое наследие. Каждая деталь коллекции «Этно Force» пропитана духом и культурой, передавая силу и гордость за свои корни. От тканей с яркими этническими узорами до аксессуаров, вдохновленных народными ремеслами, каждый элемент наполнен энергией и стойкостью. «EthnoForce» — это не просто коллекция одежды, это история и культура, оживленные смелыми предпочтениями и уважением к прошлому. Это объединение силы и красоты, где каждая деталь рассказывает свою уникальную историю.

    DM by Dina Marat

    В основе бренда лежит свежий взгляд, минимализм и элегантная эффектность, Одежду DM by Dina Marat можно надеть утром в офис, вечером пойти в ней на свидание либо на вечеринку, а также она удобна для важных встреч и обычных городских будней. Уникальность бренда «DM by Dina-Marat» в том, что, если добавить элементы «дерзости» и даже «хулиганство», вещь не теряет свою привлекательность и оригинальность. Это индивидуальность коллекции «DM by Dina-Marat».

    Стратегия дизайнера направлена на то, что все изделия от «DM by Dina-Marat» имеют функционально-архитектурные формы и эксклюзивный крой. Одежда сидит на фигуре «как нарисованная», сочетая в себе легкость и нежность. Такую одежду могут носить люди, контролирующие свои поступки, серьезные, в большей степени, с признаками: лидирующие, уверенные и влиятельные люди.

    Основателем бренда является Дина Дарыбаева — красивая, утонченная, элегантная, эффектная девушка, обладательница титулов «Мисс красоты-2016-2017гг» в городе Караганда, лицо Российского бренда «Olga Grinyuk», «Aruna Brand», «9 Region».

    Ее бренд – это полное отображение ее стиль в одежде и в жизни. По словам Дины, она родилась дизайнером, с самого детства ей нравилось создавать, шить, менять и давать любым вещам новую жизнь и при этом отличаться от окружающих.

    Название коллекции «Ozine sen» — ведь, и правда, поверив в себя можно изменить все!

    Blanc 1664

    Коллаборация первого бренда трансформеров в Казахстане YANG LAIN и французского бренда 1664, созданная модельером Адили Ботабаевой: Гармония Моды и Доброты.

    Мировые тренды моды встречаются с глубокими человеческими ценностями в новой коллекции от модельера Адили Ботабаевой. В рамках Kazakhstan Fashion Week, которая будет проходить 19-20, апреля она представит совместную коллекцию с французским брендом 1664, проникнутую темой заботы о бездомных животных. Дизайнер Адиля Ботабаева вложила всю энергию в создание уникальных образов, которые отражают сочетание моды и доброты.

    Выход новой коллекции приурочен к выходу нового продукта 1664 на рынок, а именно –Kronenbourg 1664 Rosé. Это лёгкий и освежающий пшеничный напиток с нотками красных ягод в розово-золотых оттенках. Отличная альтернатива для тех, кто ценит игристое вино.

    Символом новой коллекции станет маскот компании бренда 1664 – французский бульдог. Важную роль сыграл проект @Frenchies_help, который занимается помощью бездомным французским бульдогам в Казахстане.

    Blog post image

    Zalkar (Кыргызстан)

    Коллекция под названием «Селкинчек».

    Залкар Аскарали уулу — дизайнер, ювелир, основатель бренда «ZALKAR», Член Союза Дизайнеров Кыргызской Республики, Член синдиката моды Санкт-Петербургской недели моды. Участник международных проектов, среди них в Милане, Сеуле и странах СНГ.

    Naiyl Baikuchukov

    Новая коллекция дизайнера Наиля Байкучукова, названная «Опера», представляет собой великолепное слияние элегантности и изысканности, вдохновленное атмосферой Венского бала и величественной красотой классической оперы. Каждое платье из этой коллекции — это произведение искусства, воплощающее в себе изысканные детали, роскошные ткани и силуэты. Сочетание изящных линий, драпировок и воздушных тканей призвано подчеркнуть женственность и изысканность образа, создавая идеальный союз между классическим стилем и современной элегантностью. Коллекция «Опера» призвана превратить каждую женщину в настоящую звезду вечера, погружая ее в атмосферу изысканности и роскоши оперного театра.

    Ainash Karina

    Ұлттық нақыштағы әйелдер киімінің брендін өз елінің сұлулығы мен мәдениетінен сусындаған талантты дизайнер -Айнаш Карина ұсынады. Оның топтамалары дәстүрлі элементтер мен заманауи үрдістердің бірегей үйлесімімен ерекшеленеді, бұл оларды бірегей және тартымды етеді.

    Оның жинақтарындағы әрбір үлгі – халықтық дәстүр рухы мен ұлттық мұраның байлығын бейнелейтін нағыз өнер туындысы. Әрбір бұйымды ерекше және есте қаларлық ететін маталарды, үлгілерді және бөлшектерді таңдауға ерекше назар аударылады.

    Бұл бренд заманауи әйелдер киімінде,ұлттық нақыш пен әлемдік сән үрдістерін үйлестіріп , бірегей имидж жасаудың жарқын үлгісі .

    Бренд женской одежды с национальным колоритом был создан талантливым дизайнером -Айнаш Карина, который вдохновляется красотой и культурой своей страны.
    Ее коллекции отличаются уникальным сочетанием традиционных элементов и современных тенденций, что делает их неповторимыми и привлекательными.

    Каждая модель в ее коллекции является настоящим произведением искусства, воплощая в себе дух народных традиций и богатство национального наследия.

    Особое внимание уделяется выбору тканей, узоров и деталей, которые делают каждую вещь уникальной и запоминающейся.

    Этот бренд является ярким примером того, как в современной женской одежде можно сочетать национальный колорит и мировые тенденции моды, создавая неповторимый образ, который будет радовать свою обладательницу и окружающих ее людей.

    Blog post image

    ASSEL MEIRAM

    Бренд «ASSEM MEIRAM» характерен своей элегантностью в неизменном классическом крое и непременном качестве. Цель бренда в создании образов, которые будет подчеркивать красоту и утонченность женской фигуры, сохраняя при этом удобство и комфорт. Особое внимание в процессе пошива элементов гардероба мы уделяем как выбору тканей – они исключительно высококачественные, так и каждой детали одежды.

    О коллекции

    Изящная и одновременно сильная ханская дочь, дочь степей — какую одежду она бы выбрала, окажись в нашем современном мире? Коллекцию «Бибі» мы создавали, воодушевляясь нашими предками. Образы являют собой переплетение исторических символов, которые имеют глубокие смыслы – это то, чего бы нам не хотелось терять в сегодняшнем дне.

    Наша коллекция олицетворяет казахскую бибі.

    Воинственность, сила духа, нежность, аристократичность, изысканность, элегантность и благородство — именно эти качества были вложены каждый образ.

    Isabel Garcia by YesseY

    Коллекция Весна-лето Сезона 2024

    Есеева Дана Сабировна — сооснователь бренда Isabel Garcia и Yessey

    Айжан Бегасыл — дизайнер бренда.

    Isabel Garcia by Yeseey — коллаборация с итальянским брендом дизайнерской одежды, отличительными чертами которого стали необычные фасоны и оригинальный подход к использованию материалов. Компания следует принципу «Прямо с подиума — в гардероб». В её коллекциях элементы высокой моды линии Gold Line превращаются в наряды прет-а-порте по доступным ценам.

    Коллекция как чистый холст, олицетворение нежности. Цветы — как начало нового, символ чистых чувств и веры в прекрасное будущее. Музы этой коллекции — балерины, которые с виду кажутся хрупкими и воздушными, но это результат невероятного труда и наличие внутренней силы и стержня.

    В этой коллекции представлены эластичные и текстурированные ткани, цветы и перья, камни и бисер. Цветом этой коллекции стали разные оттенки цвета айвори. Все это перенесено как на классические облегающие, так и на ультрамодные, новые силуэты.

    Пресс-служба: Татьяна Синенко

    Фото: Алексей Котерев

    0
    178
  • 0
    16:35, 20 апреля 2024

    ALIEXPRESS-тен танымал жазғы кроссовкалар

    1 Kawasaki Кроссовкасы

    Өлшемдері: 35-тен 45-ке дейін. 7 түрлі түсі бар.

    Жоғарғы жағының материалы: желдетуге арналған кірістірулері бар полиуретан. Табаны сырғанауға қарсы жабыны бар этилен винил ацетатынан жасалған.

    Бұл кроссовкалар беріктігі мен тұрақтылығының арқасында жаттығу залында немесе жасанды жабындыда жаттығуға өте ыңғайлы.

    undefined

    Кроссовкаларды осы жерден көруге болады


    2. HUMTTO жаяу серуендеуге арналған кроссовкалар

    Қол жетімді өлшемдер: 39-дан 47-ге дейін. Түстердің 21 нұсқасы ұсынылады.

    Аяқ киімнің үстіңгі жағы берік торлы матадан жасалған, алдыңғы жағы ашық немесе жабық түрлерін таңдау мүмкіндігі бар, бұл суда жүру кезінде ұсақ тастардың ішке кіруіне жол бермейді.

    Орташа қаттылық табаны сенімді ұстауды қамтамасыз етеді және сырғып кетпейді. Өкше аймағында реттелетін бекіткіш. Тез кептіруге арналған алынбалы ұлтарақ.

    Бұл кроссовкалар жазғы туризм үшін өте қолайлы, әсіресе сіздің шытырман оқиғаларыңыз сумен байланысты болса. Сонымен қатар, өкшеде суды тиімді ағызу үшін дренаж қарастырылған. Жеңіл, жақсы желдетілетін, алып-салынатын ұлтарағы бар.

    undefined

    Кроссовкаларды осы жерден көруге болады


    3. Ерлерге арналған баусыз жазғы кроссовкалар

    Өлшемдері: 39 - дан 45-ке дейін. Жеті түрлі түс бар.

    Аяқ киімнің үстіңгі жағы тығыз созылатын торлы матадан жасалған, білек аймағында жақсы орналасу үшін серпімді жолақ бар. Артқы жағында қосымша қолдау үшін тығыз патч бар.

    Табаны резеңкеден жасалған, қалың және орташа салмақты, тамаша ұстауды қамтамасыз ететін протекторы бар.

    Сенімді ұстауды қамтамасыз ететін және сырғып кетпейтін алынбалы ұлтарақ.

    Бұл кроссовкалар жазғы серуендеуге жарамды: олар ұқыпты, жеңіл, ауа өткізетін, пішінін жақсы ұстайды және киюге оңай.

    undefined


    Кроссовкаларды осы жерден көруге болады


    4. BONA - ның жеңіл жазғы кроссовкасы

    Өлшемдері: 35 - тен 50-ге дейін. Төрт түрлі түс бар.

    Аяқ киімнің үстіңгі жағын күшейту үшін қосымша былғары және матамен қапталған, негізі берік торлы матадан жасалған. Бас жағы мен артқы жағы қорғалған, ал аяқты бекіту серпімді құлыптың арқасында тез жүзеге асырылады.

    Табаны резеңкеден жасалған, бір қарағанда жұқа болып көрінеді, бірақ шын мәнінде тығыз және аяқ астындағы тастардан тиімді қорғайды.

    Бұл кроссовкалар жұмсақ, жақсы келеді және тығыз, бірақ сонымен бірге серпімді табаны бар. Олар сізге бірнеше жыл қызмет етеді. Алайда, ортопедиялық ұлтарақтарды қолдану ұсынылады, өйткені стандартты ұлтарақтар жұқа.

    Тапсырыс беру кезінде сатушыдан ортопедиялық ұлтарақтарды салуын сұрауға болады.

    undefined


    Кроссовкаларды осы жерден көруге болады


    5. MAIJION кроссовкалары

    Өлшемдері 39-дан 46-ға дейін. Ең талғампаз талғамды қанағаттандыру үшін түстердің 28 нұсқасы ұсынылады.

    Бұл кроссовка моделі жарқын кірістірулермен назар аударады. Үлкен көрінісіне қарамастан, олар жеңіл. Қолданылатын материал ауа өткізгіш, бұл аяқтың терлеуін болдырмайды. Баулау тығыз және сенімді, ыңғайлы орналасуды қамтамасыз етеді.

    undefined


    Кроссовкаларды осы жерден көруге болады


    6. RAX кроссовкалары

    Ұсынылған өлшемдер: 39-дан 46-ға дейін, 6 түрлі түстері бар.

    Бұл кроссовкалар жазда серуендеуге де, тұрақты киюге де өте ыңғайлы, сонымен қатар судың таяз жерлерімен жүруге болады, мысалы, өзен арнасында немесе жағажайда жүруге мүмкіндік береді.

    Олардың қорғаныш бас жағы саусақтарды жарақаттан сенімді қорғауды қамтамасыз етеді және аяқ киімнің қызмет ету мерзімін ұзартады, ал табанның айқын қорғанысы тіпті дымқыл тастарда да тамаша ұстауды қамтамасыз етеді.

    Үстіңгі жағы былғары қаңқалары бар торлы материалдан жасалған, алдыңғы жағында тозуға төзімді патч және артқы жағында жұмсақ тоқыма. Өкшені тығыз мата қолдайды және оны кейбір модельдерде баумен реттеуге болады.

    Қосымша мүмкіндіктерге "ауа өткізетін ұлтарақ" және жылдам байлау жүйесі кіреді.

    undefined


    Кроссовкаларды осы жерден көруге болады


    7. Li-Ning Red Hare 6 ерлерге арналған кроссовкалар

    Өлшемдері: 39 - дан 49-ға дейін. Бұл кроссовкалар ұзақ қашықтыққа жүгіруге арналған. Үстіңгі жағы тордан, ал табаны резеңкеден жасалған.

    Li-Ning кроссовкалары әйгілі брендтерден кем түспейді. Жазда күнделікті жаттығулар үшін өте қолайлы.

    Олардың өкшесінде тамаша жастықшасы және кез келген дерлік бетке тамаша тартуды қамтамасыз ететін сенімді бедерлі табаны бар. Кроссовкалардың үстіңгі жағы байланған және материал жақсы желдетіледі. Бірнеше түстер мен өлшемдердің кең таңдауы ұсынылады.

    Бұл кроссовкалар жазғы және жылы күзгі кезеңдерде қолдануға өте ыңғайлы. Олар оңай жуылады және бір жыл қолданғаннан кейін қасиеттерін жоғалтпайды, сондықтан оларға күтім жасау алаңдаушылық туғызбайды.

    undefined


    Кроссовкаларды осы жерден көруге болады



    0
    211
    0
  • 0
    17:44, 15 апреля 2024

    Жағадан шортан аулауға арналған топ 5 воблерлер-тербелістер

    1) Воблер Bearking көшірмесі Duo Realis Jerkbait 100sp, ұзындығы 100 мм және салмағы 14,5 грамм, тереңдігі 0,8-1,5 м, баяу батады, ілгектер өте өткір.

    Жақсы ұстағыш воблер, суда да тұрақты, ағымда да тиімді. Твичингте (арнайы балық аулау техникасы) және біркелкі сымдарда жақсы жұмыс істейді.

    Воблер жақсы диапазон мен дәлдікке ие, бұл Жем жылжымалы шарлардан тұратын ішкі құю жүйесіне қарыз, сонымен қатар олар жемді тамаша теңестіреді.

    Сондай-ақ, бұл шарлар жыртқыш балықтардың назарын аударуға арналған көп жиілікті дыбыстар шығарады.

    Твичинг сымдары сансыз, бірақ бұл воблер үшін үлкен кідірістермен баяу твичинг жеткілікті, воблер жараланған шабақ сияқты әсер қалдырады және кідірісте бүйірлерін шайқайды.

    Балық аулау тәжірибесі жоқ болса да, бастаушы иіруші бұл воблерді бірінші балық аулауда ұстай алады, сондықтан осы воблер құрметті бірінші орынды алады.

    undefined

    Воблерді осы жерден көруге болады


    2) Nories LAYDOWN MINNOW MID 110SP көшірмесі, ұзындығы 110 мм, салмағы 18,5 гр., тереңдеу дәрежесі 2 м дейін.

    Воблердегі твичинг ойыны өте қызықты. Бұл әдеттегі "джеркбейт" - үлкен жүзі жоқ тербелгіш, жылдам секіруді ұнатады, біркелкі сымдарда да өзін жақсы көрсетеді, бірақ бұл воблерді аулау кезінде ең бастысы - бұл қалдық тербелістер, жыртқыш балықтың белсенділігіне байланысты, жұлқынғаннан кейін 2-ден 10 секундқа дейін кідіріс болып және әдетте осы сәтте шортан, көксерке немесе алабұға назар аударады.

    Воблер өте мойынсұнғыш және оңай басқарылады, дыбысты шарлары өте тыныш, бұл воблер қатты шудан қорқуы мүмкін сақ жыртқыш балықтарға арналған.

    Воблерде бір минус бар ұзақ қашықтыққа лақтыра ала алмайсыз, бірақ бұл минус ауланған жыртқыш балықтардың санын оңай жабады.

    undefined


    Воблерді осы жерден көруге болады


    3) Bearking-тен PONTOON 21 CRACKJACK 78 көшірмесі ұзындығы 78 мм, салмағы 11 гр., 1 м дейін тереңдету.

    Воблерде 4 шар бар, 2 алдыңғы және 2 артқы жағында өте қатты төмен жиілікті шу бар, бұл өте баяу батып бара жатқан воблер, бұл серпілістен кейін үлкен үзілістерге мүмкіндік б ереді, сонымен қатар тоқтағаннан кейін қалдық тербелістер бар, воблер жағада балық аулауға арналған, алысқа лақтыру жүйесі бар.

    Ол барлық жерде және кез-келген жыртқыш балықты тоқтап тұрған суда және ағыста ұстайды. Корпус берік пластиктен жасалған, бояу жақсы ұсталады.

    Бұл кішкентай және үлкен алабұғалар мен шортандарды ұстайтын тамаша құрал. Таяз су қоймаларында пайдалану үшін өте қолайлы.

    Жаңадан балық ұстаушылардың қолында ол балық аулау сәттеріне әкеліп, осылайша сізді қуантады.

    undefined


    Воблерді осы жерден көруге болады


    4) ZIPBAITS ORBIT 80SP көшірмесі - ұзындығы 80 мм, салмағы 8.5 гр., 1 м дейін тереңдету.,

    Керемет воблер. Ол алыс және дәл ұшады. Шортан мен үлкен алабұғаның назарына ие. Осы воблер ауа райын талғамайды, кез келген балық аулау күндерінде балық қармаққа түседі.

    Воблер сымдар кезінде бүйірден екінші жаққа ығысуға ие, бұл жараланған балыққа шынайы еліктеуді тудырады. Бұл қозғалыс жыртқыштың назарын аударады және оны шабуылға итермелейді.

    Шортан сым жылдамдығының өзгеруіне жиі жауап береді. Шортанда реакция тудыратын оңтайлы жылдамдықты табу үшін воблерді әртүрлі жылдамдықпен жүргізуге тырысыңыз.

    Воблер, барлық басқа воблерлері сияқты, жылдың кез келген уақытында ашық суда тиімді.

    Жалғыз минус - бұл жыртқыш балықты ағын суымен аулау қиын.

    undefined


    Воблерді осы жерден көруге болады


    5) TINY MAGALLON көшірмесі -113 мм, салмағы 13,7 гр., 0,3 м дейін тереңдету.

    Воблер барлық дерлік су айдындарында, ағынмен немесе онсыз, лайлы немесе мөлдір сумен, қамыс өсіп кеткен су айдындарында, өсімдік жамылғысы тереңірек, сондай-ақ таяз суларда аулауға кедергі болған кезде қажет.

    Бұл воблерде екі негізгі сым бар, біріншісі - кәдімгі біркелкі сымдар, екіншісі-қысқа үзілістермен бұралу.

    Воблер жұмсақ, әсем қозғалатын құйрығы бар екі қозғалмалы бөліктен тұрады (екіншісі жиынтықта бірге келеді). Екі бөліктен тұратын форма, тіпті иіру серпілістерінің аз амплитудасы болса да, воблердің өте белсенді қозғалыстарын тудырады.

    undefined


    Воблерді осы жерден көруге болады

    0
    273
    0
  • 0
    15:24, 11 января 2024

    Вкусная еда в Алматы

    0
    213
    0
  • 1
    15:53, 08 декабря 2023

    Арселор Миттал наш

    Все это время гадаем. Кому отдадут Arcelor Mittal? Было много претендентов. Когда я узнал, что в числе желающих взяться за восстановление, есть Андрей Лаврентьев – председатель совета директоров и акционер АО «Группа Компаний «Аллюр», то подумал он подходит. А справиться или нет? Покажет время. В правительстве, после последней трагедии пообещали. Что к концу декабря указ президента исполнят. И вот новый человек с большим опытом в восстановлении предприятий есть. Он наш и здесь у нас его бизнес. Думаю, что теперь нужны инвестиции и быстрая работа по обновлению оборудования и всей системы безопасности в шахтах. Тогда наши шахтеры смогут работать в нормальных условиях.

    Blog post image

    В ходе переговоров компания ArcelorMittal запросила $3,5 млрд. Это стало одной из основных причин затянувшегося процесса переговоров. В то же время, целью было приобрести комбинат по справедливой цене без допущения дорогостоящих и затяжных международных судебных разбирательств.

    Также срочность и укоренённость переговоров были продиктованы необходимостью не допустить остановки предприятия. А именно ― остановку доменной печи, затопление шахт. В результате государство снизило стоимость активов с $3,5 млрд до $286 млн. (в 1995-1996 годах AMT приобрела Карагандинский металлургический комбинат за $357 млн.).

    Blog post image

    Президент Казахстана К.Токаев заявил, что аварии, продолжающиеся на предприятиях «АрселорМиттал Темиртау», свидетельствуют о серьезном нарушении компанией своих инвестиционных и прочих обязательств, отметив соответствующие последствия для их дальнейшего пребывания на казахстанском рынке. С владельцами «АрселорМиттал Темиртау» правительством Казахстана проведено 11 раундов переговоров о выходе ArcelorMittal из состава металлургического комбината (первое соглашение «Standstill Agreement», позволяющее казахстанской стороне провести оценку предприятия и аудит, было подписано 9 декабря 2022 года).

    Подписанное соглашение между Правительством Казахстана и ArcelorMittal можно назвать мега-сделкой, оно имеет исключительное значение для нашей страны. Наша страна избежала множества рисков, с которыми столкнулись правительства других стран. Новый инвестор уже оплатил $286 млн. и берет на себя обязательства перед материнской компанией ArcelorMittal по погашению краткосрочного займа в размере $250 млн и долгосрочного займа в размере $450 млн в течение четырех лет. В сумму сделки входят все активы ArcelorMittal на территории страны, включая два полностью функционирующих предприятия. ArcelorMittal не выдвигает никаких претензий к правительству Казахстана, так как соглашение было достигнуто в рамках правового поля, в полном соответствии с международным законодательством.

    Более того, Казахстану удалось убедить ArcelorMittal сделать взнос на 16 млрд тенге (34,6 млн долларов США) в поддержку благотворительного фонда «Қазақстан халқына».

    Средства, которые поступят в фонд от АМТ, направят на решение насущных проблем жителей Карагандинской области в сферах здравоохранения, образования, культуры, спорта и на развитие социально-значимый проектов региона. При этом 50% от этой суммы будет реализовано в городе Темиртау.

    Выбором инвестора занималась правительственная комиссия. Потенциальные инвесторы проходили жесткий отбор. Инвестор взял на себя обязательства по инвестированию $3 млрд. Уже в 2024 году в предприятие будет инвестировано $1,3 млрд.

    Blog post image
    1
    316
    0
  • -1
    16:10, 27 сентября 2023

    Казахские истории

    История №1. Намаз.

    Наш офис, располагался в одном из частных домов, окруженный елками и соснами, предоставляя великолепную возможность для нашей работы.

    Два наших товарища, - многодетный отец, и одновременно роке, а также молодая девушка, которая одновременно была полу-пианистом и полу-режисером, - искали новых людей в свою группу. Они расклеили большое количество объявлений около университетов нашего города, в надежде, что какой-нибудь особо продвинутый студент, заинтересуется работой.

    И действительно, в один из дней, к нам приехала молодая пара, муж с женой. Жена была молодая алматинка, муж уроженец Кызыл-Орды. Надо сказать, что семья эта была очень религиозна, читала Коран, делала намаз, в общем выполняли, все что приписывалось для правоверного мусульманина.

    Приехавшая к нам молодая женщина, недавно окончила университет, и искала интересную работу. К этому времени, она уже успела зарекомендовать себя, как активный гражданин нашего общества. Например, она успела поработать редактором студенческой газеты, выступала в дебатном клубе Казахстана, и в целом вела очень активную общественную жизнь. Все это, не вязалось, с представлениями, многих людей, о забитой мусульманской женщине Востока.

    Как и положено мусульманке, она носила платок на голове и пять раз в день читала намаз, что совершенно не мешало ее работе. В этот период, шла активная агитация против молельных комнат на рабочем месте, которые якобы мешают работать и делают мусульман неконкурентоспособными. Но, то ли она была какой-то, особенной мусульманкой, то ли намаз, не смотря на агитацию, никак не мешал работе.

    В один из дней, она, подошла к одному из наших товарищей, и спросила в каком направлении находиться Мекка. Он сразу же указал ей направление. В Алмате, почти любой житель, знает, что там, где горы, там и Юг. Ну, а чтобы определить, где Запад, достаточно посмотреть где заходит солнце. После, чего она поблагодарила нашего товарища, и отправилась делать намаз.

    Надо сказать, что она, была не единственным человеком, кто читал намаз в нашем штабе. Был еще один человек, читавший намаз. Было ему около 45 лет, он так же носил мусульманский головной убор и читал Коран. Работал он в группе, одной нашей пламенной революционерки, которая, в виду отсутствия революции, занималась созданием самоучителя по казахскому языку для русскоговорящих граждан нашей страны.

    Намаз, они обычно читали в комнате, располагавшейся в подвале дома, где не было окон, и поэтому было сложно определить стороны света.

    В один из дней, наш товарищ, который показывал направление на Мекку, случайно спускаясь в подвал, обнаружил, свет в этой комнате, и решил посмотреть, что там происходит. Здесь, наша молодая мусульманка, читала намаз, ровно в противоположном от Мекки направлении. Не став ее прерывать, наш товарищ, тихо вышел. Затем, подождав, когда она закончит, и подниматься на верх, - он подошел к ней и сказал, что она ошиблась и перепутала направление.

    Он еще раз объяснил ей направление, затем сделал привязку сторон света в той комнате, где они читали намаз, чтобы она больше не ошибалась. Какого, же было его удивление, когда, по прошествии нескольких недель, опять зайдя в ту комнату, он обнаружил, что наша молодая мусульманка, опять читала намаз в противоположном от Мекки направлении.

    Он вышел и стал дожидаться, когда она закончит читать намаз, чтобы выяснить, как она могла все перепутать. Неужели она забыла все, чему ее учили, по поводу определения сторон света? Неужели она забыла где находиться Юг и Запад? Потому, что не смотря на огромное количество предрассудков, касающийся женщин-мусульманок, эта молодая алматинка, обладала очень ясным умом и великолепными аналитическими способностями. Наконец, дождавшись ее, он спросил, как получилось, что она опять читает намаз в противоположном от Мекки направлении?

    Молодая мусульманка посмотрела на него и сказала: "Я ничего не перепутала, это вы в первый раз мне неправильно объяснили."

    Тогда он поинтересовался у нее почему она решила, что он не знает, как определить направление на Мекку, и кто ей показал "правильное" направление на Мекку.

    Как оказалось, она не поверила, ему в первый раз, когда он показывал ей направление на Мекку, и решила перепроверить и спросила у 45 летнего мусульманина, который тоже читал намаз и носил мусульманский головной убор. Тот указал ей совершенно противоположное направление. Больше всего развеселило, ее объяснение:

    "Вы не читаете намаз, и не носите мусульманскую шапочку на голове, поэтому вы не можете правильно определить направление на Мекку."

    Наш товарищ, который правильно указал направление на Мекку, действительно не читал намаз при всех и не носил мусульманский головной убор. Это все по ее мнению означало, что он не мог определить где заходит Солнце!

    Тогда, он вывел ее на улицу и еще раз показал где Солнце восходит, где оно заходит, и, следовательно, где Юг, а где Север. Исходя из этого, еще раз показал ей направление на Мекку.

    Но даже, после этого она не верила! Она пошла искать информацию в мусульманских сайтах. У нее в голове не могло уложиться, что, человек, который внешне больше выглядит как мусульманин, может ошибаться в определении направления Мекки. А человек, который внешне, не выглядит как мусульманин, - может знать направление на Мекку.

    Интересно то, что она даже не верила собственным глазам, когда ей показывали движение Солнца по небу от точки восхода до точки заката. Она не верила собственным глазам, потому, что они говорили ей, что внешне больше похожий на мусульманина человек ошибся.

    Она не верила собственным глазам и еще целый час, и продолжала искать в мусульманских сайтах, подтверждения слов "внешнего мусульманина". Но ни мусульманские сайты, ни 45 летний мусульманин, ни она сама, не могли изменить место восхода и захода Солнца. Они не могли перенести Мекку и Каабу, которые находились, там, где им и положено было находиться,- к Юго-Западу от Алматы.

    Знания географии, и определения сторон света не имеют никакого отношения к тому, является ли человек мусульманином или нет. Солнце встает на востоке и для мусульман, и для представителей других религий. Солнце заходит на Западе, вне зависимости, кто за этом наблюдает, - христианин или мусульманин.

    Но для нашей молодой мусульманки, так же, как и для многих наших мусульман, попавших под влияние "внешнего образа настоящего мусульманина", это не имеет значение. Для таких людей, авторитетом, является человек, внешне больше похожий на мусульманина, чем другие. Такие люди, определяют ислам, не по внутренним признакам, как должно быть, а по внешним легко подделываемым атрибутам. В этой конкретной ситуации мнение человека, который обладает знаниями географии, но внешне выглядит менее "по-мусульмански", было поставлен под сомнение. Вверх взяло мнение человека, который ничего ни понимает в географии, но внешне больше выглядит как мусульманин. Это привело к ошибочному определению направления на Мекку.

    Что будет происходить, при руководстве энергетическими системами, добычей нефти и газа, выплавкой металлов, строительством школ и больниц? Мы тоже будем выбирать, не того человека который имеет знания в этих областях, а того человека, который внешне больше похож на мусульманина? Но если у нашего товарища, хватило желания и упорства доказать, что человек, больше похожий на мусульманина ошибся, - будет ли так же действовать другие люди?

    Самый главный вывод из этой истории, что у нас появляется очень много "настоящих мусульман", и наша нация начинает подпадать под влияние этих "настоящих мусульман".

    Но, если эти "настоящие мусульмане" не могут даже правильно показать направление на Мекку, смогут ли они показывать нам более сложные направления нашей жизни? Как мы можем быть уверены, что они вообще мусульмане?

    Или они такие "мусульмане", которые для совершения намаза, показывают на противоположное от Мекки направление. Это такие "мусульмане", которые показывают противоположное от настоящего ислама направление. Это такие, "мусульмане", которые прикрываясь многочисленными разговорами об исламе, одеваясь как мусульмане, на самом деле показывают нам другое направление. Это те "мусульмане", которые в вместо Мекки молятся в противоположном направлении.

    При принятии любого решения, нация должна смотреть на знания человека, и на результаты его жизни, а не на внешние легко подделываемые признаки, иначе, можно пойти противоположной, "плохой" дорогой...

    История №2. Ресторанный счет.

    Как-то, после обеда, наш товарищ, допивал свой кофе в служебном кафетерии, когда пришла другая наша коллега женского пола, опоздавшая на обед. Поздоровавшись, она приняла накладывать еду на свою тарелку. Потом видимо вспомнила неудачное свидание с молодым человеком и решила поделиться.

    - Больше никогда не пойду на свидания с евреями! - сказала она.

    На вопрос нашего товарища, что не так у евреев на свидании, помимо того, что они не отдают Голанские высоты Сирии, - она ответила, что когда они платят по счету в ресторане, то всегда изучают чек и считают правильно ли указана сумма.

    - Другое дело наши казахи, никогда не смотрят на счет и дают официантам много денег! - продолжила она.

    Вообще, в отношении "еврейского вопроса", который не дает спокойно жить многим людям, нам всегда нравилась позиция Черчилля:

    "В Англии нет антисемитизма, потому что наша нация, не считает, что евреи лучше или успешнее англичан".

    После чего, наш товарищ, привел ей такой пример, - предположим сказал он, - есть два человека с одинаковой зарплатой в 1000 долларов. Один из них еврей, который всегда смотрит счета и экономит, другой казах, который разбрасывается деньгами. Начальные стартовые позиции у обоих равные. Но из-за того, что еврей больше копит и меньше тратит, у него меньше "друзей", которые ходят за его счет в ресторан, и, следовательно, менее яркая "общественная" жизнь. Со стороны, этот еврей выглядит более "бедно".

    Другое дело казах, - его окружают больше "друзей", которые кушают за его счет, у него более яркая "общественная" жизнь, он выглядит более "богато", и, следовательно, его окружают больше женщин и все считают его более успешным.

    Через некоторое время еврей, покупает с отложенных денег швейную машинку и нанимает швею. Его доход увеличивается, но он не тратит деньги на себя, а продолжает копить и расширяется до швейной мастерской, затем фабрики, затем швейной компании, состоящей из нескольких фабрик. В итоге, казах, идет наниматься к еврею директором на зарплату в 10 000 долларов, и рассказывает всем вокруг, что евреи все скупили и не дают возможности казахам подняться.

    После этой истории, наша коллега задумалась и начала копить деньги. Она перестала дарить своим родственникам и коллегам, всякие «безделушки» по разным поводам. Через некоторое время, она уволилась с работы, и создала собственное ателье. Но с евреями, на свидание все равно больше не ходила, теперь они для нее не мужчины, а конкуренты. Замуж вышла за казаха, и видимо скоро станет королевой швейного королевства.

    Смысл, истории в том, что нам надо прекратить искать причины собственных проблем в других людях или этнических группах. За все, что происходит в нашей жизни мы отвечаем сами. Истоки всего плохого и всего хорошего в нашей жизни, находятся в нас самих. Надо прекратить хныкать и взяться за дело. Мы сами строим свои успех или провал.

    История №3. Лентяи.

    Интересная тема, наш казахский взгляд на мир и люди на его формирующие.

    В нашем обществе, есть люди, называющие себя "национал-патриотами". Они неоднократно высказывали свое возмущение и несогласие с ситуацией, когда этнические казахи занимаются "черной" работой. Под "черной" работой, эти люди, понимают, работу официантов, грузчиков, заправщиков, разнорабочих на стройках.

    Затем приводят в пример Арабские Эмираты, где граждане страны-арабы, практически не занимаются физическим трудом, а занимаются в основном только административной работой в офисах частных и государственных учреждений. Всю физическую работу, за них и для них делают, либо арабы-мусульмане из более бедных арабских стран, либо мусульмане из Пакистана.

    Такая жизнь, когда вся нация не работает, а только перекладывает в офисах, бумаги с одного стола на другой, очень нравиться нашим "национал-патриотам".

    Как в обычной жизни, мы называем человека, который ничего делать не умеет, ничего делать не хочет, а хочет, чтобы ему все давали просто так, и делали за него всю работу? Мы называем такого человека лентяем. Но в общественной жизни, мы вместо правильного слова "лентяи", начинаем повторять за лентяями их самоназвание, и называем их "национал-патриотами".

    На самом деле, наших «защитников права казахов не работать", надо называть себя не "национал-патриотами", а "Союзом бездельников и лентяев Казахстана".

    Кроме, того приводя в пример Арабские Эмираты, наши лентяи продемонстрировали отсутствие базовой логики и школьной математики в голове. Разница между Арабскими Эмиратами и Казахстаном, заключается в доходе от нефти, приходящейся на одного гражданина.

    Экспорт нефти из ОАЭ составляет 2 500 000 бар/сут., или 100 млрд долл в год. Количество граждан 1 млн., следовательно, доход от нефти на одного гражданина составляет 100 000 долларов в год.

    Экспорт нефти из Казахстана составляет 1 300 000 бар/сут., или 53 млрд. долл. в год. Количество граждан 17 млн., следовательно, доход от нефти на одного гражданина составляет 3 000 долларов в год.

    Разница в доходах от нефти составляет 33 раза. Поэтому, во-первых, только на доходы от нефти мы прожить не сможем. Нам необходимы казахи- инженеры, сварщики, строители, в том числе и разнорабочие, и грузчики и заправщики. Во-вторых, то что казахи работают в ресторанах и на заправках, это очень хорошо. Наша нация должна приучаться своим трудом создавать все что ей необходимо.

    А сегодняшние казахи-официанты и заправщики, завтра станут создателями крупных ресторанных и заправочных компаний.

    Позиция "Союза бездельников и лентяев", формирует у нашей нации презрение труду, презрение к человеку труда. Трудиться становиться непрестижно, человек создающий, зарабатывающий себе на жизнь трудом, начинает считаться неудачником в жизни. Причем, интересно, что все "защитники казахов" из "Союза бездельников и лентяев", в свое время успели поработать как разнорабочими на стройках, так и грузчиками и при этом выросли вполне нормальными людьми.

    В нашей казахоязычной прессе, практически нет историй, как парни и девушки выходцы из аула, добиваются успеха в жизни. Нет историй, как казахоязычные выходцы из аула, начиная с "черной работы" грузчиком или официантом, шаг за шагом продвигаются по жизни. Как они работая официантом, начинают понимать устройство ресторанного бизнеса, как начинают учиться общаться с клиентами, понимая и удовлетворяя их нужды, как заводят связи и знакомства среди посетителей и поставщиков кафе или ресторана. И как затем этот приобретенный опыт и связи, дают им возможность открыть собственное заведение.

    Примером такого пути, служит история директора «Каспий Строй Консалтинг» Жасұлана Шахтыбайұлы, 1982 года рождения, уроженца ст. Шетпе, Маңғыстау, который начинал свой жизненный путь с работы заправщиком на заправочной станции, а затем создал свою собственную компанию. http://www.zhasalash.kz/eleumet/7798.html

    Такие истории, очень часто встречаются среди молодежи, и дают надежду и правильное направление как мысли, так и действий для нашей нации. И чем больше, таких истории будет раскрывать и описывать наша казахоязычная пресса, тем более здоровая будет наша нация.

    Молодые парни и девушки, приехавшие из аула в города, и работающие официантами, грузчиками и разнорабочими, будут знать, истории своих сверстников, которые начинали, так же как они и добились успеха в жизни. Молодое поколение нашей нации будет знать, что грузчик, это только начальная ступенька в их жизни, и при настойчивости, смелости, а также труде, направленном на достижение собственной цели, они рано или поздно добьются успеха, как и их товарищи, уже создавшие собственные компании.

    Нельзя допускать, чтобы эти представители "Союза бездельников и лентяев Казахстана", говорили от лица нашей нации. Нельзя пускать людей с отсутствием школьной математики в голове к управлению страной. Когда глупые вещи говорит, обычный капиталист, учитель, рабочий или чиновник среднего звена, максимум они могут навредить себе. Но если человек, говорящий глупости, становиться руководителем страны - он нанесет вред всей нации.

    Лозунги, "Союза бездельников и лентяев Казахстана", принципиально ничем не отличаются от лозунгов «30 корпоративных лидеров», "50 конкурентоспособных стран".

    Замена одного говоруна с его "Нью-Васюками" на других говорунов, для страны нечего не даст.

    Казахская нация должна стать нацией промышленников, инженеров и ученых, где ценится и уважается любой физический труд, - даже если это труд официантов, заправщиков и разнорабочих.

    История №4. Пораженцы.

    Продолжая разговор о людях, формирующих взгляд нашей нации на мир, поговорим об еще одном виде говорунов. Эти люди, также, как и «Союз бездельников и лентяев Казахстана», пытаются представлять нашу нацию и навязывать нам свое видение мира. Имя им пораженцы.

    Очень часто можно слышать популярный у них плачь, - "Бедные, несчастные казахи, и как их все обижают". Вариаций на тему этого плача, у них много, но самый популярный у них этот.

    Эти люди, давно и серьезно больны "вирусом поражения", и они продолжают распространять эту заразу дальше. Пряча свою сущность за заботу и переживание о нашей нации, пораженцы действуют как раковые клетки в здоровом организме.

    Организм, не может распознать раковые клетки, потому что они СВОИ, со специфическими метками, свойственными организму. И иммунная система в некоторых случаях не считает их врагами, которые могут принести вред организму или уничтожить его. Кроме того, злокачественные клетки, выработали некоторые приемы для отключения иммунной системы. Так они могут маскироваться при помощи оболочки из нормальных белков. И вот когда лейкоцит, ответственный за уничтожение заразы в организме подходит к раковой клетке, та начинает вопить "О наш бедный организм! Сколько он пережил! Как над ним все издеваются! ..." Лейкоцит видит на раковой клетке метку свойственную только этому организму, слышит эти вопли, и думает, - "Вроде наш, казах, еще и переживает за казахов. Нет его трогать нельзя, ему наоборот надо дать свободу развиваться...". В итоге раковые клетки, разрастаются и убивают здоровый организм.

    Другой пример тактики пораженцев, можно наблюдать в обычной жизни, когда человек в хорошем настроении приходит на работу, где встречает своего коллегу. Затем, этот коллега, начинает изо дня в день, говорить следующие слова: "Какой ты бедный и несчастный, помнишь, как на тебя накричал начальник. А помнишь, ты поругался с женой. А еще помнишь, как все поехали в горы, а тебя не позвали. А еще, еще помнишь, как в детском саде, у тебя забрали лопатку в песочнице. Какой ты бедный и несчастный, как тебя все обижают. Иди сюда, Я буду тебя жалеть..."

    Никакая нормальная психика, такого давления долго не выдержит. Человек с хорошим настроением и уверенностью в завтрашнем дне становиться, забитым и озлобленным на весь мир.

    Наши пораженцы, используют историю нашего нации, а особенно трагические моменты, для своей работы.

    Пример как видят нашу историю и рассуждают пораженцы. Почему Казахстан вошел в состав Российской империи? Ответ пораженцев: потому что плохие русские цари и другие русские чиновники перессорили казахов между собой, затем напали на бедных казахов, захватили их земли. Или, - почему около половины нашей нации погибло во время насильственного перехода к оседлому образу жизни? Ответ пораженцев: Потом что плохие большевики перессорили казахов между собой, захватили казахские земли и расстреляли или репрессировали интеллигенцию.

    При этом пораженцы забывают, что за несколько веков до этого казахи примерно так же сорили между собой русских князей, так же захватывали русские земли и сжигали русские города. Последний раз, казахи сожгли Москву в 1382 году.

    Правильный ответ, почему казахи потеряли свою территорию и были захвачены Российской империей, заключается в том, что после столетий доминирования кочевой казахской культуры в Евразии, наступила эпоха промышленности. И нация, не обладающая промышленностью, рано или поздно должна была потерять свою территорию и исчезнуть. История Северо-Американских индейцев, индейцев майя, инков и ацтеков, это хорошо показали.

    Среди казахской элиты той поры, не нашлось достаточного количества сильных лидеров, которые смогли бы убедить нацию перейти к оседлому образу жизни и создать мощную промышленность, способную обеспечить независимость и богатство страны. Поэтому сегодня, когда мы задаем себе вопрос, кто виноват в том, что Казахстан стал частью Российской империи, - ответ должен быть такой: мы сами и виноваты.

    Мы проиграли, потому что в тот конкретный исторический момент, оказались слабыми. А слабых всегда били, бьют и будут бить. Но это совсем не значит, что надо жить с чувством вины. Из допущенной нами исторической ошибки, надо сделать вывод и идти дальше. Какой же из этого вывод? Вывод следующий, - надо стать сильными. Это означает создать собственную развитую промышленность и сельское хозяйство.

    Сам, "вирус поражения", и пораженцев, его распространяющих, которые соревнуясь с мартовскими котами, орут во всех подворотнях "Бедные, несчастные казахи!", - надо изживать.

    Мы нигде не слышим, разговоры, что немцы проигравшие 2 Мировые войны говорят какие они бедные и несчастные. Евреи, потерявшие большое количество людей во время Второй Мировой войны, не ведут разговоров о том, что еврейская нация бедная и несчастная. Японцы, испытавшие ужасы ядерной бомбардировки, нигде не говорят, какая бедная и несчастная японская нация. Русские после поражения в Первой Мировой войне, и после революции, уничтожившей большое количество интеллигенции, смогли отстроить свою страну заново и запустить людей в космос.

    Все нации, которые падали, но затем поднимались, смогли это сделать потому, что их вели люди с психологией победителей. Все нации, которые упали, и не смогли подняться, оказались там, потому что их вели люди с психологией пораженцев.

    И нам, казахам не нужна жалость и причитания этих людей-пораженцев. Нельзя давать таким людям говорить от лица нашей нации, потому что имя им - пораженцы.

    История №5. «Если Я за что-то берусь, - Я делаю это хорошо и до конца»

    Как-то наш товарищ, который очень часто ездил в командировки, контролируя работу людей в регионах, приехал простывший очень недовольный. На наш вопрос, почему у него такое плохое настроение, он с возмущением сказал:

    - Почему квартиры, которые мне сдают казахи, всегда грязные и в них постоянно стоит какой-то запах. Когда, Я снимаю квартиру у людей других национальностей, у них чисто и приятно пахнет. А в последний квартире, которую Я снимал, в окне, вообще, была дырка, которую хозяева даже не заделали. (Дело было зимой, и температура в том регионе опускалась до -40 градусов).

    Причем, сам он был, казахоязычный парень одной из южных областей нашей страны.

    Следующая история, произошедшая в один из летних дней, хорошо объясняет "наш особенный казахский менталитет" и дырки в наших окнах.

    Руководители нашей организации, вели набор и готовили людей в свои группы. Двумя группами, руководили молодые девчонки, одна из которых недавно закончила КБТУ и присоединилась к нам 2 месяца назад, другая закончила какой-то университет в Штатах, и работала с нами уже почти 12 месяцев.

    Ситуация с набором и подготовкой людей у них складывалась разная, - выпускница КБТУ, давала текст презентации соискателям, а затем фактически с ними не занималась. Другая же, нашла пока только одного человека в свою группу, но с утра до вечера проводила готовя его к работе. Она объясняла ему все тонкости, отвечала на все возникающие вопросы, убирала все недостатки, добивалась очень высокого уровня подготовки от своего сотрудника.

    Выпускница КБТУ, с удивлением смотрела на такое отношение к делу, со стороны своего товарища, а затем сказала:

    - Зачем ты так с ним носишься? Как выучит, так выучит, как поймет, так поймет... И так сойдет...

    На, что другая ей ответила:

    - Раньше, - сказала она, - Я так же как ты относилась к любому делу. Я тоже действовала по-принципу "И так сойдет...". Но здесь, Я увидела другое отношение к делу. Потому что, так же как Я сейчас, вожусь с кандидатом в свою группу, возились со мной. С утра до вечера, мне объясняли все, что было необходимо, отвечая на все мои вопросы, пока не довели меня до очень высокого уровня подготовки. Эта модель поведения и отношения к делу, теперь является частью меня. Я больше не могу работать плохо. Теперь все за что Я берусь, Я делаю хорошо и до конца.

    Я не умею по-другому работать. Меня научили, что если Я за что-то берусь, - Я делаю это хорошо и до конца.

    Обе эти девушки одного возраста, одной социальной группы, обе казахоязычные девушки, с похожим психологическим портретом. Откуда же появилась такое разное отношение к делу?

    Разница в отношении к делу, между этими двумя девушками, была в том, что выпускнице КБТУ, в жизни всегда попадались люди, которые говорили "И так сойдет...".

    Также, как и хозяевам квартир, которые сдаются в аренду с дырками в окнах, тоже с детства говорили, - "И так сойдет...". Поэтому, они не привыкли все делать хорошо. Поэтому для них нормально, когда дырки в окнах.

    Для успеха нашей нации нужны люди, как эта молодая казахоязычная девушка, которые живут по-принципу: "Если Я за что-то берусь, - Я делаю это хорошо и до конца".

    И пусть сейчас, это звучит смешно, но придет время, когда мир будет говорит, - Если казах за что-то берется, - он делает это хорошо и до конца.

    История №6. Папуастар.

    Несколько небольших историй, об отношении людей к деньгам.

    Один из наших младших товарищей, решил жениться, потому что был неосторожен в сексе. Либо, что скорее всего, - его девушке надоели непонятные отношения, и она решила забеременеть. Он как настоящий мужчина не стал убегать, а наоборот прибежал к ней с кольцом. Правда перед этим он взял деньги на кольцо у своей мамы, что настоящие мужчины не делают.

    Свадьба была грандиозная, целых три штуки, одна из них на острове в Тихом океане, куда мама невесты привезла счастливую молодую семью с их друзьями. Естественно все затраты несли только родители молодоженов. Затем, после того, как очарование первыми днями совместной жизни прошло, перед молодой парой встал вопрос содержания семьи. И наш младший товарищ обратился к старшему товарищу за деньгами, для создания собственной компании и бизнеса. На начальном этапе ему требовалась сумма в три раза меньшая, чем они потратили на свадьбу.

    Когда его спросили, - зачем надо было тратить столько денег на свадьбу если сейчас ты не можешь найти одну треть этой суммы для бизнеса, - он не знал, что ответить.

    В просьбе, ему отказали, потому что нельзя давать деньги людям, которые не понимают им цену.

    Конечно, с ума от любви и от желания произвести впечатление на других сходят не только обеспеченные люди. Похожая история произошла, когда молодой парень с зарплатой 1000 долларов в месяц, залез в долги, привлек деньги своих и ее родителей, и устроил большую свадьбу. Сейчас, эта молодая семья, живет в съемной квартире, а родители жениха до сих пор не рассчитались по долгам. Зачем надо было это делать?

    Ведь суммы, которую они потратили на свадьбу, вполне хватило бы на взнос при покупке квартиры, а нынешние платежи за арендуемое жилье, достаточны для ежемесячных выплат по закладной. Но один раз устроить вечеринку, для людей, большинство из которых они никогда больше не увидят, оказалась важнее собственного жилья.

    Другая история, это история разорения одного бизнесмена. Продав свою долю в одной компании, и получив живые миллионы долларов на счете, он начал начать новое дело. Но прежде сделал, то что обычно делают все "nouveau riche", - купил дорогие машины, кучу домов, ну и конечно завел себе молодую жену, предварительно разведясь со старой.

    У него было 5 дорогих машин, 3 персональных водителя, 10 человек обслуживающего персонала в доме, личная охрана для себя и жены. На работу, он принял родственников молодой жены, и своих собственных, которых потом не мог уволить даже тогда, когда они воровали его деньги. В итоге, его бизнес развалился, все имущество оказалось заложено в банке, и сейчас ждет своей очереди на продажу.

    Каждый из "новых богачей", сходит с ума по-своему. У кого-то, как у вышеуказанного бизнесмена, хватает денег только на дорогие машины и дома, у кого-то, как у тов. Абрамовича, денег хватает на покупку яхты и футбольного клуба.

    Нынешние богачи, которые властвуют в мире, уже забыли, как и почему потеряла власть феодальная аристократия.

    Из-за желания выглядеть красиво, феодальная аристократия, потеряла свое право первородства. Феодальная аристократия, променяла свою власть над людьми, на разноцветные камушки, - бриллианты, изумруды и жемчуга. Нынешние богачи, разоряются и теряют реальную власть, когда начитают менять свои фабрики, заводы и месторождения, на драгоценности, яхты и футбольные клубы.

    Нынешние богачи, смеются над индейцами и папуасами, которые продали свои земли за стеклянные бусы. Но "vacheron constantin", "ferrari" или "roberto coin", - ничем по сути не отличаются от стеклянных бус.

    Папуас не перестает быть папуасом, от того, что на кольце, торчащем из его носа, стоит клеймо "Cartier".

    История №7. Нарисованный и реальный мир.

    Очень часто приходится сталкиваться с вопросом, который задают молодые люди, только вступающие в осознанную жизнь. Как создать свой капитал? Многие, считают, что единственно возможный способ создания собственного капитала, возможен только, если прибиться к команде крупного чиновника, контролирующего государственный бюджет или сырьевые ресурсы страны. А затем, используя покровительство этого крупного чиновника, разворовывать деньги государства или сырьевых компаний.

    Такое мнение безусловно имеет очень серьезные основания, потому что если мы посмотрим на богатых людей в нашей стране, то подавляющее большинство их, получили свое богатство разворовывая государственный бюджет и доходы сырьевых компаний. Следовательно, статистика стоит на стороне тех, кто хочет стать богатым, выбирая путь разворовывания собственной страны. Другие люди считают, что лучших способ создания собственного капитала, состоит в том, чтобы обманом или силой захватить чужую собственность.

    Теперь давайте посмотрим и подумаем, как долго сможет просуществовать государство, где большинство людей создают свой капитал воруя, разбойничая и совершая мошенничества? И какое это будет государство? Что могут построить и создать воры, разбойники и мошенники? У такого государства нет будущего, оно гниет изнутри. Общество, где считается честью обокрасть другого, обманом завладеть чужой собственностью или силой отобрать имущество другого человека, будет постоянно воевать друг с другом за уменьшающийся изо дня в день общественный продукт. В итоге, такое государство воров, разбойников и мошенников либо развалиться от собственной гнилости, либо падет под ударами и будет захвачено другим, более здоровым государством.

    В здоровом обществе и здоровом государстве, путь создания собственного капитала человеком должен быть другой. Созидательный труд, должен являться основным путем, который выбирает большинство людей, для создания собственного материального благополучия. Вот здесь многие останавливаются и спрашивают:

    "Но ведь, для создания собственного капитала, нужен начальный капитал. А где его взять, если Я молодой специалист и только начал работать, и ничего кроме зарплаты не имею?".

    Прежде, чем ответить на этот вопрос, поясним очень важную вещь. У каждого человека есть свое предназначение в жизни, есть причина по которой он оказался на этой земле, в этой эпохе, и именно среди нынешних людей. И задача, человека понять свое предназначение в жизни и выполнить его. Поэтому, если ваше предназначение стать музыкантом, архитектором, создателем новой компьютерной программы, либо великим кулинаром, - вам необходимо заниматься только этим. Если вы будете заниматься бизнесом в другой чужой для вас сфере, вы не только не добьетесь больших успехов, но и станете глубоко несчастным человеком.

    Если же вы решили, что путь предпринимателя, путь бизнесмена, путь капиталиста, это ваш путь, и вы думаете где взять начальный капитал для своего бизнеса, вам необходимо понимать следующее. Любой самый крупный капитал, начинается с 1 доллара, направленного не на личное потребление, а на инвестиции. Но как только вы это поймете, вы столкнетесь с удивительной вещью, - вы увидите, как сложно отложить этот самый один доллар. Дело заключается в том, что все существующее устройство общественной жизни, направленно на то, чтобы не дать вам накопить деньги и направить их на создание собственного капитала.

    Английский философ 18 века Бернар де Мандевиль, очень хорошо описал такой процесс и его причину:

    «Следует ограждать рабочих от голодной смерти, но нужно, чтобы они не получали ничего, что можно было бы сберегать. Интерес всех богатых наций заключается в том, чтобы большая часть бедных никогда не оставалась без дела, и чтобы они постоянно целиком расходовали всё, что они получают.

    Те, кто поддерживает существование повседневным трудом, побуждаются к работе исключительно своими нуждами, которые благоразумно смягчать, но было бы глупо исцелять. Единственная вещь, которая только и может сделать рабочего человека прилежным, это — умеренная заработная плата.

    Слишком низкая заработная плата доводит его, смотря по темпераменту, до малодушия или отчаяния, слишком большая — делает наглым и ленивым. Из всего до сих пор сказанного следует, что для свободной нации, у которой рабство не допускается, самое верное богатство заключается в массе трудолюбивых бедняков. Не говоря уже о том, что они служат неиссякаемым источником для комплектования флота и армии, без них не было бы никаких наслаждений и невозможно было бы использовать продукты страны для извлечения доходов.

    Чтобы сделать общество» (которое, конечно, состоит из нерабочих) «счастливым, а народ довольным даже его жалким положением, для этого необходимо, чтобы огромное большинство оставалось невежественным и бедным. Знания расширяют и умножают наши желания, а чем меньше желает человек, тем легче могут быть удовлетворены его потребности».

    Сегодня, все то что сказал Мандевиль, делают средства массовой информации, телевидение, интернет, газеты, журналы, фильмы. При внимательном наблюдении, можно легко увидеть, какой образ и взгляд на мир формируют средства массовой информации у населения.

    Дело в том, что подсознательно, любой человек считает, что лицо, попавшее на телевидение или обложку журнала, является успешной персоной. А природой в нас заложено постоянное стремление к успеху, маленькому или большому неважно. В детстве мы перенимаем модель поведения наших родителей или других близких людей, нас окружающих. Мы подражаем взрослым, одевая их одежду, устраивая игры в "больницу" и "дом", приглашая других детей на "взрослые чаепития". По той же причине многие начинают курить и пробовать алкоголь.

    Дети подражают взрослым, так как те являются для них примером силы, самостоятельности и более высокого социального статуса по сравнению с детьми. Люди всегда подражают тому, кого считают более успешным, более сильным и занимающим более высокий социальный статус. Когда люди становятся взрослыми, ничего не меняется, просто вместо "взрослых", мы начинаем видеть примеры для подражания в людях, смотрящих на наc с экранов телевизора и со страниц журналов. Причем, человек может подражать экранным героям как осознано, так и неосознанно.

    Следовательно, мы подсознательно начинаем перенимать модель поведения "успешных" людей, которую нам показывают СМИ. На страницах журналов, мы видим людей, одетых в дорогие бренды и сидящих в дорогих машинах, и у нас начинает формироваться мнение, что для достижения успеха, нам тоже надо одеть дорогую одежду и купить дорогую машину. Вся картинка, которая идет из СМИ, это специально придуманный мир, где для достижения успеха, человек должен покупать и тратить деньги на дорогие вещи, не создающие дополнительной стоимости. Поэтому мы начинаем действовать в соответствии с законами придуманного мира, и покупаем тонны ненужных вещей, чтобы добиться успеха в этом придуманном виртуальном мире. И естественно рано или поздно проигрываем, потому что в реальном мире, законы достижения успеха совсем другие.

    В реальном мире, неважно сколько стоит одежда на вас надетая, неважно насколько дорога машина, которую вы водите, неважно насколько красивая женщина или мужчина, с совершенным телом, находятся рядом с вами. В реальном мире совсем другие правила и другие законы. Здесь важно, насколько хорошо вы умеете делать дело, здесь важно насколько профессиональная и смелая команда вас окружает, здесь важно количество заводов и недвижимости, которые вы контролируете, здесь важно качество и цена товара, который вы выпускаете. И будьте уверены, - если вы добьетесь успеха в реальном мире, красивые женщины всегда будут рядом с вами. Они всегда идут на запах реальной силы.

    Поэтому если вы хотите добиться успеха в реальном мире, прекратите тратить свою энергию и деньги на дорогие безделушки, одежду и машины. Помните, что реальная власть заключается в принадлежащих вам заводах, землях, магазинах, ресторанах, СМИ. Если же вы хотите, только хорошо выглядеть в глазах других людей, то вам безусловно надо обвешать себя дорогими вещами, машинами и яхтами. Но не забывайте, что "бриллиантовая пыль", никогда не даст вам реальной власти, и когда часы пробьют 12:00, ваша карета превратится в тыкву. По этому поводу, один наш товарищ, рассказывает такую шутку:

    На небе встретились американец, англичанин и казах, и делятся друг с другом, причинами по которым они сюда попали. Американец говорит, что погнал на своем "ferrari", и оказался здесь, потому что не удержал машину по дороге на Санта-Монику. Англичанин рассказал, что выехал на своем "aston martin" из Лондона в Эдинбург, и оказался здесь, потому что на одном из поворотов врезался в столб. Когда дошла очередь до казаха, он рассказал, что оказался здесь, потому что купил “Bentley”, а потом умер от голода.

    Если после прочтения у вас сложилось впечатление, что существует всемирный заговор, который отбирает у вас любую возможность создания собственного капитала, манипулируя вашим поведением, то вы ошибаетесь. Никакого заговора нет. Даже не смотря на то, что СМИ манипулируют вашим сознанием, заставляя вас покупать ненужные вещи, вы все-таки делаете это добровольно. И все, что вам необходимо сделать, чтобы избежать манипулирования, это поставить под контроль свои эмоции. Потому что-либо вы контролируете свои эмоции, либо ваши эмоции контролируют вас.

    История №8. Капитализм и традиционализм.

    Вопрос построения развитой капиталистической страны в Казахстане, очень часто наталкивается на страх людей перед капитализмом. Особенно сильно этот страх заметен у людей, чей авторитет и власть над обществом, базируется на отживающих свое время принципах, на традиционном укладе жизни, который начинает уходить вместе со старой эпохой. Об этих людях-традиционалистах и их влиянии на наше общество и пойдет речь в этой статье.

    Люди-традиционалисты, начинают испытывать непреодолимых страх перед могучей силой меняющий их уклад жизни. Испуганные наступлением капиталистических отношений, ломающий их привычный, удобный, старый мирок, они стремятся спрятаться от него. Эти люди, как тараканы, забиваются во всякие щели, и начинают кричать оттуда, требуя остановить неумолимое движение времени и сохранить их древний и спокойный мир, в котором они были хозяевами. Их мир рушиться на глазах, их авторитет блекнет и уходит вместе с их дряхлеющей эпохой.

    Чтобы как-то остановить наступление капитализма и сохранить остатки своего влияния на молодежь, эта испуганная категория людей начинает распространять страшные истории про капиталистические страны. Они рассказывают, о большом количестве абортов, совершаемых там, рассказывают о геях и лесбиянках, заполонивших капиталистическое общество, приводят в пример суициды, происходящие в развитых странах. Они ведут себя как родители, пытающиеся заставлять ребенка слушаться, пугая его придуманным "бабайкой". С другой стороны, они рассказывают ребенку, как хорошо будет если он будет постоянно слушаться взрослых. В этом случае придет Дед Мороз и наградит ребенка за хорошее поведение. Но ребенок неумолимо растет, выходя из-под власти своих родителей. Наши, напуганные движением капитализма, теряющие авторитет, представители старого мира, пытаются повернуть развитие нашей нации вспять, призывая нас вернуться в лоно традиционного общества, где у них была власть, позволяющая командовать нашей нацией.

    Эти экспонаты из прошлого, напуганные капитализмом, стоят на своих трясущихся от страха ногах, на пути несущегося стального локомотива прогресса. При этом они пытаются напугать нашу нацию держа в одной руке нарисованную страшную картинку про капитализм, а в другой руке держа нарисованную красивую картинку из прошлой жизни. Убедить этих товарищей в неизбежности наступления капитализма и их иллюзиях про возвращение в замечательное прошлое нельзя. Они так и будут стоять со своими нарисованными картинками, на железнодорожном пути, пугая нашу нацию, пока несущийся локомотив не размажет их по рельсам и не отбросит их устаревшие плакатики на обочину жизни. Поэтому у нас не стоит задача переубедить этих "старичков". Главный вопрос, для нас заключается в нашей молодежи, которая может поверить им, пойти за ними, а в итоге так же окажется под колесами идущего вперед локомотива.

    Одним из примеров, когда здоровая молодежь, попадает под влияние, традиционалистов, которые напихивают большое количество мусора и собственных страхов в головы нашей нации, и ломают правильное понимание мира у нашей молодежи, стал следующий случай.

    Один из наших товарищей, с сильными аналитическими способностями, ясным мышлением, способностью четко и логически излагать свои мысли, правильным отношением к жизни и умением отстаивать свою позицию, решил поменять место работы. К этому времени, он уже успел проработать с нами целый год. Мы всегда очень хорошо относимся к тому, когда наши товарищи растут, поэтому мы были рады, что он нашел хорошую работу. Люди не должны сидеть на одном месте, люди должны расти. Но через 3 месяца, он вернулся обратно, с большим количеством мусора в голове. Весь этот мусор, он получил от традиционалистов, под чье влияние он успел попасть за это время. К примеру, он начал рассказывать очень популярную страшилку про капитализм, а именно о большом количестве суицидов в Швейцарии, и поэтому поставил под сомнение необходимость построения в нашей стране развитого капиталистического общества. По его мнению, нам надо строить честное и справедливое общество на основе, которую предлагают традиционалисты. У нас не получилось удалить, то огромное количество мусора, которое он насобирал в своей голове, и проработав у нас еще один месяц он ушел работать в один из крупных казахских банков. Взгляд его стал затуманенный, и когда-то безупречное логическое мышление уступило место, хаотичному движению бессвязных идей и противоречащих друг другу мыслей.

    Например, его решение идти работать в банк, никак не вязалось с его верой. Сам он был мусульманином, и мусор, который он насобирал в своей голове, помешал ему понять, что выдача денег в рост, совсем не согласуется с исламом. Но самое интересное произошло позже, когда он предложил, другому нашему товарищу перейти работать в тот же банк. Наш второй товарищ с радостью согласился, и прошел три ступени интервью, после чего наш первый товарищ, с мусором в голове, предложил заплатить взятку, за помощь, оказываемую при устройстве на работу. Вот такая получилась ситуация, - товарищ, вымогает взятку со своего же товарища.

    С одной стороны, наш товарищ с мусором в голове, рассуждает о построении честного общества и осуждает капитализм, а с другой стороны, вымогает взятку. С одной стороны, мы слышим, абстрактные рассуждения о хороших поступках, честности по отношению к друг другу и справедливости, а с другой стороны мы видим плохой поступок.

    Его реальные действия в корне отличились от его рассуждений. Как говориться, - Вор у которого нет возможности украсть, считает себя за честного. Причем, до того, как традиционалисты напихали свой мусор в голову нашего товарища, он никогда не переходил нравственные границы отношения между людьми.

    В идеологии, наши традиционалисты пугают нас суицидами в Швейцарии, но при этом не забывают вымогать традиционные взятки. В Швейцарии, безусловно существует проблема с суицидами, но на ряду с этим там существует много хороших вещей, одной из которых, является отсутствие взяток за прием на работу.

    В самом капитализме, который вызывает такой страх у наших традиционалистов, нет ничего страшного. Капитализм, это просто следующая ступень развития человеческого общества, которое надо пройти. Человечество растет также как растет человеческий детеныш, - от несмышлёного младенца, к ползающему, а потом бегающему малышу, и далее в детство, юность, молодость и зрелость. От пещерной жизни человечество уже доросло до капитализма, и это не конец, мы даже еще не в середине пути.

    Страх человека перед капитализмом, подобен страху родителей, когда они начинают терять власть над своим ребенком. Если малыш, вызывает у родителей в основном умиление, то вырастая до подросткового возраста, ребенок начинает доставлять родителям больше хлопот. И родителям, надо просто подождать пока их ребенок, сформируется как полноценная личность и сможет принимать правильные решения. При этом, ни один любящий родитель, не пытается надеть на своего ребенка колодки, чтобы остановить его рост, и оставить в привлекательном для родителя возрасте малыша. Те же люди, которые выступают против движения человечества вперед, подобны родителям, надевающим колодки на своих детей. Людвиг фон Мизес, основоположник австрийской школы экономики, называет таких людей диктаторами:

    "Диетолог с диктаторскими замашками хочет, чтобы его сограждане ели в соответствии с его собственными представлениями об идеальном питании. Он хочет обращаться с людьми так же, как животновод обращается со своими коровами. Он не в состоянии понять, что питание не самоцель, а средство достижения других целей. Например, фермер кормит свою корову не для того, чтобы сделать её счастливее, а ради определённой цели, которой может служить хорошо откормленная корова. Для фермера, корова необходима, чтобы получить как можно больше молока, или мяса. Каждый диктатор намеревается разводить, выращивать, кормить и приучать своих сограждан так же, как животновод обращается со своими коровами. Точно также, целью любого человека, который заставляет остальных людей жить по навязываемым правилам, - не сделать людей счастливее, а привести их в такое состояние, которое сделает его, диктатора, счастливым. Он хочет превратить людей в домашних животных, перевести их на положение скота. Животновод тоже является доброжелательным диктатором."

    Поэтому все люди, которые привыкли навязывать другим свое мнение, выступают против капитализма, они боятся капитализма, потому что он разрушает их власть над людьми, он дает людям свободу. Капитализм позволяет человеку самому строить свою жизнь, самому отвечать за свои поступки и самому принимать необходимые решения. Все, кто выступают против капитализма, хотят сохранить за собой право распоряжаться жизнью людей, они хотят сами решать за людей, что им нужно, а что нет. И каждому из нас, надо сделать самостоятельный выбор, - продолжать ли стоять в стаде, ожидая пока мудрый животновод примет решение, либо самому стать центром принятия решений в своей жизни.

    С точки зрения общественного устройства капитализм, - это система в которой власть получают люди, создающие товары и услуги необходимые другим людям. В такой системе, никто не говорит вам, что делать, вы сами выбираете свою дорогу, вы сами принимаете решения. Часто эти решения могут быть неправильными или ошибочными. И это раздражает других людей, которые хотят вами командовать, но не могут. Такие люди хотят установить для вас свои правила поведения, и при несоблюдении их, они хотят объявлять вас неполноценным членом общества и наказать за это. Но капитализм, не позволяет им это делать, капитализм дает вам свободу, свободу жить вашей собственной жизнью, а не представлениями других людей. Капитализм как общественная система, заставляет разных чиновникoв и идеологoв, постоянно лезущих в голову других людей, подчинятся капиталистам, потому что именно капиталисты создавaя все товары и услуги необходимые людям, становятся правящим классом в обществе.

    Наше казахское общество, не первое где возникает вопрос о необходимости построения капитализма, или необходимости сопротивления ему. До нас, такой же вопрос раздирал английской общество начиная с 1651 году, года принятия Навигационного Акта. Но в итоге все, кто противостоял развитию капитализма оказались на обочине истории, а Англия стала самой первой капиталистической страной. Англия использовала мощь, которую дал ей капитализм, для построения крупнейшей в мире Британской империи. Капитализм, дал Англии промышленность, позволившую ей разгромить Испанскую империю, Голландскую республику, Китайскую империю, а также захватить все Индию, половину Африки, Северную Америку и Австралию с Новой Зеландией.

    Затем, капитализм пришел во Францию, и французское общество, так же как мы сегодня дискутировало о необходимости сохранения старого уклада и национальных традиций. Но капитализм переломал и Францию, которая затем тоже стала крупней капиталистической республикой своего времени.

    Капитализм, сломал традиции старой Германии, выкинул на свалку старый уклад и в 19 веке создал Германскую империю, объединившую раздробленные германские государства в единую немецкую нацию. Тот же путь прошла и итальянская нация.

    В Российской империи, противники капитализма, известны под названием "народники", которые пытались по справедливости поделить землю между крестьянами, и тем самым сохранить традиционное русское общество и не допустить развитие капитализма. Другое крыло противников капитализма, пыталось построить справедливое общество, основанное на православной вере. Но все они потерпели поражение, развитие капитализма в России, продолжалось огромными темпами. Только приход большевиков, остановил развитие капитализма. Hoрусская нация, заплатила за это огромную цену в виде гражданской войны, коллективизации, экспроприации, и голода. В итоге в 1991, большевики были сметены под напором времени и капитализм продолжил свое движение в России.

    В Азии, наблюдались те же самые процессы, как и в Европе. Япония, до 1861 года сопротивлялась появлению капитализма. Но в итоге, и японцы начиная с революции Мэйдзи, перешли на капиталистический способ производства. Традиционный японский уклад жизни, уступил место капитализму, что позволило Японии, избежать захвата своей страны Западными странами и самой стать сильной капиталистической страной. Китай и Корея, где победили люди, выступающие против капитализма, и за сохранение традиционного уклада, сразу же были наказаны за это захватом и разгребанием собственнх стран со стороны капиталистический держав. Корея была захвачена Японией, которая благодаря капитализму получила передовую промышленность, а тысячелетние китайское государство, было оккупировано Россией, Японией, Англией и Францией. В конце концов и нынешняя Южная Корея после корейской войны 1950-х годов, и Китай, с началом реформ Дэн Сяо Пина, встали на путь капитализма. А огромная разница в уровне развития и жизни населения, которую за 30 лет продемонстрировал Китай, а также разница в уровне жизни Северной и Южной Кореи, показывает какой невиданной ранее мощью обладает капитализм.

    Капитализм сломал великие тысячелетие человеческие цивилизация, - китайскую, корейскую, японскую. Те же цивилизации, которые отказываются от капитализма, просто исчезают с карты мира, как это произошло с цивилизацией инков, майя и ацтеков.

    При этом необходимо понимать, что в мире до сих пор сохранились нации, которые избежали капитализма. Это такие нации, как живущие в резервациях индейцы Северной Америки, папуасы на острове Папуа - Новая Гвинея, австралийские аборигены, индейцы амазонии, бушмены в Африке и чукчи в России. Но все перечисленные нации не обладают правом хозяина, на своей земле. Их земля была отнята, нациями, стоящими на капиталистическом уровне развития. И бывшие хозяева своей земли, теперь не более чем экспонаты в музеях под открытым небом, который время от времени посещают туристы из развитых стран. Поэтому выбор, на самом деле не велик, - либо мы становимся развитой капиталистической страной, либо наша страна будет захвачена, а мы превратимся в живых экспонатов в музее под открытым небом.

    Причем, похожий жизненный урок, история уже преподала нашей нации в прошлом. Когда-то эффективная кочевая цивилизация казахов, контролировавшая большую часть территории Евразии, начала проигрывать конкуренцию оседлым, земледельческим странам, из-за того, что последние обладали промышленностью. Перед нашей нацией встал вопрос о необходимости перехода к оседлому образу жизни и созданию собственной промышленности. Так же, как и сейчас, в то время в нашей нации были люди, стоявшие за прогресс и призывавшие к переходу на оседлый образ жизни. Но были и традиционалисты, державшиеся за сложившийся, устаревший кочевой уклад жизни, мешавший развитию нашей нации и угрожавший нашему существованию как независимой страны. Традиционалисты того периода, также как и нынешние традиционалисты, указывали на сложности и недостатки оседлого образа жизни, и призывали следовать заветам предков сохраняя отжившее устройство мира. Действительно, во многих случаях, в то время кочевой образ жизни был лучше, чем оседлый. Но он не давал главного, - он не давал возможности создания собственной промышленности. Мир изменился, а традиционалисты, застряли в прошлом, являясь преградой для дальнейшего развития нашей нации. В тот момент времени, традиционалисты выиграли, а люди, ведущие нацию к прогрессу проиграли, но вместе с ними проиграла и наша нация, потому что в скором времени наша страна была захвачена оседлыми нациями, обладавшими промышленностью.

    В итоге, нам все равно сломали кочевой хребет, переломали об колено кочевой уклад жизни и силой заставили перейти к оседлому образу жизни. В результате этого погибло около половины населения, а мы пришли к тому, от чего убегали. Этот урок, стоящий перед нашими глазами, говорит, что если мы сами не сделаем выбор и не расстанемся с иллюзиями прошлого, нас заставят это сделать другие нации, которые захватят нашу землю и станут здесь новыми хозяевами. То же самое будет и с капиталистическим образом жизни, - либо мы сами построим развитую капиталистическую страну и будем работать на заводах, принадлежащих нашей нации, либо мы потеряем свою страну, а затем мы все равно станем жить в капиталистическом обществе и работать на заводах, но уже принадлежащих другой нации.

    Все люди, которые хотят сохранить национальные особенности и традиции, не понимают, как эти национальные особенности и традиции возникают. А возникают они в результате хозяйственной деятельности людей. Какая деятельность такие и традиции, национальные особенности и т.д. Хозяйственный уклад общества формирует национальную одежду, необходимую для жизни в конкретных условиях, потому что, именно имеющиеся в наличии материалы и средства пошива, диктуют национальную одежду для каждого этноса. Национальная кухня, тоже формируется исходя из имеющихся пищевых ресурсов, характерных для определенного хозяйственного уклада каждого этноса. Все праздники и традиции общества, появляются и выходят из обыкновенного быта людей, определяемого хозяйственным укладом жизни этноса. Следовательно, как только меняется хозяйственный уклад жизни этноса, вслед за этим сразу же начинает меняться национальные традиции. А те традиции, которые мешают жизни человека при новом укладе, начинают забываться и пропадать, оставаясь только в фольклорных сказаниях каждой нации. Те же традиции, которые не создают препятствий для жизни в новом хозяйственном укладе, сохраняются и продолжают жить среди этноса. Вместе с исчезновением старых традиций, нация приобретает новые, характерные для современного уклада жизни традиции, которые создают и дополняют национальную идентичность в новом мире.

    Что интересно, многие люди, которые переживают за исчезновение национальных традиций, сами ведут совсем другой образ жизни. Например, у нас есть товарищ, который говорит, что место женщины у семейного очага, смысл жизни для женщины выйти замуж, рожать и растить детей. Но сама она при этом, работает с утра до вечера и совсем не занимается ни созданием семьи, ни родами, ни воспитанием собственных детей. Конечно, она объясняет все это тем, что пока не встретила подходящего мужчину, а как только встретит, так сразу же бросит работать и будет заниматься только семьей. Людей, которые говорят о сохранении национальных традиций, а сами все дальше и дальше отходят от них в повседневной жизни, очень много. Вы сами безусловно можете видеть множество таких людей среди ваших знакомых.

    Еще одна очень важная вещь, которую необходимо понимать, - наши предки создали национальные традиции, исходя из хозяйственного уклада их жизни, и созданные ими традиции позволяли им добиваться успеха в том мире. Теперь мир другой, мир изменился, и наше поколение должно создать новые национальные традиции, которые позволят нам добиться успеха в нашем сегодняшнем мире.

    В итоге вопрос и дискуссия о необходимости капитализма для Казахстана сводится к следующему, - хотим ли мы как нация пользоваться всеми сегодняшними благами, такими как железные дороги, телекоммуникации, автомобили, современные дома и товары для дома? Если мы хотим пользоваться всеми этими вещами, то есть только два пути чтобы все это получить, - либо создать это все своим трудом, либо купить у тех, кто создает это все своим трудом.

    Чтобы не создавать это все, а просто купить у других наций, у вас должно быть что-то подаренное вам природой, что можно продать. Например, арабские страны Персидского залива, продают нефть, данную им природой и на доходы от нее покупают все необходимые им вещи. Такая ситуация, позволяет им сохранять традиционный уклад жизни. Если же у вас совсем нет даров природы, как у Японии или Швейцарии, или этих даров природы недостаточно, как в Узбекистане, Казахстане, России, Нигерии или Алжире, то вам придется создавать все необходимое собственным трудом нации. А для этого, надо будет поменять традиционный уклад жизни, на новый, на тот, который требуется для промышленного производства, для превращения традиционной нации в нацию промышленников и ученных.

    Основная причина, по которой люди выступают против капитализма, заключается в том, что они боятся потеряться в новом мире, боятся оказаться ненужными со своими старыми знаниями и старыми представлениями о мире. Люди боятся капитализма, потому что, это система, где каждый человек оценивается по его личному вкладу в общее дело. При капитализме, любой человек, который смог создать товар или услугу необходимую другим людям добивается успеха. И наоборот, капитализм сразу же показывает кто является никчемным, ненужным человеком. Потому что такой человек-провал, так и не смог собственными силами сделать ничего, что было бы интересно другим людям.

    По этому поводу, есть очень жесткие, но правильные слова Людвига фон Мизеса, это слова о тех, кто жалуется, что при сегодняшней системе капитализма, многие не могут добиться успеха, потому что не хотят переступать границы "доброты".

    Людвиг фон Мизес:

    "...а наш неудачник потерпел поражение именно из-за своей честности. Он оказался слишком порядочным, чтобы прибегнуть к гнусным махинациям, которым его удачливые соперники обязаны своим возвышением.

    Этот неудачник говорит, что при капитализме человек вынужден выбирать: либо добродетель и бедность, либо бесчестность и богатство. И лично он, наш "герой", слава Богу, выбрал первый путь и решительно отверг второй.

    Такое стремление отыскать козла отпущения является характерным настроением людей при общественном устройстве, в котором каждый оценивается с точки зрения вклада в благосостояние ближнего и является, таким образом, кузнецом собственного счастья.

    В таком обществе любой человек, чьё честолюбие не удовлетворено полностью, враждебно относится к более удачливым соперникам.

    Человек примитивный отводит душу в сплетнях и наговорах. Более тонкие натуры не опускаются так низко. Они сублимируют свою ненависть в философию, философию анти капитализма, чтобы заглушить внутренний голос, говорящий: твоё поражение – твоя собственная вина.

    Муки неудовлетворённого честолюбия очень типичны для людей, живущих в обществе равенства всех перед законом.

    Такое положение, однако, вызвано неравенством перед законом, а тем, что именно в этом обществе неравенство людей в отношении их интеллектуальных способностей, силы, воли и усердия наиболее резко бросается в глаза.

    Разрыв между тем, что представляет собой человек и чего он достиг, с одной стороны, и тем, что он сам думает о своих возможностях и достижениях, с другой стороны, безжалостно обнажается.

    Мечты о «справедливом» мироустройстве, которое оценит индивидуума по его «действительным достоинствам», являются удобным прибежищем всех, кто не до конца честен перед самим собой."

    Поэтому, перестаньте боятся и обвинять других, и смело шагайте в новый мир. Это мир тех, кто сумел преодолеть собственный страх и занимается любимым делом. Этот мир полон опасностей и приключений, но вам здесь понравиться.

    История №9. Цель жизни.

    Смысл жизни человека, приходящего в этот мир, заключается в том, чтобы понять зачем он сюда пришел. Есть причина, по которой мы оказались в определенное время, в определенном месте, среди определенных людей. Нам необходимо понять, почему появились здесь и каково наше предназначение. Потому что, каждый из нас приходит в этот мир, чтобы выполнить свое предназначение. Знание смысла собственной жизни, приходит в этот мир вместе с нами. С момента своего появления на земле, человек знает причину, он знает свою судьбу, знает смысл своей жизни, знает свое предназначение. Но в тоже самое время, с того самого момента, как мы оказались на земле, окружающая нас среда, начинает ломать нас. Детский сад, школа, университет, работа, телевидение, политика, идеология, и даже наши родные и близкие люди, уничтожают наш собственный мир, а на его месте строят новый мир, состоящий из идей и мыслей других людей.

    Нас заставляют жить по чужим правилам и законам. В конце концов, наше настоящее сознание, засыпается мусором и хламом из чужих нам установок, а затем заливается бетоном и замуровывается в самом дальней части нашего мозга. После чего, мы превращаемся в зомби-роботов, живущих по чужой программе, в соответствии с чужими правилами и самое главное мы выполняем чужие жизненные цели. Вместе с уничтожением нашего настоящего сознания, мы забываем настоящую цель своего появления в этом мире, мы забываем свое предназначение. И к 30 - 40 годам, мы уже полностью становимся винтиками огромной машины, которая служит достижению цели других людей, людей ее построивших. И вне зависимости от занимаемой должности и количества денег, блеск в наших глазах тухнет, и мы засыпаем на всю оставшуюся жизнь, чтобы так и не выполнить свое предназначение.

    Иногда, редко мы просыпаемся от внутреннего беспокойства, что что-то все-таки не так. Это наше еще живое сознание, наше настоящее Я, пытается достучатся до нас из под мусора и бетона, где его замуровали. В такие моменты мы начинаем задавать себе, правильные вопросы, - «Кто Я?», «Для чего Я живу и пришел в этот мир?», "В чем смысл моей жизни?". Но окружающая нас среда, не позволяет нам просыпаться дальше. Методично и беспощадно, окружающая среда продолжает заливать мусором и бетоном наше настоящее Я, воссоздавая стены тюрьмы, давшие трещины под правильными вопросами. Наш взор опять гаснет, и мы возвращаемся к своей роли робота, выполняющего чужие цели и задачи в жизни. Мы все реже просыпаемся и все больше спим, находясь в состоянии запрограммированного движения по кругу, а наше душевное беспокойство мы начинаем блокировать либо алкоголем, либо наркотиками, либо чем-либо еще. Так продолжается до нашего последнего вздоха, и умирая мы так и не вспоминаем известный нам с самого начала ответ, почему мы оказались на этой земле.

    Ho многие люди считают, что если они стали известны, заняли большую должность или получили много денег, то они не зря прожили жизнь и добились своей цели. Такие люди путают выполнение своего предназначения с достижением материального успеха в жизни.

    Для более лучшего понимания этой разницы можно привести следующий пример. Предстаете себе то время, когда вы учились в школе или университете. Все что происходило с вами в то время, вы воспринимали вполне серьезно, - оценки, которые вы получали, отношения с окружающими вас товарищами, проблемы с учителями, несданные экзамены и зачеты, место, занимаемое вами в коллективе, и т.д. Но с тех пор, как вы закончили школу или университет, и вошли во "взрослую" жизнь, вы вдруг выяснили, что ничего, что имело значение в школе или в университете, не имеет значения в реальной жизни. Единственное на что вы можете рассчитывать в реальной жизни из всего что вы получили в школе и университете, - это ваши институтские или школьные друзья, которые могут прийти вам на помощь, когда у вас возникают сложные жизненные ситуации.

    Все остальное по поводу, чего вы переживали, не спали ночами, что составляло вашу гордость или наоборот делало вас неудачником, - не имеет никакого значения в реальной жизни. В реальной жизни никому не интересно, что вы были отличником по географии, или как здорово вы сдали зачет по дифференциальным уравнениям. В реальной жизни никому не интересно, что вы являлись школьным старостой, или мальчиком за которым бегали все девочки, а может быть наоборот девочкой за которой бегали все мальчики. В реальной жизни никому не интересно, что о вас писали в школьной стенгазете, или что вы висели на доске почета, или наоборот были хулиганом и состояли на учете в милиции.

    То есть, максимум на что вы можете рассчитывать, это те школьные товарищи с которыми у вас сложились хорошие отношения, потому что вы были для них хорошим другом и бескорыстно помогали им, когда этого требовала ситуация. Поэтому во "взрослой" жизни ваши школьные товарищи, тоже будут бескорыстно помогать вам, конечно до тех пор, пока их самих, да и вас тоже не испортит "взрослая" жизнь. Ваш взгляд потухнет, и вы с каждым разом все неохотнее будете идти на помощь своим товарищам, впрочем, как и они к вам.

    Теперь давайте конвертируем вашу школьную жизнь во "взрослую" жизнь. Предстаете себе, что ваши школьные оценки, которые делали из вас успешного ученика или неудачника, являются эквивалентом денег во "взрослой" жизни. Ваше место, которое вы занимали в классе, становиться соответственно вашим общественным положением или должностью во "взрослой" жизни. Ваши отношения с учителями, становятся вашими отношениями с вышестоящим начальством или различными государственными руководителями во "взрослой" жизни. Теперь представьте, что так же как вы переходите из школьной жизни во "взрослую" жизнь, точно также вы переходите из "взрослой" жизни в следующий мир, который начинается вслед за биологической смертью вашего тела. И вот когда вы попадаете из "взрослой" жизни в следующий мир, вы точно также выясняете, что ничего из того что казалось вам важным во "взрослой" жизни здесь не имеет значения. Здесь не имеет значения ни количество денег, которое у вас было, не имеет значение ни должность, которую вы занимали, не имеет значения ни общественное положение и заслуги, которые у вас были во "взрослой" жизни. Единственное на что вы можете рассчитывать это небольшое количество товарищей, которым вы помогали во "взрослой" жизни, ну и конечно на себя самого. Все точно также, как и после перехода из школьной во "взрослую" жизнь.

    Это конечно аллегория, но она достаточно хорошо дает понять, как-то, что мы считаем важным превращается в иллюзию и исчезает в один миг. Когда мы учились в школе или университете, мы не представляли, что все что нас окружает на самом деле не представляет никакой ценности. И единственная ценность, которую мы получаем, но даже не осознаем этого, - заключается в наших хороших поступках по отношению к разным людям нас окружающим. Мы выходим из школы или института, получая только неосознаваемую нами ценность в виде хороших отношений с людьми, которые помогают нам потом во взрослой жизни.

    Так вот, наша "взрослая" жизнь имеет те же самые законы и принципы. На самом деле, все, что мы считаем важным значения не имеет. Значение имеет только наши хорошие и правильные поступки по отношению к себе и другим людям.

    Деньги в этом "взрослом" мире, - являются эквивалентoм школьных оценок. Занимаемая человеком должность, - это место которое вы занимали в классе. То, что человека много показывают по телевизору или в журналах, - это просто эквивалент школьной стенгазеты и доски почета. А хорошие отношения человека с руководителями страны, - это не более чем благосклонность директора школы. И при переходе в следующий мир, все эта мишура из денег, общественного положения и занимаемой должности, растворяется так же, как школьные оценки по рисованию и пению при вступлении во взрослую жизнь. Единственное, что остается с вами, - это ваше настоящее Я и хорошее отношения с другими людьми.

    И многие люди это безусловно понимают. Например, когда одного нашего товарища как-то раз спросили почему он отказался от участия в одном крупном тендере, он ответил:

    "Участие в тендере, в той ситуации, означало конфликты со многими людьми. Tендеры еще будут, а вот испорченные отношения с хорошими людьми, это уже навсегда."

    Главное, что удерживает нас в оковах и тисках, это наш страх. Страх, что выбирая свою собственную дорогу, свое настоящее Я, мы будем вынуждены противостоять всему обществу, которое заставляет нас идти в определенное, строго очерченное направление. Страх, что мы можем проиграть, если пойдем против общества, против системы, навязывающей нам мысли и идеи других людей, навязывающих нам свою модель поведения, свое представление о хорошем и плохом. Но, если мы посмотрим на жизнь всех людей, добившихся успеха в науке, политике, бизнесе, государственном строительстве, религии, общественной деятельности, мы увидим, что все они нарушали принятые в их время представления о мире. Все они выбирали свою дорогу в жизни, и поэтому добивались успеха, и поэтому выполняли свое предназначение.

    Hемецкий нейрофизиолог Эрих фон Хольст, хорошо показал, как страх не дает сбросить нам оковы. Он поставил очень интересный эксперимент на речных гольянах, а это такие стайные рыбки. Когда гольян, плывет в каком-либо направлении, он с самых первых движений обращает внимание плывут ли за ним товарищи по стае, и сколько именно их плывет. И если за гольяном, никто не плывет, или плывет очень мало рыб, он тут же пугается и убегает обратно в стаю. Эксперимент, который провел Хольст, заключался в том, что он удалил одной рыбе этого вида передний мозг, отвечающий за все реакции стайного поведения. Гольян без переднего мозга выглядит, ест и плавает, как нормальный. Единственный отличающий его поведенческий признак состоит в том, что ему безразлично, если никто из его товарищей не следует за ним, когда он выплывает из стаи. То есть, у него отсутствует нерешительная "оглядка" на общественное мнение и страх обычной рыбы. Гольяну без переднего мозга, было совершенно безразлично, плыл ли за ним кто-нибудь. Если он видел корм или по какой-то другой причине хотел куда-то плыть, он решительно плыл туда и, представьте себе, вся стая плыла следом. Эта рыба, как раз из-за своего дефекта стала несомненным лидером.

    Может быть, у человечества происходит то же самое? Может быть, какая-то высшая сила, удаляет лидерам людей, в различных сферах общественной жизни, таких как политика, религия и наука часть ответственную за страх и стайное поведение? И именно поэтому такие люди становятся избранными и ведут человечество вперед? Юмор юмором, но все люди, добившиеся успеха, никогда не обращали внимание на существующее общественное мнение. Они формировали общественное мнение сами. Поэтому просыпайтесь, освобождайтесь ото сна, освобождайтесь от мусора в своей голове и вспомните причину, по которой вы оказались на земле.

    Если все вышесказанное, привело вас к мысли, что любая деятельность, не направленная напрямую на достижение вашей цели должна находиться под запретом, - то это не то, что мы хотели сказать. Необходимо понимать, что человек вполне может заниматься разной работой, которая не ведет его напрямую к достижению его собственной цели. Но это должно происходить только в том случае, когда, во-первых, человек не забывает, что это работа, не является основной причиной его появления на земле, и он не выпускает свою главную цель из поля своего зрения. Во-вторых, эта работа, дает ему необходимый опыт, дает связи с другими людьми, дает умения строить отношения, а также правильные знание, которые в будущем помогут в выполнении собственного предназначения. И как-только вы получили все необходимое от работы, вам надо приступать к выполнению основной задачи, по которой вы оказались в этом мире. Вам надо приступить к выполнению своего предназначения.

    Как раз на этом моменте, многие люди впадают в ступор, и начинают искать ответ в чем заключается их предназначение спрашивая совета у других людей. Необходимо понять, что кроме вас самих, никто не может дать вам ответ на этот вопрос. Ответ находиться внутри вас. Копайте пока не найдете. Разбивайте бетон и мусор, которым окружающая среда, замуровала ваше настоящее Я и вы получите ответ. Копать придется долго, потому что у некоторых их настоящее Я настолько сильно замуровано, что здесь не поможет ни лопата, ни отбойный молоток, ни даже бульдозер. Здесь надо применять направленные взрывы большой мощности. Поэтому запасайтесь динамитом и проходите курсы подрывников-диверсантов.

    Кроме бетона в голове, есть еще одна причина, почему мы можем не выполнить наше предназначение. Этой причиной является недостаточное количество обладаемой нами энергии. Каждому из нас с рождения дается определенное количество энергии, достаточное для исполнения своего предназначения. Например, предположим, что человеку дали 100 единиц энергии, чтобы выполнит то, зачем он был послан на землю. Далее предположим, что для выполнения этой задачи, человеку достаточно всего 50 единиц энергии. То есть любому человеку, с лихвой хватает энергии, чтобы достичь своей цели. Но затем вы попадаете в реальный мир, где постоянно что-то отвлекает вас от вашей цели. Когда вы начинаете заниматься не своим делом, или вступаете в ненужные вам конфликты, или раздражаясь по пустякам, - вы теряете данную вам энергию.

    Представим, что вы едете по дороге, и кто-то подрезает вас на машине. В этот момент вы раздражаетесь, и это сразу же приводит к потере вашей энергии. В данном случае, вы потратили свою энергию на подрезавшего вас человека. Когда вы начинаете конфликтовать с кем-либо на улице, на работе, в семье, или в магазине, - вы опять теряете часть данной вам энергии. Занимаясь не своим делом, вы теряете еще больше энергии. Следовательно, у вас остается меньше энергии для достижения собственный целей. И в конце концов из 100 единиц полученных вами в самом начале, у вас остается всего 1 единица, которой едва хватает, чтобы дойти с работы домой и лечь на диван перед телевизором или интернетом. Поэтому никогда не вступайте в ненужные вам конфликты, не тратьте энергию на ненужные вам вещи, концентрируйте свои усилия на важном и необходимом для вас направлении, которое ведет вас к достижению цели.

    Хорошая новость состоит в том, что количество энергии, имеющееся у вас в распоряжении, можно увеличить. Источником увеличения вашей энергии, является Реализация.

    Реализация, - это достижение какого-либо законченного результата в жизни. Причем не имеет значения маленький результат или большой. Вы можете вырастить дерево, собрать своими руками стол или починить машину, это все даст вам дополнительную энергию, такую же, как если бы вы создали единую теорию, объединяющую законы классической механики Ньютона, термодинамики Максвелла и законы квантовой механики, действующие в микромире. Приведенные выше законы классической механики Ньютона, не действуют в термодинамике, законы термодинамики не действуют в квантовой механике, а те в свою очередь не действуют в классической механике. Физики до сих пор не могут создать единую теорию, законы которой работают в любой среде. Альберт Энштейн, пытался создать такую единую теорию, он считал, что все в мире происходит согласно какой-то закономерности, которую мы пока не понимаем. Другой великий ученный, Нильс Бор, наоборот считал, что в мире не существует единой для всех закономерности, и все происходит случайно. Узнав позицию Бора, Энштейн сказал: "Бог не играет в кости", - имея в виду невозможность случайности. Узнав мнение Энштейна, Бор ответил ему: "Энштейн, не говорите Богу что делать!".

    Поэтому, что если вы пришли в этот мир, чтобы решить спор между двумя великими ученными? Если вы начали улыбаться, то это уже хорошо, потому что Радость, это один из признаков, что вы двигаетесь в правильном направлении и увеличиваете количество энергии.

    Pеализация себя в жизни, - создание каких-либо проектов, создание чего-либо нового, - это единственная причина увеличения и получения энергии. Но имеет значение только законченный результат, который дает вам ощущение радости.

    У Реализации или Радости по-другому, есть своя частота колебаний, на которой она принимает энергию из внешней среды. Но это не значит, что если человека постоянно веселить, то у него будет становиться все больше и больше энергии. Здесь работают такие же законы как с едой. Если все время есть сладости и вкусную жирную пищу, то человек станет толстым, жирным, больным и слабым. Если же человек, будет есть здоровую пищу, то он будет стройным, здоровым и сильным. Поэтому, если радость человека является следствием искусственной причины, такой как, - комедия, смешная книга, выступления артистов и т.д, - энергия не увеличиться. Человек наоборот станет энергетически "жирным" и ослабеет. Все поднимающие настроение фильмы, сайты, книги, действуют на энергетическое поле человека, так же как сладости на его тело. Реальное увеличение энергии, может давать только реализация самого себя в жизни, реализация новых проектов, создание чего-либо. Для энергетического поля человека, это как занятия спортом и здоровое питание для организма.

    Страх же, это причина уменьшения энергии. Страх потери жизни, богатства, статуса, является единственной причиной потери энергии. Например, в приведенном выше примере с подрезанием вас на дороге, у вас возникает страх потери статуса, вы как бы говорите, - "Да кто он такой, что позволяет так вести себя по отношению ко мне". То есть вы боитесь потерять свое лицо, свою важность, свой статус. И поэтому сразу же начинаете расходовать энергию на конфликт, в результате которого пытаетесь восстановить потерянный статус. Но как это приближает вас к вашей цели? Никак, потому что на самом деле, вы просто теряете энергию и слабеете.

    Сама потеря и передача энергии происходит через волновые колебания. Вы, наверное, много раз замечали, что человек может почувствовать страх другого человека, или, например, зайти в комнату полную людей и физически ощутить напряжение, если только что, здесь произошел конфликт между людьми. Собаки также чувствуют, когда человек их боится. То есть, у страха есть своя частота колебаний на которой он передает энергию от своего носителя в среду. Поэтому, когда живое существо думает о плохом, оно начинает терять энергию из-за страха.

    Поэтому, вам необходимо максимально ограничить общение с людьми, которые пытаются вызвать в вас чувство страха и чувство вины. Но есть и другой вариант, вы можете не ограничивать свое общение с такими людьми, а взять гаечный ключ, и переделать их, чтобы они вместо страха распространяли среди других людей радость. Решение принимать вам, это ваша жизнь и вы несете за нее ответственность.

    В любом случае, никогда не позволяйте страху контролировать свои действия эмоции и поступки. Найдите свое предназначение в жизни и исполните его. И помните, что только Реализация, то есть какое-то любое законченное, доведенное до конца дело, дает вам дополнительную энергию и настоящую Радость от осознания собственной силы.

    История №10. Вор.

    Работал у нас один человек, молодой парень около 24-х лет. После 6 месяцев, он ушел на другую работу - заместителем декана по воспитательной работе одного из небольших институтов Алматы. В этом нет ничего необычного или интересного для рассказа, если бы не одно обстоятельство. Наш "герой", решил уйти не просто так, а уйти, заодно прихватив что-нибудь интересное для себя из наших вещей.

    Банально своровать вещь, а затем, озираясь по сторонам запихнуть ее себе за пазуху, и ползком прокрасться по ковралану к спасительному выходу из офиса, - он посчитал слишком рискованным. Поэтому, он придумал целую историю о том, что собирается продолжать работать вместе с нами и для этого ему потребуется наш ноутбук и проектор.

    Люди, работающие на 2-х и более работах, встречаются очень часто, и мы с пониманием отнеслись к его предложению. В общем, руководитель группы, у которого он работал, дал ему разрешение на использование нашего проектора и ноутбука.

    Так что нашему герою, чтобы стащить ноутбук, не пришлось преодолевать полосу препятствий, резать колючую проволоку, отключать сигнализацию, усыплять бдительность охраны, прятаться от прожекторов или кормить сторожевых собак колбасой со снотворным. Нагруженный добром как заправский мул, наш герой вприпрыжку побежал к своему счастью - рассматривать украденные у нас вещи и потешаться над нашей наивностью и доверчивостью.

    Мы действительно доверяем людям и следуем принципу: "Лучше рискнуть и потерять некоторые деньги, но зато сразу же понять, с кем можно иметь дело всю жизнь, а с кем нельзя работать никогда". Таким образом, следуя этому принципу, мы отдали нашему герою ноутбук и проектор, получив взамен обещание, что он каждый месяц будет предоставлять результаты своей работы и получать за нее оплату.

    Мы естественно не знали, что его обещание было просто уловкой вора, который стащил вещи у своих товарищей и никогда не собирался возвращать их, втайне радуясь тому, как он облапошил наивных "дурачков".

    Через 3 или 4 месяца отсутствия вестей от него, руководитель группы проявил первые признаки беспокойства. Никаких результатов от нашего "героя" не было, поэтому руководитель группы решил забрать ноутбук и проектор и передать их тому, кому они были нужнее в этот момент. Вполне ожидаемо, руководитель группы столкнулся с полным нежеланием нашего "героя" возвращать ворованные вещи. Сначала последовали глупые объяснения в стиле "Я отдал ноутбук другу в Астане и поэтому не могу вам его пока вернуть". Затем наш "герой" осмелел и прямо заявил, что не отдаст ноутбук и проектор, потому что ему не выплатили зарплату за последний месяц работы у нас.

    Здесь надо остановиться и объяснить принципы работы и оплаты, которых мы придерживаемся. Мы считаем, что труд должен оплачиваться по результату, а не по времени, проведенному на рабочем месте. У нас свободный график посещения, при котором никто не требует от сотрудников приходить в 8.00 и уходить в 18.00. Каждый сам решает, сколько времени ему требуется проводить на работе, а сколько дома. Мы только ставим задачу и говорим, сколько будет выплачено за ее выполнение. После чего все расходятся и каждый приступает к своему делу. Такая система, позволяет нам сразу же отсеивать тех, кто просто создает шум или имитацию бурной деятельности на рабочем месте. Нет результатов - нет оплаты. Поэтому всякие бездельники у нас долго не задерживаются, ведь чтобы получить деньги, надо давать результат, а не просто сидеть на рабочем месте.

    Вот и с нашим "героем" получилась точно такая же ситуация - он получил задание сделать обзор рынка нефтепереработки в Казахстане. Целый месяц, он бездельничал, занимался своими личными делами, а когда подошел срок отчета, он за час надергал отрывки из студенческих курсовых работ и посчитав свою работу выполненной, потребовал оплаты за сей "нелегкий" труд. Тогда-то ему и сказали, что он перепутал наш Центр с каким-то плохим университетом, где его видимо и научили этой «эффективной" технике. Также ему сказали, что мы можем принять его очень плохо выполненную "студенческую курсовую работу" и поставить оценку «2», но мы не можем принять это за обзор рынка нефтепереработки в Казахстана. На этом основании, он не получил никаких денег за месяц. И это правильно - бездельники должны быть наказаны. Плохое отношение к делу не должно поощряться.

    Конечно же, у нашего героя было ровно противоположное мнение. Когда стало ясно, что он не собирается возвращать наши вещи, и мы имеем дело с банальным воровством, - наши товарищи начали вести с ним переговоры о возвращении украденного имущества, - он заявил, что украденный ноутбук, это компенсация за потраченное им время.

    То есть ситуация выглядит следующим образом, - вы решили сделать ремонт на кухне и пригласили мастера по объявлению. Когда мастер закончил работу, вы идете посмотреть, что же получилось и видите ужасающую картину - вся поклеенная им кафельная плитка разная, старая и явно выдранная из какой-то другой кухни, она вся в сколах и трещинах, неровная и с кошмарными стыками. На полу лежит частично старый и пошарпанный ламинат, частично старый и весь в дырках ковралан, а кое-где и линолеум, приклеенный к тому же на скотч. И вы понимаете, что весь этот ужас придется отдирать и все переделывать по-новой, и вы говорите этому "мастеру", что вы не принимаете такую работу и не будете за нее платить. После чего пока вы стоите на кухне и размышляете, что делать с этим ужасом, этот "мастер" уходя, крадет ваш лежащий в коридоре ноутбук. А когда вы находите его и требуете вернуть назад, он говорит вам, что этот ноутбук является компенсацией за потраченное им время.

    В течении 2-х лет, мы пытались убедить этого воришку вернуть украденные вещи. Семь разных человек, в том числе и те, с кем он хорошо общался, просили его вернуть украденные у собственных товарищей вещи. Результат был отрицательным. Наш воришка наслаждался тем, как его уговаривают и просят, он наслаждался нашей беспомощностью, он упивался своей безнаказанностью. В итоге, по происшествию 2-х лет бесплодных попыток, мы решили обратиться в милицию.

    В начале, наш воришка вел себя с милицией так же как с нами, - безнаказанность научила его тому, что можно долго водить людей за нос и ничего за это не будет. Он играл с милицией так же как с нами, рассказывая им одну небылицу за другой. Но, как и любой трусишка, на всякий случай перестраховался и спрятал ворованный ноутбук у своего товарища. По результатам расследования, свидетельских показаний и очных ставок, милиция сделала ему предложение, от которого трудно отказаться - в духе Дона Корлеоне, - либо он возвращает ворованный ноутбук, либо его сажают за воровство.

    От важного и самоуверенного в себе человека не осталось и следа и наш воришка, поджав хвост, притащил украденный ноутбук. На этом историю можно было бы считать законченной, если бы вся эта ситуация не выявила следующие пороки нашего общества.

    Во-первых, когда стало ясно, что наш герой украл ноутбук, все наши общие знакомые, друзья и товарищи, досконально знавшие эту ситуацию не высказывали ему никаких претензий, не осуждали его поведение, продолжали с ним дружеское общение и приглашали его на свадьбы. Но когда, после 2-х лет безуспешных попыток, мы подали заявление в милицию, то все те же самые люди, начали наперебой высказывать свое негодование нашими действиями. Они считали, что мы перегибаем палку и нам надо простить его и забыть об этом. Эти защитники мелкого воришки считали, что мы поступаем не по-человечески.

    А воровать вещи у своих товарищей, это значит по-человечески? Или 2 года отказываться вернуть украденную вещь, может быть это по-человечески?

    Защитникам мелкого воришки, необходимо понимать, что поощрение плохого поведения, никогда не приносит добра. Защитники мелкого воришки, должны понимать, что рано или поздно их поощрение преступных действий вернется к ним бумерангом по голове.

    Безнаказанность рождает еще большую безнаказанность. Все мы помним историю о том, как молодой балбес по фамилии Усенов, на дорогой машине сбивает 6 человек и отделывается административным штрафом. Как вы думаете, сколько раз тов. Усенов нарушал закон, прежде чем сбить 6 человек? Сделал ли выводы тов. Усенов из произошедшего события? Осудили ли родители поведение собственного сына? Нет, - ни Усенов не сделал вывода, ни родители не осудили своего мальчика, - они купили ему еще одну дорогую машину, на которой он через некоторое время опять совершил аварию, выехав на встречную полосу.

    Интересно, что защитники нашего мелкого воришки, осуждают поведение Усенова и его родителей. Почему же осуждая действия Усенова и его родителей, они выгораживают совершившего воровство близкого им человека?

    Необходимо понимать, что-либо вы осуждаете плохое поведение человека вне зависимости от его близости к вам, либо у вас нет никакого морального права осуждать плохое поведение Усенова, его родителей и подобных им людей. Потому что в обратном случае, - вы такой же Усенов, только под другой фамилией и под другим именем. Вы такой же мелкий воришка, только еще непойманный.

    Как же нужно было поступить защитникам нашего мелкого воришки? Тащить его в тюрьму, как только узнали, что он вор? Нет, этого делать не нужно. В подобной ситуации необходимо сделать следующее.

    Если близкий человек совершил плохой поступок, вам необходимо полностью прекратить с ним любое общение, пока он не признает и делом не исправит совершенный им проступок. Вы должны сказать ему следующее:

    - Признай, что ты совершил плохой поступок и делом исправь его последствия.

    Если же вы будете хоть каким-то образом поощрять поведение, совершившего плохой поступок близкого вам человека, то повторяем, - вы такой же Усенов, только под другой фамилией и под другим именем.

    Вторая интересная для обсуждения вещь, которую выявила вся эта ситуация, стала непонимание со стороны многих людей, почему мы заварили всю эту кашу из-за ноутбука стоимостью не более 500 долларов. Многие говорили:

    - Этот ноутбук стоит всего 500 долларов, зачем из-за них идти в милицию и портить парню жизнь.

    Как вы считаете, почему наш мелкий воришка украл ноутбук? Ответ очень простой - потому что у него была возможность украсть только его. Если бы у него была возможность украсть нефтяную компанию, то он бы украл нефтяную компанию.

    Как вы считаете, если бы наш мелкий воришка возглавлял тендерную комиссию по распределению государственного бюджета на строительство больницы, детского сада или школы, - он бы украл деньги с этого строительства или нет? Безусловно, украл бы. И тогда вместо мелкого воришки, он стал бы крупным вором.

    Откуда, по-вашему, берутся взяточники и воры? Их что к нам присылают специальным рейсом из Альдебарана? Нет, это обычные люди, живущие и растущие среди нас. Это могут быть наши друзья, родственники, те, с кем мы сидели за одной партой в школе или институте. Почему же обычные люди становятся ворами? Ответ простой - потому что такое поведение, раз за разом поощряется.

    И если вы продолжительное время поощряете воровское поведение, то не удивляйтесь, что из мелких воришек вырастают крупные воры, растаскивающие государственный бюджет, 20 раз ремонтирующие одни и те же дороги, покупающие неработающую технику, принимающие некачественные дома, которые потом разваливаются как Бесоба в Караганде.

    Запомните - вы получаете то, что длительное время поощряете.

    В заключение хотелось сказать следующее - представьте себе семью, где глава семейства все возникающие в семье конфликты, решает только в пользу любимой дочери и никогда ее не наказывает, даже если она поступает плохо и непорядочно в отношении других членов семьи. Имеет ли право, такой человек оставаться во главе семьи? Как долго остальные члены семьи будут терпеть такую несправедливость?

    Теперь представьте, что несколько семей образовали род, и глава одной семьи стал главой всего рода. Но все возникающие в роду конфликты между семьями, глава рода решает только в пользу своей семьи, и никогда не наказывает представителей своей семьи, даже когда они поступают плохо и непорядочно в отношении других семей. Имеет ли право, такой человек оставаться во главе рода? Как долго остальные члены рода будут терпеть такую несправедливость?

    Далее представьте, что несколько родов образовали нацию, и выходец из одного рода стал главой государства. Но все возникающие конфликты между представителями разных родов, глава государства решает только в пользу своего рода и никогда не наказывает их, даже если они нарушают закон. Имеет ли право, такой человек оставаться во главе страны? Как долго нация будут терпеть такую несправедливость?

    Человека, не понимающего, что наказание за плохой поступок, должно следовать вне зависимости от близости и родственных связей, никогда нельзя допускать ни к управлению семьей, ни к управлению родом, ни к управлению нацией.

    -1
    153
    0
  • -1
    07:26, 27 сентября 2023

    Қазақ әңгімелері

    Бірінші әңгіме: Намаз

    Біздің кеңсе жұмысымызға орасан зор мүмкіндік беретін шыршалар мен аққайыңдар қоршаған жеке үйде орналасқан.

    Жұмысымыздағы екі азамат, бірі рокерлікті қатар алып жүрген, көпбалалы әке, ал бірі жартылай пианист, жартылай режисер қыз өз топтарында жұмыс істейтін адамдарды іздестіріп жүрген еді. Олар қандайда бір белсенді студент жұмысымызға қызығушылық танытатын болар деген үмітпен, қаламыздағы университеттердің маңайына көптеген хабарландырулар ілді.

    Шынында да, күндердің бір күнінде бізге жұмыс іздеп жас отбасы келді. Әйелі – Алматылық жас тұрғын, күйеуі Қызылордалық азамат еді. Отбасы өте діндар болатын, олар Құран мен намаз оқып, нағыз мұсылман парыздарын орындап жүрді. Бұл жас келіншек жақында ғана университет бітіріп, өзіне қызықты жұмыс іздеп жүр екен. Ол осы уақытқа дейін өзін қоғамымыздың белсенді азаматы ретінде таныта білген. Студенттік газеттің редакторы, Қазақстан пікірсайыс клубының мүшесі болып, жалпы айтқанда, белсенді қоғамдық өмір сүрген. Бұл келіншектің тірліктері мен әрекеті көптеген адамдардың елестететін «зомбылықта өмір сүретін мұсылман әйелінің» көрінісінен алшақ болды.

    Келіншек басына мұсылман әйелінің орамалын тағып, күніне бес уақыт намазын оқып жүрді. Бұл оның жұмысына еш кедергі келтірмеді. Осы кездерде жұмыста намаз оқу іске кедергі келтіріп, мұсылмандарды бәсекеге қабілетсіз етеді деген үгіт-насихаттар белсенді жүріп жатқан еді. Алайда, ол ерекше мұсылман әйелі болды ма, әлде үгіт-насихатқа қарамастан намаз іске еш бөгет қойған жоқ па, әйтеуір ол жұмысын сапалы тындырып жүрді.

    Бір күні ол біздің бір азаматқа келіп, Меккенің қай жақта орналасқанын сұрады. Азаматымыз оған дұрыс бағытты бірден көрсетті. Алматыда әрбір тұрғын тау орналасқан жақтың оңтүстік екендігін жақсы біледі. Ал батыстың қай жақта орналасқанын Күннің батар жеріне қарап білуге болады. Осыдан кейін келіншек азаматқа алғысын білдіріп, намаз оқуға жөнелді.

    Біздің кеңседе осы келіншектен басқа, 45 жастағы, мұсылманның бас киімін киіп, Құран оқитын басқа азамат та болатын. Бұл «мұсылман азамат» «өткір революционер әйелдің» тобында жұмыс істеген. Елімізде революция жоқ, сол себептен «өткір революционер әйел» амалсыздан орыс тілділерге қазақтілін үйретумен айналысқан еді.

    Олар намазды үйдің жертөлесінде орналасқан бөлмеде оқыды. Бөлме іші терезенің жоқтығынан қараңғы болғандықтан, күннің бағытын анықтау қиын болатын.

    Бір күні Меккенің орналасқан бағытын көрсеткен біздің азамат кездейсоқ жертөледегі жарықты көріп, ол жақта не болғанын анықтау үшін осы бөлмеге кіреді. Сол жерде біздің жас мұсылман келіншек Меккеге қарама-қарсы бағытта намаз оқып жатты. Ол еш қамсыз намазды Солтүстік-Шығыс бағытында оқыды. Келіншекке кедергі келтірмей, біздің азамат ақырын ғана шығып кетті. Кейін ол келіншектің намазын тәмәмдап, үстіңгі қабатқа көтерілгенін күтті де, оған оның қателесіп, бағытты шатастырып алғанын айтты.

    Күннің жарығын намаз оқитын бөлмемен байланыстыра отырып, келіншекке келесі жолы шатаспас үшін тағыда бір рет бағытты көрсетіп, түсіндіріп берді. Алайда біраз уақыт өткеннен кейін, намаз оқитын бөлмеге кіріп келе жатып, келіншектің Меккеге қарама-қарсы бағытта намаз оқып жатқанын көрген әлгі азамат, қатты қайран қалды.

    Ол тағыда сыртқа шығып, жас мұсылман келіншектің бағытты тағыда қалай шатастырып алғандығын анықтағысы келді. Келіншек қалайша жарықтың түсуі бойынша берілген ақпараттарды лезде ұмытып қалды? Батыс пен Шығыстың орналасқан бағытын ұмытып қалғандығы қалай? Себебі, қоғамда қалыптасқан «мұсылман әйелі қараңғы» деген түсінікке қарамастан, бұл жас алматылық келіншек ұшқыр ой мен ерекше сараптамалық қабілетке ие болатын. Сонымен, келіншек намаз оқып болып, үстіге көтерілді. Осы кезде біздің азамат неге ол қайтадан Меккеге қарама-қарсы бағытта намаз оқып жатқанын сұрады?

    Келіншек азаматымызға қарап, былай жауап қатты: «Мен ештеңені шатастырған жоқпын, сіз маған алғашқы кезден бастап дұрыс емес бағытты көрсеттіңіз».

    Сонда азамат келіншектен неліктен оның Меккенің қай жақта орналасқанын білмейді деп шешкенін және Меккеге «дұрыс бағытты» кімнің көрсеткенін сұрады.

    Сөйтсе, о баста келіншек біздің азаматтың берген ақпаратына сенбей, оны 45 жастағы мұсылман азаматтан тағыда бір рет сұрау арқылы тексергісі келген екен. Сол мұсылман азамат Меккеге қарама-қарсы бағытты көрсетіпті. Және әңгіме барысында келіншек таңқалдыруын жалғастыра береді: «Сіз намаз оқымайсыз және мұсылман бас киімін де кимейсіз, сондықтан Меккенің қай жақта орналасқанын дұрыс анықтай алмайсыз» деп, келіншек біздің азаматқа қарап тұрып, өз жауабын одан әрі жалғастырды.

    Шындығында да, Меккеге бағытты көрсеткен біздің азамат барлығының көзінше намаз оқып, басына мұсылман бас киімін де кимеді. Осы нәрселер келіншектің бұл азамат «Күннің қай жақтан бататынын білмеуі мүмкін» деген ойына әкелді.

    Сол кезде азамат келіншекті далаға алып шығып, Күннің қай жақтан шығып, қай жақтан бататынын, сәйкесінше қай жақтың батыс, ал қай жақ шығыс екенін айтты. Осыларға негізделе отырып, ол келіншекке тағы да бір рет Меккенің орналасқан бағытын көрсетті.

    Алайда тіптін осыдан кейін де, келіншек оған сенбеді! Күннің қай жақтан шығып, қайдан бататыны туралы ақпаратты мұсылман сайттарынан іздестіруге кірісті. Келіншек сырт келбеті мұсылманға ұқсайтын адамның Меккенің бағынын шатастыруы мүмкін, ал сырт келбеті мұсылманға ұқсамайтын адамның Меккенің бағытын дәл айтуы мүмкін деген түсінікті ақылға қонымсыз деп тапты.

    Бір қызығы, біздің азамат аспандағы Күннің шығыс нүктесі мен батыс нүктесінің қозғалысын келіншекке көрсеткен күннің өзінде, ол өз көзіне өзі сенбегені... Келіншек өз көзіне өзі сенбеді, себебі олар сырт келбеті мұсылманға ұқсайтын адамның қателесуі мүмкін емес деген ойда болған еді.

    Келіншек өз көзіне өзі сенбей, мұсылман сайттарындағы «мұсылманның сырт келбеті» деген дүниелерді дәлелдеуге, тағы бір сағатын жұмсады. Алайда мұсылман сайттары да, 45 жастағы мұсылман азаматы да, тіпті келіншектің өзі де Күннің шығысы мен батысын өзгерте және Мекке мен Қағбаның орналасқан жерін ауыстыра алмайды.

    География білімі мен күннің бағытын анықтау адамдардың дініне байланысты емес. Мұсылмандар үшін де, басқа діни ағымның өкілдері үшін де Күн әрдайым шығыстан шығады. Христианның немесе мұсылманның бақылауына қарамастан, Күн батыс жақтан батады. Алайда бұл білімдер «шынайы мұсылманның сыртқы келбетіне» назар аударатын біздің мына жас мұсылман қыз үшін де және басқа біздің қазіргі мұсылмандар үшін де, маңызды емес болып отыр. Мұндай адамдарға сырт келбеті мұсылманға жақын адам, басқа адамдардан гөрі беделдірек болып саналады. Яғни қазіргі жас мұсылмандар исламды шын мәнінде танылуы тиіс ішкі дүние арқылы емес, сыртқы жасанды атрибуттар арқылы анықтайды. Осындай нақты жағдайда білімді, алайда келбеті «мұсылманға» ұқсамайтын адамның ойы, оларға күмән тудырады. Ал сырт келбеті мұсылманға ұқсас, алайда білімсіз адамның пікірі, қазіргі жас мұсылмандар үшін жоғары бағаланып отыр. Нәтижесінде бұл Меккенің бағытын қате анықтауға алып келді.

    Мұнай мен газды өндіру, металдарды балқыту, мектептер мен ауруханалар құрылысын салу, энергетикалық жүйелерді басшылыққа алу кезінде не болмақ? Біз осы салаларға қажетті білімдерді меңгерген адамның емес, сырт келбеті мұсылманға ұқсас адамның пікірін сұраймыз ба?

    Жоғарыда көрсетілген жағдайда, біздің азамат ниеті мен табандылығы жетіп, «сырт келбеті мұсылманға» ұқсайтын адамның қателескендігін дәлелдеді, алайда басқа адамдар да дәл осылай етер ма екен?

    Осы әңгіменің ең басты қорытындысы, ол бізде көптеген «шынайы – сырт келбеті мұсылманға ұқсас адамдардың» пайда бола бастауында. Ал біздің ұлт осы «шынайы – сырт келбеті мұсылманға ұқсас адамдардың» әсеріне жиі ұшырап жатуында.

    Алайда, осы «сырт келбеті мұсылманға ұқсас адамдар» Меккеге деген бағытты дұрыс көрсете алмаса, онда олар біздің өміріміздегі аса маңызды бағыттарды дұрыс бағдарлай алар ма екен? Тіпті біз олардың мұсылман екендігіне де қалайша сеніммен қарай аламыз?

    Әлде олар намаз оқу үшін Меккеге қарама-қарсы бағытты көрсететін «мұсылмандар» ма? Олар нағыз ислам бағытына қарсы бағытты көрсететін адамдар болып табылады. Олар ислам жөнінде көптеген әңгімелерді баяндап, мұсылман секілді киіне отырып, шын мәнінде бізге басқа бағытты көрсететін адамдар. Олар Меккеге қарай емес, оған қарама-қарсы бағытта намаз оқитын «мұсылмандар».

    Екінші әңгіме: Мейрамхана есеп шоты

    Бір күні түскі астан кейін біздің бір азамат қызметтік кофеханада өзінің кофесін ішіп отырған сәтте, сол түскі асқа қыз әріптесіміз кешігіп келді. Амандасып болғаннан соң, қыз тәрекелкесіне түскі асты сала бастады. Кейін өзінің жігітпен сәтсіз өткен махаббат кездесуін есіне алып, оны бізбен бөліспек болды.

    «Енді ешқашан еврейлермен махаббат кездесуіне бармаймын!», – деді.

    «Еврейлердің Сирияға Голандық төбелерді бермегенінен басқа қандай кемшілігі бар», деген, біздің азаматтың сұрағына, қыз былай жауап береді: «Еврейлер мейрамхананың есеп шотын өтейтін сәтте, чекті мұқият қарап, соманың дұрыстығын тексереді, ал біздің қазақтар ешқашан шотқа қарамай, даяшыға көп ақша береді!», – деп, әңгімесін әрі қарай жалғастырды.

    Негізінен, көптеген адамдарды мазалайтын, оларға тыныш өмір сүруге мүмкіндік бермейтін, бастарын қатыратын «еврейлік мәселеге» тоқталсақ, бұл жерде бізге әрқашанда Черчилльдің көзқарасы ұнаған:

    «Ұлтымыз еврейлер, ағылшындықтардан мықтырақ және табыстырақ деп санамайды, сол себептен Англияда антисемитизм жоқ».

    Содан кейін біздің азамат оған келесідей мысал келтірді: «Мәселен, - деді ол, бірдей 1000 доллар жалақы алатын екі адам бар делік. Оның бірі, әрқашан махаббат кездесулерінде шотқа мән беріп, үнемдей білетін еврей, ал екіншісі ақшасын оңды солды шашатын қазақ. Бастапқы кезеңде екеуінің де жағдайы тең болады. Алайда, еврей көбірек жинақтап, аз шығындалатындықтан, айналасында оның есебінен мейрамханаға отыратын адамдардың саны аз болып, бұл еврей «тойдан, мейрамнан, ойын-сауықтан аулақ» өмір сүреді. Сыртынан қарасаң, бұл еврей мейлінше «жұпыны, кедей» көрінеді.

    Ал қазақ болса, о қазақты оның есебінен мейрамханаға баратын адамдар қоршаған және қазақ тойлап, мейрамдатып, ойын-сауық құрып өмір сүруде. Сыртынан қарасаң, ол анағұрлым «бай» көрінеді және барлығы оны сәтті азамат деп санайды.

    Біраз уақыт өткеннен соң еврей жинақтаған ақшасына тігін машинасын сатып алып, тігінші жалдайды. Еврейдің табысы арта береді, алайда ол оны өзіне жұмсамайды. Ақшасын одан әрі жинақтай беріп, өз бизнесін тігін шеберханасына дейін, кейін фабрика, одан әрі бірнеше фабрикалардан тұратын тігін компаниясына дейін дамытады. Содан біздің әлгі қазақ осы еврейге 10 000 доллар жалақы алатын директор болып жалданады да, айналасындағылардың бәріне «еврейлер барлығын сатып алып қойып, қазақтарға мүмкіндік бермей отыр» деген әңгіме таратады. Осынмен келтірген мысал аяқталады.

    Мұны мұқияттылықпен тыңдаған қыз әріптесіміз ойланып, біраз уақыттан кейін өмірге деген көзқарасын өзгертті. Ол әркез өзінің әріптестері мен туысқандарына «ұсақ-түйек әшекей» сыйлауды тоқтатты. Кейін жұмыстан шығып, өзінің жеке ательесін ашты. Алайда еврейлермен сол күйі махаббат кездесуіне бармайтын болды, себебі енді біздің қыз еврейлерге жігіт ретінде емес, бәсекелес ретінде қарай бастады. Жанұяны қазақ жігітпен құрды, ал бизнесін дамытып жатыр. Жақында ол тігін патшалығының патшайымына айналатын тәрізді.

    Бізге өз проблемамыздың себептерін басқа адамдардан немесе этникалық топтардан іздестіруді тоқтату қажет. Біз өмірімізде болып жатқан нәрселердің бәріне өзіміз жауап береміз. Біз өмізіміздің жеңісіміз бен жеңілісімізді өз қолымызбен жасаймыз.

    Үшінші әңгіме: Жалқаулар

    Бұл әлемге деген біздің қазақи көзқарас пен оны қалыптастыратын адамдар туралы қызықты тақырып.

    Мысалы, өздерін «ұлтшыл-патриот» деп санайтын адамдар этникалық қазақтардың «қара жұмыста» жүргендігі туралы өздерінің ашуы мен осы жағдайға келіспеушіліктерін бірнеше мәрте айтып келеді. Осы «ұлтшыл-патриот» адамдар еліміздегі даяшының, базарда арба сүйрейтіндердің, құрылысшының, жанар-жағармай орыны жұмысшысының жұмыстарын «қара жұмыс» деп тануда. Кейіннен Араб Әмірліктерін мысалға алып, осы мемлекеттің азаматтары-арабтар, іс-жүзінде ауыр жұмыспен емес, ал жеке және мемлекеттік мекеме кеңселерінде тек әкімшілік жұмыспен айналысатынын жариялайды. Араб Әмірліктері азаматтарының орнына және Араб Әмірліктері азаматтары үшін барлық ауыр жұмыстарды, кедей араб мемлекеттерінен келген мұсылман арабтары және Пәкістаннан келген мұсылмандар жасайды.

    Бүкіл ұлт жұмыс істемей, тек кеңседегі қағаздарды бір үстелден екінші үстелге ауыстырып отыру біздің «ұлтшыл-патриоттарымызға» қатты ұнайды екен.

    Қарапайым өмірде әрқашан басқа адамдардың көмегіне жүгінетін адамды біз қалай атаймыз? Өз қолымен ештеңе жасағысы келмейтін адамның аты кім? Басқа адамдардың осы адам үшін бәрін жасап бергендігін қалайтын адамның аты қандай? Оның аты – «жалқау». Бірақ қоғамдық өмірде біз «жалқау» деген дұрыс сөздің орнына жалқаулардың өздерінің өздеріне қойып алған «ұлтшыл-патриот» деген сөзін қолданамыз.

    Шын мәнінде біздің «қазақтардың жұмыс істемеуінің құқықтарын қорғайтын» адамдар өздерін «ұлтшыл-патриот» емес, «Қазақстанның жалқауларының және сандалбайларының одағы» деп атауы қажет.

    Сонымен қатар, біздің жалқаулар Араб Әмірліктерін мысалға ала отырып, бастарында логика негіздері мен мектеп деңгейіндегі математика білімінің жоқтығын көрсетуде. Жалпы Араб Әмірліктері мен Қазақстан арасындағы айырмашылық бір адамға шаққандағы мұнайдан түсетін кіріс негізінде анықталады.

    БАӘ мұнай экспорты тәулігіне 2 500 000 баррельді немесе жылына 100 млрд. долларды құрайды. Ал азаматтарының саны 1 млн. адам. Сәйкесінше, бір адамға мұнайдан келетін табыс жылына 100 000 долларды құрайды.

    Қазақстанның мұнай экпорты тәулігіне 1 300 000 баррельді немесе жылына 53 млрд. долларды құрайды. Азаматтарының саны 17 млн. адам. Сәйкесінше, бір адамға мұнайдан келетін табыс жылына 3 000 долларды құрап отыр.

    Екі ел арасындағы мұнайдан түсетін кіріс айырмашылығы 33-ке тең.

    Осыдан шығатын қорытынды, біріншіден, тек мұнайдан түскен табысқа біз өмір сүре алмаймыз. Сол себепті бізге қазақ инженерлері, металды дәнекерлеушілері, құрылысшылары, соның ішінде түрлі жұмыс атқаратын және арба сүйреушілер мен жанар-жағармай қызметкерлері керек. Екіншіден, қазақтардың даяшы болып және жанар-жағармайда жұмыс істеуі, бұл өте жақсы құбылыс. Себебі, біздің ұлт өзіне қажеттінің барлығын өз еңбектерімен жасай білуге үйренуі қажет. Осыдан барып, бүгінгі қазақ даяшылары мен жанар-жағармай жұмысшылары ертең ірі мейрамханалар мен жанар-жағармай компаниясының негізін қалаушыға айналады.

    «Жалқаулар мен сандалбайлар одағының» ұстанымы біздің ұлт санасында еңбекке, еңбек ететін адамға деген жек көрушілік сезімін тудырады. Еңбек ету абыройлы саналмай, өміріне қажетті заттарды еңбекпен тауып, тырысып жүрген адам, осыдан барып, өзін өмірдегі сәтсіз жан деп санай бастайды. Ең қызығы, «жалқаулар мен сандалбайлар одағының», яғни «қазақтың қорғаушыларының» барлығы кезінде құрылыста, жүк тасымалдау саласында еңбек етіп, толықтай дұрыс ойдағы адам болып өскен еді.

    Жалпы біздің қазақтілді баспасөзде ауылдан шыққан ұл мен қыздарымыздың өмірде жетістіктерге жеткені туралы іс-жүзінде ешқандай да мәлімет жоқтың қасы. Ауылдан шыққан қазақтілді жастарымыздың «қара жұмыстан» бастап, арба сүйреушісі, даяшы болып еңбек етіп, өмірлерінде қадам-қадаммен белгілі бір нәтижеге жетіп отырғандығы туралы үлгілі жазбалар да аз. Мәселен, осы жастар даяшы болып жұмыс істеу барысында мейрамхана бизнесінің құрылымын тануға, клиенттің қажеттіліктерін біліп, оларды орындау арқылы қарым-қатынас орнатуды үйренуге, кафе немесе мейрамхана тапсырысын жеткізушілер мен қонақтарының арасынан таныстар мен байланыстарды орнатуға зор мүмкіндік алады. Кейін, алған тәжірибе мен байланыстар оларға өздерінің жеке бизнестерін ашуға әсер етеді.

    Бұған мысал ретінде 1982 жылы Маңғыстау облысы Шетпе кентiнде туып-өскен, «Каспий Строй Консалтинг» жауапкершiлiгi шектеулi серiктестi­гiнiң (ЖШС) директоры Жасұлан Шахтыбайұлының өмір жолын жанар-жағармай бекетінен бастап, кейіннен жеке компаниясын ашқанын келтіруге болады. http://www.zhasalash.kz/eleumet/7798.html

    Мұндай мысалдар жастар арасында жиі кездеседі және біздің ұлтымыздың ойлауы мен әрекет етуіне дұрыс бағыт беріп, оларға үміт ұялатады. Неғұрлым біздің қазақтілді баспасөз осындай деректерді, яғни табысқа жеткен жеке адамдардың тәжірибесін көптеп жарияласа, соғұрлым біздің ұлттың көкірегі ояу, көзі ашық болады.

    Ауылдан қалаға келген ұлдарымыз бен қыздарымыз даяшы, жүк тасушы және түрлі «қара жұмыста» еңбек ете отырып, кезінде олар секілді түрлі салаларда жұмыс істеп, өмірде жетістікке жеткен замандастарының тәжірибесін білетін болады. Біздің ұлттың жас буыны жүк тасушы оның өмірінің алғашқы баспалдағы екенін және алға қойған мақсатқа жету үшін табандылық пен қайсарлықтың, сондай-ақ, еңбектің керек екенін білетін болады, нәтижесінде олар ерте ме, кеш пе өз замандастары сияқты жеке компаниясын құрады.

    «Жалқаулар мен сандалбайлар одағының» біздің ұлт атынан сөйлеуіне жол бермеу қажет. Және басында мектеп деңгейіндегі математика білімі жоқ адамды елді басқаруға жібермеу керек. Себебі қарапайым кәсіпкер, мұғалім, жұмысшы немесе шенеунік ақымақ нәрселерді айтса, көп дегенде өзіне зиян етеді. Ал егер ақымақтық айтатын адам ел жетекшісіне айналса, онда ол бүкіл ұлтқа зиянын тигізеді.

    Негізінде «Жалқаулар мен сандалбайлар одағының» ұрандары, «30 корпоративтік көшбасшы», «50 бәсекеге қабілетті ел» ұрандарынан өзгешеленбейді. Себебі халықты ертегіге тойдыратын бір мылжыңның орнына басқа мылжыңның келуі, ел үшін еш айырмашылығы жоқ.

    Қазақ ұлты кез келген ауыр еңбек саласында, тіпті ол даяшы, жанар-жағармай мен «қара жұмыс» орынында қызмет ететін адамның еңбегін бағалайтын және құрметтейтін, инженерлер мен ғалымдардың, өндірісті ұлтына айналуы тиіс.

    Төртінші әңгіме: Жеңілгіштер

    Біздің ұлттың әлемге деген көзқарасын қалыптастырып отырған адамдар жайындағы әңгімені жалғастыра отырып, мылжыңдардың келесі бір түрі туралы сөз қозғайық. Біздің қоғамымыздағы екінші топ «жалқаулар мен сандалбайлар одағы» секілді біздің ұлтты өздігінше сипаттап, өздерінің әлемге деген көзқарастарын бізге тықпалауда. Олар ұлт санасына жеңілісті енгізетіндер немесе жеңілгіштер.

    Олардың ауыздарынан өте көп ұрандарды естуге болады. Алайда «Қайран халқым-ау, қайран қазағым-ай, байқұс, бақытсыз қазағым-ай! Бізді бәрі қор етеді» деген ұрандар ең жиі кездеседі. Жеңілгіштердің осындай сыңсуларының себептері өте көп, алайда ең танымалы келесідей болып келеді.

    Бұл адамдар бұрыннан бері, күрделі түрдегі жеңілгіш дертімен ауырған және олар осы дертті одан әрі тарата бермек. Біздің ұлтқа деген жанашырлығы мен қамқорлығының артында өздерінің шынайы мәнін жасыра отырып, жеңілгіштер сау ағзаға рак жасушалары секілді жұғады.

    Ағза рак жасушаларынан өзіне тән арнайы белгілерді байқап, оны өз мүшем деп қабылдайды да, зиянды дертті анықтай алмайды. Иммунды жүйе де кейбір жағдайда оларды ағзаға зиянын тигізетін немесе оны жойып жіберетін дұшпан ретінде санамайды. Сонымен қатар, қатерлі жасушалар иммунды жүйенің жұмыс істемеуі үшін кейбір тәсілдерді ойлап тапқан. Осылайша олар қалыпты ақуыздардың қабыршықтары арқылы жасырына алады. Енді міне, ағзадағы қатерлі рак жасушасын құртуға жауапты лейкоцит, оны анықтап жоюға келген кезде, рак жасушасы «О біздің байқұс ағза! Ол қаншама қиыншылықты бастан кешті! Оны бәрі қорлайды! ...» деп зар еңірейді. Лейкоцит бұл рак жасушасынан өз ағзасына тиесілі белгіні көреді, кейін осы еңіреуді естіп, былай ойланады, «біздің қазақ, қазаққа жаны ашып жатқан секілді. Жоқ, оған тисуге болмайды, қайта оның өсіп дамуына мүмкіндік беру қажет». Нәтижесінде, рак жасушалары барлық ағзаға тарап, сау денені жояды.

    Күнделікті өмірде жеңілгіштер тактикасын көруге болады. Мысалы, жұмысқа көтеріңкі көңіл-күймен келген адам өз әріптесін көріп, онымен амандасады. Содан бұл адамға осы әріптесі күнделікті келесі сөздерді айта береді: «сен қандай байқұс және бақытсыз едің, есіңде ме саған бастықтың қатты ашуланып, айқайлағаны бар еді ғой. Ал есіңде ме, сен әйеліңмен ұрысып қалған едің ғой? Бәрі тауға шығуға барып, тек сені шақырмаған кез бар ғой, сол сенің есіңде ме? Тағы да есіңде ме, балабақша кезінде құмның үстінде сенің ойыншық күрегіңді тартып алған еді? Сен қандай байқұс, бақытсыз едің! Сені бәрі қорлаған еді. Сені аяймын, бері келші, құшағыма алайын...».

    Ешқандайда сау сана-сезім мұндай қысымды ұзақ уақыт ұстап тұра алмайды. Көтеріңкі көңіл-күй мен болашаққа деген сенімі бар адам осындай сыңсулардың нәтижесінде тұйық және бүкіл әлемге ызылы болып шыға келеді.

    Негізінен біздің жеңілгіштер тарихымыздың ауыр сәттерін алдыңғы орынға қойып, оны өздерінің жұмыстарында пайдалануда. Алайда, ешкім біздің тарихымыздың ауыр кезеңдерін жоққа шығармайтынын атап өту қажет. Мәселе мұнда емес. Қайта тарихымыздан қандай нәтиже шығарған жөн және болашақта қандай жолды таңдау қажет деген сұрақтар маңызды болып келеді.

    Мысалы, біздің тарихымызды жеңілгіштер қалай суреттеп, қалай баяндайтынын келтірсек. «Неліктен еліміз Ресей империясының құрамына кірді?»,-деген сұраққа жеңілгіштердің жауаптары мынандай: «Себебі әділетсіз орыс патшалары мен басқа орыс шенеуніктері қазақтарды өздерінің арасында ұрыстырып, кейіннен байқұс қазаққа шабуыл жасап, олардың жерлерін тартып алып қойды». Немесе, «Неліктен отырықшы өмір сүру үлгісіне өткен уақытта біз ұлтымыздың жартысына жуығынан айырылдық?». Жеңілгіштердің жауабы: «Себебі арсыз большевиктер қазақтарды өздерінің арасында ұрыстырып, қазақ жерлерін тартып алып, зиялы қауымды атып және репрессияға ұшыратқан».

    Алайда жеңілгіштер бір кездері қазақтар да, орыс князьдарын өзара жанжалдастырып, орыс жерлерін тартып алып, олардың қалаларын өртегенін ұмытып қалған секілді. Мәселен, соңғы рет қазақтар 1382 жылы Мәскеуді өртеген болатын.

    Неліктен қазақтар өз елінен айырылып, Ресей империясының құрамына кірді деген сұрақтың дұрыс жауабы келесідей. Ғасыр бойы көшпелі дәстүрге негізделген қазақ елін жаңа келген өнеркәсіп дәуірі ығыстырды. Осыдан барып, өнеркәсіпті игере алмаған ұлт, ерте ме, кеш пе, өз елін жоғалтып және жойылып кететін еді. Бұл жағдайды Солтүстік-Американының үнділері, майя үнділері, инктер мен ацтектері жақсы суреттейді.

    Сол уақытта қазақ элитасының арасында отырықшы өмір сүру үлгісіне көшіп, елдің өзін-өзі қажетті заттармен қамтамасыз ететін мықты ішкі өнеркәсібін құруға шақыратын көшбасшылардың саны жеткілікті болмаған. Сондықтан да, «еліміздің Ресей империясының құрамына кіруіне кім кінәлі?»,-деген сұраққа жауап: өзіміз кінәлі.

    Біз сол тарихи кезеңде әлсіз болғандықтан, жеңіліске ұшырадық. Ал әлсіздерді әрқашанда басынған, басынады және басына беретін болады. Бірақ бұл біздің үнемі кінәмізді сезіну арқылы өмір сүруіміз керек дегенді білдірмейді. Біздің жіберген тарихи қателігімізден, қорытынды шығарып, алға қарай ұмтылу керек. Ал осыдан қандай қорытынды алуға болады? Қорытынды келесідей: «Бізге мықты ұлт болу қажет». Бұл дегеніміз өзіміздің дамыған өнеркәсібіміз бен ауыл шаруашылығымызды құру деген сөз.

    Жеңілгіштер дерті және оны тарататын жеңілгіштердің өздері әйел іздеген мысық секілді айқайлап, әрбір қақпаға барып «байқұс, бақытсыз қазағым-ай!» деп жатыр. Ал бізге қоғам, ұлт, ел ретінде осы дертті құрту қажет.

    Мысалы, біз екінші Дүниежүзілік соғыста жеңіліске ұшыраған немістердің өздерін байқұс және бақытсыз деп атағандарын ешқашан естіген емеспіз. Екінші Дүниежүзілік соғыста өздерінің көптеген азаматтарынан айырылған еврейлер, еврей ұлты байқұс және бақытсыз деген сөз қозғамайды. Ядерлік бомбалауды бастан кешкен жапондықтар, ешқаншан жапон ұлты байқұс және бақытсыз деп айтқан емес. Бірінші Дүниежүзілік соғыста жеңіліп, зиялы қауымының көбісін жойған революциядан ұтылған орыстар өз мемлекеттерін қайтадан аяғынан түрғызып, ғарышқа адамдарын жібере бастады.

    Әлемде жеңілген, құлаған ұлттар жеңімпаздардың сана-сезіміндегі адамдарға сүйену арқылы, қайтадан көтеріліп, өрлей бастады. Ал әлемде жеңілген, құлаған ұлттар жеңілгіштердің сана-сезіміндегі адамдарды тыңдағандықтан, оларға сүйенгендіктен, әлі де нашар күйде.

    Сол себептен, бізге осы жеңілгіштердің аяушылығы мен еңіреулері керек емес. Осы адамдардың біздің ұлт атынан сөйлеуіне жол бермеу қажет, себебі олардың шынайы аттары – жеңілгіштер.

    Бесінші әңгіме: «Қолға алған істі жақсы және аяғына дейін жеткізуде»

    Бірде біздің аймақтағы адамдардың жұмыстарын қадағалау барысында іс-сапарларға жиі шығатын азаматымыз, кезекті сапарынан көңілсіз келді. Неліктен оның көңіл-күйі жоқ деген сұрағымызға, ол ашуланып, былай жауап берді:

    «Неліктен қазақтардан жалға алатын пәтер іші кір-қожалақ және әрқашанда жағымсыз иіс шығады. Егер басқа ұлт өкілдерінің пәтерін жалға алсам, оның іші таза, әрі жағымды хош иісі аңқып тұрады. Ал қазақтардан жалға алған мына соңғы пәтерімнің терезесінде тіпті үлкен саңылауы болды және бұл қожайындарды алаңдатып жатқан да жоқ (оқиға қыста болған, ал осы ауданның температурасы сол кезде -40 градустан төмен болатын).

    Бұл оқиғаны баяндап жатқан еліміздің оңтүстік облысының бірінде туып-өскен қазақтілді азамат болатын.

    «Ерекше қазақ менталитеті» мен біздің терезе саңылауының сұрақтарына жауап беру үшін, алдымен жаздың бір мамыражай күнінде орын алған мына бір оқиғаға тоқталсақ.

    Бұл біздің ұйымның топ жетекшілері өз топтарына адам алып, оларды дайындап жүрген кез еді. Екі топ жетекшілерінің бірі бізге екі ай бұрын жұмысқа келген ҚБТУ-дың жас түлегі, ал екіншісі Америкада университет бітіріп, бізге келгеніне бір жыл болған жас қыз еді.

    Қыздарымыздың өз топтарына адам қабылдауы мен оларды дайындау жағдайлары әрқайсысында әртүрлі жүрді. ҚБТУ түлегі, жұмысқа келушілерге меңгеруге қажетті презентацияның мәтінін берді де, іс-жүзінде олармен дайындалған жоқ. Ал Штаттан оқу бітіріп келген қызымыз өз тобына тек бір ғана адамды тапты, алайда бұл қыз онымен таң атқаннан кеш батқанға дейін дайындалды. Осы қызымыз дайындалып жүрген адамның барлық сұрақтарына жауап беріп, әр нәрсені бүге-шегесіне дейін түсіндірді. Оның барлық кемшіліктерін жоя отырып, жұмысқа келген адамды жоғары деңгейге дейін жеткізді.

    Осының барлығын көріп жүрген ҚБТУ түлегі өз әріптесінің жұмысқа деген мұндай қарым-қатынасына таңқаларлықпен қарап, оған былай деді: «Неліктен сен осы үміткермен соншалықты көп уақыт өткізіп жүрсің? Қалай жаттаса, олай жаттасын, қалай түсінсе, солай түсінсін... Және солай жарап жатыр...».

    Бұны тыңдап тұрған екінші қызымыз: «Бұрындары мен кез келген іске дәл сен секілді қарадым. Менде «солай жарап жатыр...» деген қағида бойынша өмір сүрдім. Алайда, осы жерге жұмысқа келіп, Мен іске деген өзгеше көзқарасты көре білдім. Себебі, қазір мен өз тобымның үміткерімен дайындалып жүргенім сияқты, кезінде мені де осылай дайындаған. Таңның атысымен күннің батысына дейін маған барлық қажетті нәрселерді үйретіп, сұрақтарыма толық жауап бере отырып, мені жоғары деңгейлі маман ретінде дайындап шығарған. Жұмысқа деген осындай қарым-қатынас үлгісі, енді менің бір бөлігіме айналды», - деді де, өз жауабын әрі қарай жалғастыра берді: «енді мен басқаша жұмыс істей алмаймын. Қолға алған істі жақсы және аяғына дейін жеткіземін. Мен осындай тәртіпке үйрендім, енді сапасыз жұмыс істей алмаймын», - деп жауабын аяқтады.

    Жалпы, осы екі қыздың қолға алған іске, жұмысқа деген қатынасындағы айырмашылығы неде? Екеуі бір жастағы, бір әлеуметтік топтағы және психологиялық мінездемелері ұқсас қазақтілді қыздар. Аталған айырмашылық, ҚБТУ қызының өмір жолында «осылай жарап жатыр...» деген адамдармен ғана кездесуінде.

    Дәл сол сияқты, терезе саңылауы бар және жаман иіс шығатын пәтер қожайындарына да балалық шағынан «осылай жарап жатыр...» деген адамдар кездесуде. Сол себепті, пәтер қожайыны қолға алған істі жақсы жасауға тырыспайды және өзіне жүктелген салаларға жауапкершілікпен қарамайды. Сондықтан да, олар үшін терезедегі саңылау қалыпты нәрсе болып кеткен.

    Ұлтымыздың жетістікке жетуі үшін, бізге «Қолға алған істі жақсы және аяғына дейін жеткіземін» деген қағидамен өмір сүретін жоғарыда айтылған қыз сияқты адамдар қажет.

    Мейлі қазір бұл күлкілі болып естілсе де, болашақта бүкіл әлем «қазақ қолға алған ісін жақсы және аяғына дейін жеткізеді», - деп айтатын болады.

    Алтыншы әңгіме: Папуастар

    Осы әңгімеде біз адамдардың ақшаға деген қатынасы жөнінде бірнеше оқиғаны мысалға аламыз.

    Біздің бір кіші азаматымыз «махаббат» қарым-қатынасында абайламағандықтан, үйленуге бел байлады. Не болмаса, оның қызын бұл түсініксіз қарым-қатынас жалықтырып жіберді ме, әйтеуір ол екіқабат екенін жігітіне мәлімдеді. Азаматымыз нағыз еркек секілді жауапкершіліктен қашпай, қайта сүйіктісіне «сырға салды». Бірақ толыққанды нағыз еркек сияқты, «сырға салуға» ақшаны өз қалтасынан емес, анасынан сұрады.

    Сонымен олар ерекше салтанатты Үйлену тойын жасап, қуаныштарын үш жерде атап өтті. Олардың бірі келіннің анасы бақытты жас жанұя мен олардың достарын алып келген, Тынық мұқитындағы аралда тойланды. Әлбетте, барлық шығындарды жас жұбайлардың ата-аналары өтеді. Біраздан соң, бірге өмір сүрудің алғашқы керемет күндері өткеннен кейін, жас жұбайлар алдында жанұяны асырау мәселесі тұрды. Осы кезде біздің жас азамат өзінен үлкен азаматқа өз компаниясын және бизнесін ашуы үшін қаржылай көмек сұрап барды. Үйленген азаматқа бизнесін ашу үшін үйлену тойына кеткен сомадан үш есе аз мөлшердегі қаражат қажет болды.

    Осы кезде, мән жайдың бәрін біліп отырған үлкен азаматымыз, «қазір тойға кеткен ақшаның үштен бір бөлігін таба алмай отырсаң, онда неге үйленуге сондай көп ақша жұмсадыңдар», - деп сұрады, алайда той жасаған жігіттің бұған еш жауабы жоқ еді.

    Үлкен азаматымыз жас жігіттің өтінішін жоққа шығарып, оған ақша бермейтін болып шешті. Себебі ақшаның құнын білмейтін адамға ақша берудің қажеттілігі жоқ.

    Негізі бүгінгі күні қоғамымызда, тек бай адамдар ғана махаббаттан және басқаларға әсер ету үшін естерінен айырылмайтынын айта кетейік. Себебі, күнкөрісі орташа жандардың да осыған ұқсас әрекет ететіні бар. Мысалы, айына 1000 доллар жалақы алатын жас жігіт өзінің және қызының ата-анасынан ақша алып, қарызға белшесінен батып, үлкен той жасаған еді. Қазір осы жас жанұя жалдамалы пәтерде өмір сүреді, ал күйеу баланың ата-анасы әлі күнге дейін қарыздарынан құтылған жоқ.

    Енді осы жерде туатын заңды сұрақ: осының бәрі не үшін?

    Себебі, тойға жіберген ақша, пәтер сатып алудағы алғашқы салымды өтеуге толық жетер еді, ал қазіргі жалға төленіп жатқан ақша ай сайынғы құйылып отыратын салымды өтеуге толық жетіп тұр. Алайда, олар өздері кейін араласпайтын адамдарға үлкен отырыс жасап беруді, өздерінің жеке тұрғын үйінен маңыздырақ деп шешті.

    Келесі бір оқиға, ол кәсіпкердің құлдырауы жайында болмақ. Бір компаниядағы өзінің үлесін сатып, шотына миллиондаған долларларды алған біздің кейіпкер өз ісін кеңейтуді жөн көрді. Бірақ бұдан бұрын барлық «nouveau riche» («жаңа бай» фр.) жасайтын қылықтарды жүзеге асырды. Ол қымбат көлік, көптеген тұрғын үй және бұрынғы әйелінен ажырасып, өзіне су жаңа жас әйел алды.

    Оның бес қымбат көлігі, үш жеке меншік жүргізушісі, үйдегі адамдарға қызмет ететін он жұмысшысы және өзі мен әйелі үшін жеке оққағарлары болды. Бизнесмен жұмысқа су жаңа әйелінің туысқандары мен өз туысқандарын алды, кейіннен тіпті олар ақша ұрлаған күннің өзінде оларды жұмыстан қайта шығара да алмады. Ақырында, оның бизнесі құлдырады, барлық мүлкі банкке салынды және қазір бүкіл мүлкінің сатылымға кететін кезегін күтуде.

    Әрбір «жаңа бай» естерінен өздігінше танады. Кейбірінде осы кәсіпкер секілді ақшалары тек қымбат көлік пен үй алуға жететін болса, ал кейбірінің ақшасы Абрамович секілді, қымбат кеме және футбол клубын сатып алуға жеткілікті болады. Осындай әрекеттер байлардың арасында көп кездеседі.

    Бүгінде билік етіп отырған байлар феодальды аристократия қалай және не үшін билігін жоғалтып алғанын ұмытып кеткен.

    Әдемі көрінуге тырысу негізінде, феодальды аристократия, өзінің алғашқы құқықтарынан айырылған. Феодальды аристократия, адамдарға деген билігін гаухар, изумруд және маржан тастарына ауыстырды.

    Дәл осылай қазіргі байлар да, өздерінің фабрика, зауыт және кен орындарын сатып, оған бағалы тастар, қымбат кемелер мен футбол клубын алуда. Осындай әрекет оларды, құлдырауға ұшырап, нақты билігін жоғалтуда.

    Бүгінгі байлар, өз жерлерін «жылтырақ сырға сақиналарға» сатып жіберген, Америкадағы үнділер мен папуастарды ақымақ деп санайды.

    Алайда бүгінгі «vacheron constantin», «ferrari» немесе «roberto coin» осы «жылтырақ сырға сақиналардан» еш өзгешеленбейді.

    Себебі, мұрнында қыстырылып тұрған сақинаның орнына «Cartier» белгісін ауыстырып қойғанмен, папуас папуас болуын тоқтатпайды.

    Жетінші әңгіме. Жалған мен нақты әлем

    Көп жағдайда саналы өмірге енді бет бұрған жастарымыздың «өз капиталымды қалай құрсам болады?» деп жиі қоятын сұрағымен кездесуге тура келеді. Көпшілігі жеке капиталын құрудың жалғыз жолы бар, ол – мемлекеттік бюджетті немесе елдің шикізат ресурсын бақылайтын ірі шенеуніктің қоластына кіру деп түсінеді. Кейін осы ірі шенеуніктің қолдауын пайдалана отырып, мемлекеттің немесе шикізат компаниясының ақшасын ұрлаймын деп көздейді.

    Сөзсіз, мұндай пікірдің орынды негізі бар, себебі еліміздегі байлардың көпшілін алып қарасақ, онда олардың басым бөлігінің өз байлықтарын мемлекеттік бюджетті тонау және шикізат компаниялары ақшасының бір бөлігін ұрлау арқылы иеленіп отырғанын көреміз. Сәйкесінше, статистикалық тұрғыдан қарасақ, еліңді тонау арқылы бай болғысы келетіндерге басымдылық беріледі. Капитал құрудың осыған ұқсас екінші жолын пайдаланатын адамдардың келесі бөлігі бар. Олар басқалардың мүліктерін алдау-арбау және күшпен тартып алу арқылы жетістікке жетуге болады деп санайды.

    Енді көптеген адамдардың ұрлық, қарақшылық және алаяқтық арқылы өз капиталдарын құрып жатқан мемлекет қанша уақыт өмір сүреді? Және бұл қандай мемлекет болмақ? Ұрлықшылар, қарақшылар және алаяқтардың қолдарынан не келеді, олар нені жасай алады? Әлбетте мұндай мемлекеттің болашағы жоқ, ол өз ішінен шіриді. Басқаларды тонау, өзгелердің мүліктерін алдау арқылы тартып алу немесе басқа адамның иелігін күшпен алу абырой болып саналатын қоғам күнделікті азайып бара жатқан қоғамдық байлық үшін бір-бірімен күресіп, қырқысатын болады. Ақыр соңында осындай ұрлықшылардың, қарақшылардың және алаяқтардың мемлекеті не өздерінің шіріктерінен құрып бітеді, не олардан мықты, дені сау мемлекеттің соққысына тап болып, солардың боданына айналады.

    Сау қоғам мен дені сау мемлекетте адамның жеке капиталын құруының жолы басқа болуы керек. Адамдар жасампаздық еңбек жолы арқылы өздерінің жеке материалдық игіліктерін құруы қажет. Міне осы жерде көпшілігі кідіріп, былай деп сұрайды: «Жеке капиталыңды құру үшін бастапқы капитал қажет қой. Ал егер Мен енді жұмыс істей бастаған жас маман болсам және жалақымнан басқа кірісім болмаса не істей аламын?».

    Алдымен бұл сұраққа жауап берместен бұрын, аса маңызды келесі нәрсеге мән берейік. Әрбір адамның бұл өмірде өз тағдыры және осы әлемде, осы уақытта, дәл қазіргі адамдардың арасында пайда болуының себебі бар. Және адам өмірдегі өзінің орнын тауып, өз міндеттерін орындауы тиіс. Сондықтан да, егер сіздің тағдырыңыз музыкант, сәулетші, жаңа компьютер бағдарламасын жасаушы немесе ұлы аспазшы болу болса, онда сізге тек осылармен айналысу қажет. Ал егер сіз өзіңізге бөтен бизнес саласында іспен айналыссаңыз, онда сіз тек жетістікке жетпей қоймай, онымен қоса өмірдегі ең бақытсыз адамға айналасыз.

    Кәсіпкерлік, бизнесмен, капиталист жолы, бұл сіздің жолыңыз деп шешсеңіз және сіз өз бизнесіңізге бастапқы капиталды қайдан табамын деп ойласаңыз, онда сізге келесі нәрсені түсінген жөн. Кез келген ең үлкен капитал, жеке тұтынуға емес, ал инвестицияға құйылған 1 доллардан басталады. Алайда сіз осыны түсінген сәтте, өте қызық жайтқа тап боласыз, яғни сіз осы бір долларды жинақтаудың қалай қиын екенін байқайсыз. Негізі жағдай мынада: қоғамдық өмірдегі барлық құрылым бізге ақша жинау мен оны жеке капиталыңды құру үшін бағыттауға мүмкіндік бермейтін жүйеге бағытталған.

    18 ғасырдың ағылшын философы Бернар де Мандевиль осы жағдайды және оның себептерін өте жақсы суреттеген:

    «Жұмысшыларды аштық өлімінен сақтау қажет, алайда оларға қосымша жинақ жасай алатындай ештеңе бермеу керек. Бай ұлттардың (елдердің) барлығы кедейлердің басым бөлігінің әрқашанда жұмыс жасағанына және алған табыстарын үнемі толығымен жаратып тастағандарына қызығушылық танытады.

    Күнделікті еңбекпен табыс алатын адамдарды жұмыс істеуге жоқшылық итермелейді, алайда осы жоқшылықты түбейгейлі жоюдың қажеттілігі жоқ, оны тек жай жақсартудың өзі жеткілікті.

    Мұқтаждықтарын толық жаппайтын жалақы жұмысшы адамды ынталы етеді.

    Өте төмен жалақы жұмысшының мінез-құлқына байланысты, оны не жасықтыққа не үмітсіздікке әкеледі. Ал жоғары жалақы — оны арсыз және жалқау етеді. Осы уақытқа дейін айтылғандардан шығатын қорытынды, ол құлдығы жоқ ұлт (ел) үшін ең тиімді байлық енбекқор кедейлердің көптігінде және оларға төленетін жалақы мұқтаждықтарын толық жаппауы қажет дегенге саяды. Жұмысшылар флот пен әскерді жинақтаудың сарқылмас көзі болып табылатындығымен қатар, жұмысшыларсыз еш ләззат алу және табыс табу мүмкіндік болмас еді.

    Қоғамды бақытты, ал халықты оның аянышты күйінің өзінде де риза қылу үшін үлкен көпшілік надан және кедей болуы керек. Білім біздің қалауымызды кеңейтеді және көбейтеді, ал адам неғұрлым аз қалаған сайын, соғұрлым оның қажеттіліктерін өтеу жеңіл болады».

    Бүгінде Мандевильдің айтқандарының барлығын бұқаралық ақпарат құралдары, теледидар, ғаламтор, газеттер, журналдар мен фильмдер жасап жатыр. Мұқияттылықпен қарайтын болсақ, бұқаралық ақпарат құралдарының халық санасына әлемге деген қандай бейне мен көзқарас қалыптастырып жатқандығын байқауға болады.

    Мәселе, кез келген адам, бейсаналық тұрғыда, теледидарға немесе журнал бетіне шыққан адамды, бұл өмірде жетістікке жеткен тұлға деп санайтындығында болып отыр. Ал үлкен немесе кішкентай болмасын, әйтеуір үнемі жетістікке ұмтылу қажеттілігі бізге табиғаттан берілген нәрсе. Бала кезімізде біз ата-анамыздың немесе басқа жақындарымыз бен айналамыздағылардың мінез-құлық модельін қайталаймыз. Біз үлкендердің киімін киіп, «аррухана» және «үй» ойындарын ойнап, басқа балаларды «үлкендер секілді шәй ішуге» шақыра отырып, үнемі үлкендерге еліктейміз. Осы себептен де көптеген жасөспірімдер шылым шеге және ішімдік іше бастайды.

    Балалар үлкендерге ұқсағысы келеді, себебі оларға үлкендер мықты күштің, дербестіктің және балалармен салыстырғанда анағұрлым жоғары деңгейдегі әлеуметтік мәртебенің иесі болып табылады. Адамдар әрқашанда анағұрлым табысты, анағұрлым мықты және жоғары әлеуметтік мәртебеге ие тұлғаға еліктейді. Балалар есейген сәтте де, ештеңе өзгермейді, бәрі сол қалпында қалады, тек енді еліктеудің үлгісі болған «үлкендер» орнына бізге теледидар экранынан немесе журнал бетінен қарап тұрған адамдар ауысып келеді. Және де, адам экрандағы кейіпкеріне саналы және бейсаналы түрде еліктейді.

    Сәйкесінше, біз бейсаналық тұрғыда бізге БАҚ өкілдерінің ұсынған «жетістікке» жеткен кейіпкердің өмір сүру үлгісін ақырындап қабылдаймыз. Журналдардың парақшаларынан біз қымбат брендті киімдерді киіп, қымбат автокөліктерде отырған адамдарды көреміз, осыдан кейін бізде жетістікке жету үшін қымбат киім киіп, қымбат автокөлік сатып алу қажет екен деген ой қалыптасады. БАҚ өкілдерінің салған әдемі суреті, бұл жетістікке жету үшін адамға қосымша ақша жасауға мүмкіндік бермейтіндей, оның ақшасын қымбат заттарды сатып алуға жаратуға бағытталған әдейі ойдан шығарылған жалған әлем. Сондықтан да, біз осы жалған әлем заңдарына сәйкес әрекет ете бастаймыз және ойдан шығарылған виртуалды әлемде жетістікке жету үшін тонна керексіз заттарды сатып аламыз. Және әлбетте ерте ме, кеш пе жеңіліске ұшыраймыз, себебі нақты өмірдің жетістікке жету заңдары мүлдем өзгеше.

    Нақты өмірде сіздің киген киіміңіз қанша тұратындығы, сіздің көлігіңіздің қаншалықты қымбат екендігі, қасыңыздағы қыздың немесе жігіттің қаншалықты сұлу екендігі маңызды емес. Нақты өмірде мүлдем басқа ережелер мен заңдар қабылданған. Бұл өмірде сіздің қаншалықты істі жақсы жасай алатындығыңыз, сізді қаншалықты мықты және білікті достарыңыздың, әріптестеріңіздің қоршағаны маңызды, мұнда сіз бақылайтын зауыттар мен жылжымайтын мүлік санының көптігі және сіз шығаратын тауардың бағасы мен сапасы маңызды. Және бір нәрсеге сенімді болыңыз, егер сіз нақты өмірде жетістікке жетсеңіз, онда сұлу қыздар үнемі жаныңыздан табылады. Себебі олар әрқашанда нақты күштің иісіне қарай ағылады.

    Сондықтан да, егер сіз нақты өмірде жетістікке жеткіңіз келсе, онда қымбат әшекей, киім мен автокөлік алуға өз ақшаңыз бен энергияңызды құртуды тоқтатыңыз. Нақты билік сізге тиесілі зауыттарда, жерлерде, дүкендерде, мейрамханалар мен БАҚ құралдарында екенін есте сақтаңыз. Ал егер сіз басқалардың көз алдында жақсы көрінгіңіз келсе, онда сізге қымбат заттарды, көліктер, қымбат кемелерді сатып алып, өзіңізді үлде мен бүлдеге орап алғаныңыз жөн болады. Алайда «гауҺар шаңы» сізге ешқанда нақты билік бермейтінін ұмытпағайсыз және сағат тілі 12:00 соққанда сіздің күймеңіз асқабаққа айналады.

    Осыған қатысты біздің бір досымыз мынандай әзіл айтқан еді:

    О дүниеде американдық, ағылшын және қазақ кездесіп, өзара бір-бірімен осы жерге келу себебі жайында бөліседі екен. Американдық өзінің "ferrari"-не мініп, зымырып келе жатқанда Санта-Моника жолында өз көлігін басқара алмай жолдан шығып, содан осы жерге келгенін айтады. Ағылшындық өзінің "aston martin" көлігімен Лондоннан Эдинбургке қарай шығып, орта жолда бұрылыстардың бірінде бағанаға соғылып, содан осы жерге түскенін айтты. Ендігі кезек қазаққа жеткенде, ол “Bentley” сатып алып, содан соң «аштан» өлгенін мәлімдейді.

    Егер осы әңгімені оқып шыққаннан кейін сізді алдап-арбау арқылы сіздің жеке капиталыңызды құруға қажетті кез келген мүмкіндікке жол бермеу үшін әлемде өзара келісілген қастандық бар екен деген ойға келсеңіз, онда сіз қателесесіз. Ешқандайда қастандық жоқ. Себебі БАҚ сіздің санаңызды алдап-арбау арқылы, сізге керексіз затты сатып алғызбаса да, сіз бұл әрекетті өз еркіңізбен жасайсыз. Демек, сізге алдау-арбаудан құтылу үшін тек қана өз эмоцияңызды қатаң бақылауға алу жеткілікті. Сондықтан да, сіз не өз эмоцияңызды басқарасыз, не эмоцияңыз сізді басқарады.

    Сегізінші әңгіме. Капитализм және дәстүршілдік

    Қазақстанды дамыған капиталистік мемлекетке айналдыру сұрағы көп жағдайда адамдардың капитализм алдындағы қорқынышына әкеледі. Әсіресе қоғам алдындағы беделі мен билігі ескі дәуірмен бірге жоғалып бара жатқан бүгінде ескірген қағидаларға, өмір сүрудің дәстүрлі нысанына негізделетін адамдарда осы қорқыныш жиі байқалады. Бұл мақалада біз дәстүршіл-адамдар мен олардың біздің қоғамымызға деген әсері жайында сөз қозғамақпыз.

    Дәстүршіл-адамдар олардың өмір сүру әдет-ғұрпын өзгертетін құдіретті күштің алдында жеңілмейтін қорқыныш сезімін сезіне бастайды. Олардың алғашқы, өздеріне ыңғайлы, ескі әлемін құртып, орнына капиталистік қарым-қатынастың пайда болуынан үрейленген олар, одан жасырынуға ұмтылады. Бұл адамдар тарақандар секілді еденнің саңылауына жасырынып, кейін сол жерлерден уақыттың ырықсыз қозғалысын тоқтату мен өздері қожайын болған ескі және тыныш әлемді қайтаруды талап етіп, айқайлай бастайды. Олардың әлемі көз алдымызда қирап, беделдері түсіп, олар қаусаған дәуірмен бірге жоғалады.

    Капитализмнің пайда болуын қалай болса да, тоқтату және жастарға өздерінің әсер етуінің қалдықтарын сақтап қалу үшін бұл үрейленген адамдардың категориясы капиталистік мемлекет жайында қорқынышты әңгімелерді тарата бастайды. Олар капиталистік елдердегі бала алдырудың көптігін, олардағы көгілдірлер мен қызтекелер жайында айтып, дамыған елдердегі суицидті мысалға келтіреді. Олар баланы ойлап шығарған «бабайкамен» қорқытып, өздерін тыңдатуға тырысатын ата-аналар секілді кейіп танытады. Басқа жағынан олар балаларға «үнемі үлкендерді тыңдағандары өте жақсы болады» деген нәрселерді айта бастайды. Бұл жағдайда Аяз Ата келіп, баланы жақсы қылығы үшін марапаттайтын болады. Алайда сәби ырықсыз өсіп, ата-анасының билігінен шығады.

    Біздің капитализм қозғалысынан қорыққан, беделдерін жоғалтқан, ескі әлемнің өкілдері біздің ұлттың дамуын кері қарай бұрып, біздің ұлтқа әмірін жүргізуге өздерінің билігі болған дәстүрлі қоғамның жатағына қайтып баруымызға шақырады. Бұл капитализмнен қорыққан өткеннің экспонаттары аяқтары дірілдеп, теміржолда тұр. Сонымен қатар, олар бір қолдарына капитализм туралы салынған қорқынышты суретті, ал екінші қолдарына өткен өмір туралы салынған әдемі суретті ұстап тұрып, біздің ұлтты қорқытқысы келеді. Бұл азаматтарды капитализмнің пайда болуын тоқтата алмайтындығымызға және олардың керемет өткен елесіне қайтып бармайтындығымызға сендіру мүмкін емес. Жылдам қарқынмен келе жатқан локомотив оларды теміржол рельсінде езіп, олардың ескірген плакаттарын өмір ағымынан артта қалдырмайынша, бұл дәстүршілер біздің ұлтты өздерінің салынған суреттерімен қорқытып, үркітіп, тұра береді. Сондықтан да, біздің алдымызда бұл «қарттарды» ойынан қайтару міндеті тұрған жоқ. Біз үшін басты мәселе осы адамдарға сеніп, олардың соңынан еріп, ақырында олармен бірге жылдам қарқынмен келе жатқан локомотив астында қалатын жастарымызда болып табылады.

    Саналы жастарымыз біздің ұлттың басына өздерінің жеке қорқыныштары мен үлкен көлемдегі қоқыстарын тықпалап, біздің жастарымыздың әлем туралы дұрыс түсінігін бұрмалайтын дәстүршілдердің ықпалына түсетіндігінің бір мысалы ретінде келесі болған мына бір жайтқа зер салайық.

    Біздің мықты сараптамалық қабілетке ие, ойлауы анық, өз пікірін нақты және логикалық тұрғыда жеткізе білетін, өмірге деген дұрыс көзқарасы мен өз позициясында нық тұра білу дарыны бар азаматымыз жұмыс орынын ауыстырмақшы болды. Осы уақытқа дейін ол бізбен бір жыл көлемінде жұмыс істеп үлгерді. Біз өзіміздің азаматтарымыздың өскендеріне оң көзбен қарайтындықтан, оның өзіне жаңа жақсы жұмыс тапқанына риза болдық. Себебі адамдар бір жерде ұзақ тұрып қалмауы тиіс, адамдар үнемі өсіп отыруы керек. Алайда 3 айдан соң ол басына үлкен қоқысты толтырып, бізге қайта келді. Осы қоқыстың барлығын ол осы уақыт аралығында дәстүршілердің әсерлеріне беріліп үлгеріп, олардан жинап келген. Мысалға ол капитализм жайындағы әйгілі қорқынышты айта бастады, ал нақтырақ айтсақ, ол Швейцариядағы суицидтердің көптігін айтып, сондықтан да, біздің елді дамыған капиталистік мемлекетке айналдыру қажеттілігіне күмән келтірді. Оның пікірі бойынша біз дәстүршілердің ұсынып отырған «шынайылық» пен «адалдыққа» негізделген мемлекетін құруымыз керек еді. Біздің қолымыздан оның басында жиналған үлкен көлемдегі қоқысты жою келмеді және ол бізде тағы бір ай жұмыс істеп, ірі қазақ банктерінің біріне жұмыс істеуге кетті. Оның көзқарасы бұлыңғырлана бастады, оның бір кездердегі мінсіз логикалық қабілеті енді еш байланыссыз идеялар мен бір-біріне қарсы келетін ойлардың астында астан-кестені шықты.

    Мысалы, банкке барып жұмыс істеу шешімі, оның ислам дініне мүлдем санаспады. Басына жинаған қоқыстары ақшаны өсіммен несиеге беру ислам заңдылықтарына және оның мұсылманшылығына қарама-қайшы келетіндігін түсінуге кедергі келтірді. Алайда ең қызығы ол біздің басқа азаматты сол банкте жұмыс істеуге шақырған кезде болды. Біздің екінші азамат қуана келісіп, жұмысқа кіру үшін қажетті үш деңгейлі сұхбаттан өткеннен кейін, басында қоқысы бар бірінші азаматымыз жұмысқа тұрғызуға көмектескендігі үшін пара сұрады. Міне, досы өз досынан ақша жымқырып алмақшы. Бір жағынан, біздің басында қоқысы бар азаматымыз шынайы, адал қоғамның құрылу керектігін мәлімдеп, капитализмді кінәлайды, ал басқа жағынан пара жасамақшы. Бір жағынан, біз адамдардың бір-біріне деген шынайылығы мен әділеттілігі жайындағы әңгімелерді естіп, ал басқа жағынан нақты өмірде жаман әрекеттерді көріп отырмыз. Оның нақты әрекеттері әңгімелерінен мүлдем өзгешеленді. Ұрлық жасай алмайтын ұрлықшы, өзін адал санайды. Алайда, дәстүршілер біздің азаматтың басын қоқыспен толтырып тастағанға дейін, ол адамдар арасындағы адамгершілік шекарасынан аттап өтпейтін еді. Идеологиялық тұрғыда біздің дәстүршілдер бізді Швейцариядағы суицидпен қорқытады, алайда мұнымен қоса дәстүрлі пара алуды ұмытпақ емес. Швейцарияда сөзсіз суицид проблемасы бар, бірақ оларда жұмысқа алу үшін ешқашанда пара алмайтыны секілді жақсы құбылыстар бар екенін айта кеткен жөн.

    Біздің дәстүршілер үшін үрей туғызатын капитализм мәселесінде, еш қорқыныш жоқ. Капитализм, бұл адамзат қоғамының алдында тұрған өтуге міндетті келесі қадам. Адам баласы ессіз сәбиден, еңбектейтін, кейін жүгіретін балаға, содан кейін балалық, жасөспірім, жастық және кәмелеттік шаққа дейін өсетіні секілді адамзат баласыда өседі. Адамзат үңгірдегі өмірден капитализмге енді жетті және бұл соңы емес, себебі біз әлі жолымыздың жартысына да жеткен жоқпыз.

    Адамның капитализм алдындағы қорқынышы, ата-ананың өз баласының алдында билігін жоғалтып алғанда пайда болатын қорқынышы іспеттес. Егер бала сәби шағында ата-анасының көңілін елжіретсе, ал өсе келе, жасөспірімдік шақта бала ата-анасына үлкен машахат алып келеді. Бұл кезде ата-аналарға тек балалары толыққанды және дұрыс шешім қабылдай алатын тұлға болып жетілгенше күту керек. Себебі, баласына махаббатпен қарайтын ешбір ата-ана баласын өздері үшін сүйкімді күйде қалтыру үшін оның өсуіне кедергі келтіріп, оған қалып кигізбейді. Адамзаттың алға жылжуына қарсы шығатын адамдар, баласына қалып кигізетін ата-ана ұқсайды.

    Австриялық экономика мектебінің негізін қалаушы Людвиг фон Мизес мұндай адамдардың диктаторлық мінезі бар деп санайды:

    «Диктаторлық қылықтары бар диетолог отандастарының оның мінсіз тамақтану көрінісіне сәйкес әрекет еткенін қалайды. Малшы сиырларына қалай қараса, диктатор да адамдарға солай қарайды. Алайда, диктатордың тамақтану қара бастың қамы емес, ал басқа мақсаттарға жетудің құралы екенін түсінуге миы жетпейді. Мысалы, фермер өз сиырына оны бақытты қылу үшін емес, ал жақсы қоректенген сиырды өз мақсатында пайдалану үшін жөп береді. Фермер үшін сиыр мейлінше көп көлемдегі сүт пен еттің көзі. Малшының өз сиырларына қарайтын секілді әрбір диктатор өз отандастарын ажыратып, өсіріп, тамақтандырмақшы болады. Дәл осы секілді басқа адамды өз ережелері бойынша өмір сүруге мәжбүрлейтін адамның мақсаты, сол адамды бақытты ету емес, қайта өзін, яғни диктаторды бақытты ететін сезімге әкелу. Ол адамдарды үй жануарларына айналдырып, оларды малдың деңгейіне жеткізуді қалайды. Малшы да жақсылық жасайтын диктатор болып саналады».

    Басқаларға өзінің пікірін жабыстыратын, капитализмге қарсы шығатын барлық адамдар шын мәнінде капитализмнен қорқады, себебі ол оның билігін жоғалтып, адамдарды азат етеді. Капитализм адамға өз өмірін өзі құруға, өзінің қателіктеріне жауап беріп, қажетті шешімдерді қабылдауына мүмкіндік береді. Капитализмге қарсы шығатындардың барлығы өздеріне адам өмірін басқару құқығын қалдырғысы келеді және олар адамдарға не керек, ал не керек еместігін шешуге ынталы. Бізге ақылды малшы келіп, шешім қабылдағанша отарда күтіп отыра береміз бе, әлде өміріміздегі шешім қабылдаудың орталығына өзіміз айналамыз ба, деген маңызды таңдау жасау қажет.

    Қоғамдық құрылым тұрғысынан қарайтын болсақ, капитализм – бұл басқа адамдарға қажетті тауарлар мен қызметтерді жасайтын адамдардың билікке ие болатын жүйесі. Бұл жүйеде ешкім сізге не істеу қажет екенін бұйырмайды, сіз өз жолыңызды өзіңіз таңдайсыз, шешімді де өзіңіз қабылдайсыз. Көп жағдайда бұл шешімдер бұрыс немесе қате болуы мүмкін. Және бұл сізді басқарғысы келетін, бірақ олай ете алмайтын адамдардың зығырданын қайнатады. Мұндай адамдар сізге өзінің мінез-құлық ережелерін жүргізіп, оларға бағынбаған сәтте сізді қоғамның толыққанды мүшесі емес деп, жазалағысы келеді. Ал капитализм, сізге еркіндік береді, бұл өзгелердің көзқарасымен емес, өз ойыңызбен өмір сүру үшін берілетін еркіндік. Нәтижесінде, басқа адамдардың миын ашытуға үнемі құштар келетін шенеуніктер мен идеология өкілдері капитализмді мойындауға мәжбүр болады, себебі адамдарға қажетті тауарлар мен қызметтерді тек капиталистер ғана жасайды.

    Біздің қазақ қоғамы капитализмді құру немесе оған қарсы келу мәселелері көтеріліп отырған алғашқы қоғам емес. Бізге дейін дәл осындай сұрақты ағылшын қоғамы да Навигациялық Акт қабылданған 1651 жылдан бастап көтерген. Алайда нәтижесінде капитализмнің дамуына кедергі болғандардың барлығы тарихта жолдың жағалауында сүйретіліп қалды, ал Англия болса ең алғашқы капиталистік мемлекет құрды. Англия әлемдегі ең ірі Британдық империяны құру үшін капитализмнің қуаттылығын пайдаланды. Капитализм Англияға Испан империясын, Голландық республиканы, Қытай империясын, сонымен қатар барлық Үндістанды, Африканың жартысын, Солтүстік Американы және Жаңа Зеландиямен қоса Австралияның быт-шытын шығаруға мүмкіндік берген мықты өнеркәсіп құруға мүмкіндік берді.

    Содан соң капитализм Францияға келді және француз қоғамы да бүгінгі біздер секілді ескі әдет-ғұрып пен ұлттық дәстүрлерді сақтау қажеттілігі жайында айтысып, пікірлескен еді. Алайда капитализм, Францияны да сындырып, сол кездердегі мықты капиталистік республикаға айналдырды. Капитализм Германияның дәстүрлік құрылымын сындырып, олардың ескі ғұрыптарын қоқысқа тастады және 19 ғасырда бытыраңқы герман мемлекетін орталық неміс ұлтына біріктірген Германиялық империя құрды. Осы жолды итальяндық ұлтта жүріп өтті.

    Ресей империясындағы капитализмнің қарсыластары, шаруалар арасында әділетті түрде жерді бөлуге, сонымен бірге дәстүрлі орыс қоғамын сақтап, капитализмнің дамуына жол бермеуге тырысқан «халықшылар» (дәстүршілер) деген атаумен танымал. Капитализм қарсыластарының басқа қанаты православиялық дінге негізделген шынайы қоғам құруға тырысты. Алайда олардың барлығы жеңіліске ұшырады және Ресейдегі капитализмнің дамуы алпауыт қарқынмен үдей түсті. Тек большевиктердің келуі капитализмнің дамуын тоқтатты және ресей ұлты ол үшін азаматтық соғыс, ұжымдық, экспроприация, аштық секілді ауыр зардап шекті. Нәтижесінде 1991 жылы большевиктер уақыттың ағынымен шайылып, капитализм Ресейде өз қозғалысын жәйлап бастады.

    Азияда да Европадағыдай құбылыстар орын алды. Жапония 1861 жылға дейін капитализмнің пайда болуына тосқауыл жасады. Алайда ақырында жапондықтар да Мэйдзи революциясынан бастап, өндірістің капиталистік әдісіне көшті. Дәстүрлі жапон өмір салты капитализмге жол берді, бұл Жапонияның өз елін Батыс елдерінің жаулап алуынан сақтауға мүмкіндік беріп, оның дамыған капиталистік мемлекетке айналуына әкелді. Дәстүрлі өмір салтын сақтауды қолдап, ал капитализмге қарсы шыққан адамдар жеңіске жеткен Қытай мен Корея осы үшін өз мемлекеттерінің капиталистік державалардың езгісінде қалу құнымен өтеді. Капитализм арқылы озық өнеркәсіпке ие болған Жапония Кореяны басып алды, ал мыңжылдық қытай мемлекеті Ресей, Жапония, Англия және Франциямен басып алынған. Ақыр соңында 1950 жылдардағы корея соғысынан кейін қазіргі Оңтүстік Корея да және Дэн Сяо Пин реформасының бастауымен Қытай мемлекеті де капитализм жолына тұрды. 30 жыл бойына Қытайдың қыр көрсеткен тұрғындардың дамуы мен өміріндегі айырмашылығы, сонымен қатар Солтүстік және Оңтүстік Корея елдерінің арасындағы өмір сүру деңгейінің айырмашылығы, капитализмнің қандай көрінбейтін күшке ие екендігін көрсетеді.

    Капитализм қытайлық, корейлік, жапондық және т.б. секілді ұлы мыңжылдық адамзат өркениетін қиратты. Ал капитализмнен бас тартқан өркениеттер инктер, майя, ацтектер әлем картасынан жойылып кетеді. Мұнымен қоса, әлемде капитализмнен қашып құтылған ұлттар бар екенін түсіну қажет. Бұлар Солтүстік Америкадағы индейлер, Папуа – Жаңа Гвинея аралындағы папуастар, австралиялық аборигендер, амазония индейлері, Африкадағы бушмендер және Ресейдегі чукчалар секілді ұлттар. Алайда барлық аталған ұлттар өз жерінің қожайындары емес. Олардың жерлері дамудың капиталистік деңгейінде тұрған ұлттар арқылы тартып алынған. Ал бүгінде осы жерлердің бұрынғы қожайындары, дамыған елдердің туристері қыдырып, тамашалайтын, ашық аспан астындағы музей экспонатынан кем де кем емес. Сонымен, таңдау шектеулі, қазақ қоғамы не дамыған капиталистік елге айналады, не болмаса еліміз басқа мықты елдің боданына, ал қазақтар ашық аспан аясындағы тірі музей экспонаттарына айналады.

    Сондай-ақ, тарих біздің ұлтымызға осыған ұқсас өмірлік сабақты бұрындары да тарттырған. Бір кездері Евразия территориясының үлкен көлемін қадағалауға мүмкіндік берген қазақтардың тиімді көшпенді өркениеті, бәсекелестікте отырықшылардан жеңілген еді, себебі отырықшылар өнеркәсіпті дамытып, мықты күшке айналған болатын. Сол кезде біздің ұлттың алдында отырықшы өмір салтына көшу мен өз өнеркәсібін құру мәселесі тұрды. Дәл қазіргі кездегідей сол уақытта да ұлттың отырықшы салтқа көшуін қалап, ұлтты алға жылжыту жолында тұрған адамдар болды. Алайда, олармен қатар, біздің ұлттың дамуына кедергі келтіріп және тәуелсіз ел болуымызға қауіп төндіріп тұрған ескірген көшпелі өмір салтын қолдаған дәстүршілер де болды. Сол кездің дәстүршілері қазіргі кездегілер секілді отырықшы салттың қиындығы мен кемшіліктерін көрсетіп, аталарымыздың жолымен жүріп, ескірген әлем құрылымын сақтауға шақырды. Шындығында да, сол кездері көшпелі өмір сүру салты отырықшымен салыстырғанда көп жағдайда артықшылыққа ие болды. Алайда бұл өмір сүру салты, ең басты нәрсені, яғни ішкі өнеркәсіпті құруға мүмкіндік бермеді. Әлем өзгерді, алайда дәстүршілер біздің ұлттың әрі қарай дамуына кедергі келтіріп, сол өткенде кідіріп қалды. Сол уақытта дәстүршілер жеңіске жетті, ал ұлтты алға сүйрейтін адамдар жеңілді, мұнымен қоса, біздің ұлтта жеңіліске ұшырады, себебі еліміз өнеркәсібі бар отырықшы ұлттардың боданына айналды.

    Нәтижесінде, отырықшылар біздің көшпелі арқамызды сындырып, көшпелі өмір сүру ғұрпын аяқтан жықты да, ұлтымызды отырықшы өмір салтына күштеп кіргізді. Осыдан халқымыздың жартысына жуығы қырылып, өзіміз қашқан қақпанға өзіміз келіп құладық. Нақты таңдау жасап, өткеннің елесінен айырылмасақ, онда басқа ұлттар оны біздің орынымызға жасайды да, жеріміздің жаңа иесіне айналады. Бұл тарихымызда болған сабақ. Дәл осындай жағдай капитализм орнатуда да орын алады, не өзіміз дамыған капиталистік мемлекет құрып, ұлтымызға тиесілі зауыттарда жұмыс істейтін боламыз, не елімізді жоғалтып, басқа ұлтқа тиесілі зауыттарда жұмыс жасайтын капиталистік мемлекетте өмір сүреміз.

    Ұлттық құндылықтар мен дәстүрімізді сақтап қалғысы келетін адамдардың барлығы осы ұлттық құндылықтар мен дәстүрлердің қалай пайда болатынын түсінбейді. Дәстүрлер адамдардың шаруашылығының, тірлігінің, тұрмыс тіршілігінің негізінде қалыптасады. Ұлттың қандай іспен, шаруамен айналысатынына байланысты оның дәстүрлері мен ұлттық құндылықтары ерекшеленеді. Мысалы, ұлттық киім тігушілер ұлт өзінде өсіретін нәрселерді мақта, жібек немесе малдан алатын жүн, былғары, тері заттарын пайдалана отырып, киім тігеді. Киім тігу үшін ұлт өзінде бар құрал-жабдықтарды пайдаланады. Сонымен қатар, киім ұлттың күнделікті тұрмыс тіршілігіне сәйкес тігіледі. Осылардың барлығы ұлттық киімнің пайда болуына әкеледі. Этностың белгілі-бір шаруашылығына сәйкес, яғни ұлт не өсіреді және қандай мал түрін пайдаланады, соған байланысты әзірленген ас ұлт тағамдары салт-дәстүрінің пайда болуына әкеледі. Тура солай, ұлтта бар мейрамдар, ойындар, дәстүрлер этнос өмірінің шаруашылығына, тұрмыс-тіршілігіне сәйкес пайда болады. Яғни, көшпелі халықтың өзінің дәстүрлері, теңіз жағалауында тұратын халықтың өз дәстүрі, шөлді жер халқының өзіне тән дәстүрлері және орман мен далада тұратын халықтың өз дәстүрлері болады. Этнос өмірінің шаруашылығы, тұрмыс-тіршілігі өзгерген кезде, ұлттың дәстүрлері де өзгереді. Ал жаңа өмір сүру салтында адам өміріне кедергі келтіретін дәстүрлер ақырындап ұмытылып, жоғала бастайды да, ақырында әр ұлттың тек фольклорлық ертегілерінде көрініс алады. Жаңа шаруашылық құрылымда өмір үшін кедергі келтірмейтін дәстүрлер сақталып, этнос арасында өмір сүре береді (Наурыз мейрамы, көкпар секілді). Ескі дәстүрлерді жоғалтумен қатар, ұлттар заманауи өмір салтына тән, әлемдегі ұлттық тұтастықты құрып, толықтырып отыратын жаңа дәстүрлерді де жасай бастайды. Бүгінде қазақтар, жапондар, орыстар, немістер ескі ұлттық киімдерінің орнына заманауи киімдерді киеді, ат мінудің орнына автокөлек айдайды, ұлттық тағамдардың орнына әртүрлі салаттар, пиццалар, кофе және сусындарды пайдаланады.

    Ең қызығы, ұлттық құндылықтардың жоғалып кетуіне алаңдайтын көптеген адамдар нақты өмірде мүлдем басқаша өмір салтын ұстанады. Мысалы, бізде әйел орыны отбасы, ошақ қасында, әйел өмірінің мәні тұрмысқа шығып, өмірге бала әкелу және соларды жеткізу деп мәлімдейтін азамат бар. Алайда ол таң атқаннан кеш батқанға дейін кеңседе жұмыс істейді және ол әлі отбасын құрмаған, бала да босанбаған және өз балаларын тәрбиелеп жатқан да жоқ. Әрине ол осы қылығын «әлі лайықты жігіт кездестірмедім, ал кездестірген сәтте жұмысымды тастап, тек жанұяммен айналысатын боламын»,-деп түсіндіреді.

    Ұлттық құндылықтардың сақталғанын қалап, ал күнделікті өмірде бұл көзқарастан мүлдем алшақтап бара жатқанын көптеген адамдарды байқауға болады. Сіз де өз таныстарыңыздың арасынан осындай адамдарды көптеп кездестіре аласыз.

    Енді келесі маңызды нәрсені түсінгеніміз жөн: біздің ата-бабаларымыз ұлттық дәстүрлерді өз өмірлеріндегі шаруашылық әдіске сай құрды және олардың құрған дәстүрлері сол заманда жетістікке жетуге ықпал етті. Ал қазір заман басқа, заман өзгерген және біз, біздің ата-бабаларымыз сияқты, бүгінгі әлемде жетістікке жетуімізге мүмкіндік беретін, жаңа ұлттық дәстүрлерді құруымыз қажет.

    Қазақстанда капитализмді құру қажеттілі жөніндегі сұрақ пен пікірталастың қорытындысы «біздің ұлт ретінде теміржолдар, телекоммуникация, автокөліктер, заманауи үйлер мен үйге арналған тауарларды, яғни бүгінгі құндылықтарды пайдаланғымыз келеді ме?» деген мәселеге саяды. Егер біз бұл игіліктерді қолданғымыз келсе, онда оларды алудың екі ғана жол бар, бірі осылардың барлығын өз еңбегімізбен жасау, не өз еңбегімен осы тауарларды жасайтын басқа ұлттардан сатып алу.

    Осылардың барлығын өзіңіз жасамай, ал өзгелерден сатып алу үшін, сізде сата алатын табиғаттан берілген сыйлық болуы қажет. Мысалы, Парсы шығанағындағы араб мемлекеттері оларға табиғаттан берілген мұнайды сатып, орнына қажетті игіліктерді сатып алады. Мұндай жағдай, оларға өздерінің дәстүрлі өмір салтын ұстануға жол ашады. Ал егер сізде Жапония немесе Швейцариядағыдай табиғаттан берілген сый мүлдем болмаса немесе Өзбекстан, Қазақстан, Ресей, Нигерия не Алжир елдеріндегідей табиғаттан берілген сый аз ғана көлемде болатын болса, онда сізге барлық қажеттіліктерді ұлт еңбегі арқылы ғана жасап шығару қажет. Ал ол үшін өмір сүрудің дәстүрлі құрылымын өнеркәсіптік өндіріс талап ететін, дәстүршіл ұлтты өндірісті және ғалымдар ұлтына айналдыруға мүмкіндік беретін жаңа құрылымға өзгерту керек.

    Адамдардың жаңа әлемде жоғалып кетуіне, ескі білімдері мен әлем туралы ескі түсініктері жаңа әлемде қажетсіз болады деп үрейленулері, олардың капитализмге қарсы шығуының басты себебі болып табылады. Адамдар капитализмнен қорқады, себебі бұл, әр адам ортақ іске қосқан өзінің жеке үлесі бойынша бағаланатын жүйе. Капитализмде, басқаларға қажетті тауарлар мен қызметтерді жасайтын кез келген адам, жетістікке жетеді. Және керісінше, капитализм кімнің түкке тұрмайтын, керексіз адам екенін бірден көрсетеді. Себебі мұндай опырылған-адам, өз күшімен басқа адамдарға қызықты ештеңе жасап шығара алмайды.

    Осыған байланысты өте ауыр, алайда дұрыс айтылған Людвиг фон Мизестің сөзін мысалға келтірсек болады. Бұл сөз бүгінгі капитализм жүйесінде ««ізгіліктің» шекарасын аттап өте алмайтындықтан, жетістікке жете алмаймыз» деп шағымданатындарға арналады.

    «...Біздің жолы болмайтын адам өзінің аққөңілдігінің кесірінен жеңіліске ұшырады. Ол оның жолы болғыш бәсекелестері жетістікке жеткені үшін қарыздар болған жексұрын қулық-сұмдықты қолдануға аса тәртіпті бола қалды.

    Бұл жолы болмайтындар капитализм кезінде не қайырымдылық пен кедейлікті, не арсыздық пен байлықты таңдау қажет деп біледі. Және біздің «батыр» Құдайға шүкір, екінші жолды нық түрде ысырып тастап, алғашқы жолды таңдады.

    Басқаларға көмектесу арқылы пайда тауып, және сол арқылы жетіктікке жететін жүйеде, әр адам игілігін өз қолымен жасайтындықтын, басқаларды кінәлайтын адамдар пайда болады. Себебі бұл жүйе кімнің кім екенін бірден көрсетеді.

    Мұндай қоғамда атақ құмарлығы толығымен қанағаттандырылмаған кез келген адам анағұрлым сәтті қарсыласына жауластықпен қарайды.

    Қарабайыр адам жанын өсек пен ғайбаттауға апарады. Табиғи болмысы жұмсақтау келген адам осынша төмен деңгейге түспейді. Олар «сенің жеңілісің – сенің өз кінәң» деп айқайлайтын ішкі жан дауыстарын тұншықтыру үшін өз өштерін философияға, антикапитализм философиясына бағыттайды.

    Мүмкіндіктері бірдей қоғамда өмір сүретін адамдардың қанағаттандырылмаған атаққұмарлығының азабы, бір-біріне ұқсас келеді.

    Мұндай жағдай, бір жағынан, мүмкіндіктері бірдей қоғам алдындағы әртүрлілікке байланысты туындайды, әсіресе осы қоғамдағы адамдардың зияткерлік қабілеті, күші, жігері және талабы бойынша бірдей еместігі бірден көзге түседі.

    Бір жағынан шын мәнінде адамның қандай екендігі мен оның неге жеткендігі, ал екінші жағынан ол өзінің мүмкіндіктері мен жетістіктері жайында не ойлайтындығы арасындағы үзік (жаралыс) аяусыз ағынан жарылады.

    Тұлғаны оның «нақты құндылықтарына» байланысты бағалайтын «әділетті» әлемдік құрылым жайындағы арман өзіне-өзі толығымен адал емес адамдар үшін қолайлы мекен болып табылмақ.

    Сондықтан да, ештеңеден қорықпай және басқаларды кінәлай бермей, жаңа әлемге нық қадам басыңыз. Бұл өзінің жеке қорқыныштарын жеңе біліп, сүйікті ісімен айналысатындардың әлемі. Бұл әлем қауіптер мен шытырман оқиғаларға толы, десе де бұл жердің сізге ұнайтыны сөзсіз…

    Тоғызыншы әңгіме. Өмір мақсаты

    Осы әлемге келген адам өмірінің мәні, оның осы өмірге неліктен келгенін түсіну болып табылады. Біздің нақты осы уақытта, нақты осы жерде, нақты қазіргі адамдардың ортасында пайда болуымыздың өзіндік себебі бар. Біз неліктен осы жерде пайда болдық және тағдырымыз қандай екенін түсінуіміз қажет. Себебі, әрқайсымыз осы өмірде өзінің өмірлік мақсатын орындау үшін пайда болады. Өміріміздің мәнін білу, осы өмірге бізбен бірге келеді. Жер бетіне шыр етіп, келген сәтте адам баласымен бірге өмірге оның осында келу себебі, өз тағдыры, өмірінің мәні мен өз жолы бірге келеді. Алайда осы сәттен бастап, қоршаған орта бізді сындыра бастайды. Балабақша, мектеп, университет, жұмыс, теледидар, саясат, идеология және біздің жақын туысқандарымыз біздің жеке әлемімізді құртады да, оның орнына басқа адамдардың идеялары мен ойларынан тұратын жаңа әлемді орнатады.

    Бізді өзгенің заңдары мен ережелері бойынша өмір сүруге мәжбүрлейді. Ақыр соңында, біздің нақты санамыз қоқыспен және ескі-құсқымен толтырылып, кейін оған бетон құйылады да, ол біздегі мидың ең алшақ бөлігіне барып, тығылады. Осыдан кейін, біз өзгенің бағдарламасымен, ережелерімен өмір сүретін, ең бастысы өзгенің өмірлік мақсатын орындайтын зомби-роботтарға айналамыз. Біздің нақты санамызды жоюмен қатар, біз осы өмірде пайда болуымыздың негізгі мақсатын және тағдырымызды да қоса ұмытамыз. Және 30 – 40 жасқа келгенде біз басқа адамдардың мақсатына қол жеткізетін, басқа адамдардың жасап шығарған үлкен машинасының болтына айналамыз. Сонымен біздің шенімізге және байлығымыздың мөлшеріне қарамастан, күндердің бір күнінде көзіміздегі отымыз сөніп, қалған өміріміздің соңына дейін, өзіміздің өмірлік мақсатымызды орындай алмай, тұңғиыққа батамыз.

    Кей кездері біз ішкі жан дүниеміздің мазасыздығынан оянып, бір нәрсенің дұрыс болмай жатқанын сеземіз. Бұл біздің әлі де болса тірі санамыз, біздің шынайы Өзіміз, ол оны қатпарлап тастаған, қоқыс пен бетонның астынан бізді тықылдатып, ескерткісі келеді. Осындай сәттері біз өзімізге «Мен кіммін?», «Осы өмірге не үшін келіп, неге өмір сүріп жүрмін?», «Менің өмірімнің мәні неде?» деген дұрыс сұрақтарды қоя бастаймыз. Алайда бізді қоршаған орта бізге ары қарай толығымен оянуға мүмкіндік бермейді. Дұрыс сұрақтар қысымынан жарылған түрменің қоршауларын орнына келтіру үшін қоршаған орта біздің шынайы Өзімізді рет-ретімен және аяусыз қоқыс пен бетонға қайта толтырады. Біздің көзқарас қайтадан сөніп, біз өмірде басқа адамдардың мақсаты мен міндеттерін орындайтын күнделікті жұмыс орнымызға қайтып келеміз. Біз санамызға компьютер бағдарламасы енгізілген шеңбер бойынша қозғалып, оянуды ұмытып, ұйқылы күйде қала береміз, ал ішкі жан дүниеміздің мазасыздығын, не ішімдікпен, не есірткімен, не басқа нәрселермен тұншықтырамыз. Біздің ақырғы деміміз таусылғанша осылай жалғаса береді және біз «осы өмірге келгендегі мақсатымыз не?» деген танымал сұраққа жауап бере алмай, өмірден өтіп кетеміз.

    Осы айтылғандарды түсінуге жеңіл болу үшін келесі мысалды келтірейік.

    Сіз мектепте не болмаса университетте оқып жүрген кезіңізді елестетіңіз. Сол уақытта сіз өзіңіздің алған бағаларыңызды, өзіңізді қоршаған достарыңызды, мүғалімдермен болған проблемаларды, тапсырылмай қалған емтихандар мен сынақтарды, қоршаған ортадағы орыныңызды және т.б. нәрселерді ерекше салмақтықпен қабылдадыңыз. Бірақ, сіз мектеп немесе университет бітіргеннен соң, «үлкен» өмірге қадам бастыңыз да, мектеп немесе университетте маңызды болған жайттар нақты өмірде еш мағынаға ие емес екенін ұқтыңыз. Мектеп пен университеттен алған құндылықтардың ішінен тек өмірдегі қиын-қыстау кездері көмекке келетін институт және мектеп қабырғасындағы достарыңыз ғана нақты өмірде сүйеу бола алады. Ал сіздің түнімен ұйықтамай сабақ оқып отырғаныңыз, сіздің намысыңызды көтерген немесе керісінше сізді бақытсыз еткен нәрселердің барлығының, шынайы өмірде ешқандай да құны жоқ. Шынайы өмірде сіздің география пәнінен үздік оқығаныңыз немесе дифференциалды теңдеулер бойынша сынақты керемет тапсырғаныңыз, ешкімге қызық емес. Шынайы өмірде сіздің сынып старостасы немесе барлық қыздар артынан жүгірген жігіт, не барлық жігіттер артынан жүгірген қыз болғаныңыз да маңызды емес. Нақты өмірде мектептің қабырға газетінде сізді жазғаны немесе үздіктердің мақтау тақтасында ілініп тұрғаныңыз немесе керісінше, бұзық болып, милицияның есебінде тұрғаныңыз ешкімді де қызықтырмайды.

    Енді мектеп кездегі өміріңізден «үлкен» өмірге өтейік. Сізді бақытты немесе бақытсыз оқушы қылған мектеп кезіндегі бағаларыңыз «үлкен» өмірде байлықтарыңыздың деңгейіне сәйкес келеді деп елестетіңіз. Сіздің сыныпта иеленген орыныңыз сәйкесінше қоғамдағы лауазымыңыз немесе «үлкен» өмірдегі қызметіңіз болып табылады. Сіздің мұғалімдермен қарым-қатынасыңыз «үлкен» өмірде жоғары басшылықпен немесе түрлі мемлекеттік жетекшілермен жүзеге асатын қарым-қатынасыңызға айналады.

    Енді мектеп кездегі өмірден «үлкен» өмірге өткен секілді, сіздің тәніңіздің биологиялық өлгенінен басталатын бақилық өмірге өтесіз деп елестетіңіз. Және сіз «үлкен» өмірден бақилық өмірге аттанған сәтте, сізге «үлкен» өмірде маңызды болып көрінген нәрселердің осы жерде еш мәні жоқ екенін анықтайсыз. Бұл жерде сіздегі байлықта, сіз иеленген лауазым да, «үлкен» өмірдегі сіздің қоғамдық орыныңыз да мағынасыз болып келеді. Осы жерде сіз «үлкен» өмірде көмектескен достарыңыздың, адамдардың санына және әрине, өзіңізге ғана сүйенесіз. Дәл осылай сіз мектептен «үлкен» өмірге өткен сәтте де, жалғыз сене алатыныңыз, ол жақсы қарым-қатынас орнатқан мектеп қабырғасындағы достарыңыз болып табылады. Себебі сіз олар үшін жақсы дос болып, оларға көмек қажет болған кезде еш риясыз көмектестіңіз. Сондықтан да, «үлкен» өмірде де сізді және сіздің досыңызды осы «үлкен» өмір құртып қоймайынша, сіздің мектептегі достарыңыз сізге де риясыз көмектесетін болады. Содан кейін, ақырындап сіздің жанарыңызды шел басып, сіз өзіңіздің достарыңызға көмектескіңіз келмей тұратын болады және сіздің достарыңыз да осылай етеді.

    Бұл әрине тұспалдау ғана, алайда бұл тұспалдау сіздің маңызды деген нәрселеріңіздің бір-ақ сәтте сағымға айналатынын жақсы көрсетеді. Біз мектепте немесе университетте оқыған кезде, шын мәнінде бізді қоршағандардың барлығы ешқандай маңызға ие емес екенін елестете алмадық. Және біздің алатын жалғыз, дара құндылығымыз, біз оны сезінбесек те, ол бізді қоршаған адамдарға деген қарым-қатынасымыз болып саналады. Біз мектеп немесе университетті бітірген кезде, бізге «үлкен» өмірде көмектесетін, тек өзіміз аса түсіне бермейтін, яғни адамдармен жақсы қарым-қатынас құндылығын алып шығамыз.

    Демек, біздің «үлкен» өмір де дәл осындай заңдар мен қағидаларға негізделеді. Шындығында, біз маңызды деп санайтын нәрселердің құны жоқ. Тек өзімізге және айналадағы адамдарға деген біздің жақсы және дұрыс қарым-қатынасымыз ғана маңызды болып саналады.

    Біздің бір азамат осындай қағидалар бойынша өмір сүреді. Бір күні одан: «Неліктен сен ірі тендерге қатысуға келіспедің?» деген сұраққа ол былай жауап берді: «Бұл жағдайда Менің тендерге қатысуым маған қымбат көптеген адамдармен қатынасымды бұзуға әкеледі. Өмірде осы тендерден басқа бірнеше тендерлер болады. Ал адамдармен қарым-қатынас бұзылғанда, оларды мәңгілікке жоғалтасың.

    Бұл «үлкен» өмірдегі байлық мектепте алатын бағаның деңгейіне айналады. Адамның иеленген лауазымы, оның сыныпта алған орыны. Ал адамның теледидар мен журналдардан көрінуі, бұл мектептегі газет бетіне және мақтау тақтасына шығудың баламасы. Ал адамның мемлекет жетекшілерімен жақсы қарым-қатынасы, ол директордың мейірбандығымен пара-пар. Және бақилық өмірге өту байлық, лауазым мен иеленетін қызметтен тұратын жылтырақтың барлығы, «үлкен» өмірге аттанған сәттегі сурет салу және ән айту пәндерінен алған бағалардың жоғалатыны секілді, оларда көзден ғайып болады. Сізбен бірге қалатын жалғыз нәрсе, ол сіздің шынайы Өзіңіз бен басқа адамдар арасындағы жақсы қарым-қатынас.

    Бізді шынжырмен тығырықта ұстап тұрған жалғыз нәрсе, ол біздің қорқынышымыз. Біз өзіміздің жеке жолымызды, шынайы Өзімізді таңдай отыра, бізді қатаң сызылып қойылған бағытпен жүруге мәжбүрлейтін бүкіл қоғамға, міндетті түрде қарсы шығу қорқынышы. Өзге адамдардың идеялары мен ойларын тықпалайтын, бізге өзінің жүріс-тұрыс модельі, жақсы мен жаман жайындағы өзгенің ойын міндеттейтін қоғамға қарсы шығу жеңіліске әкелуі мүмкін деген қорқыныш. Алайда, егер біз ғылымда, саясатта, бизнесте, мемлекеттік құрылымда, дінде, қоғамдық өмірде жетістікке жеткен адамдардың өмірін қарайтын болсақ, онда олардың өздерінің өмір сүрген кездеріндегі әлем туралы қалыптасқан түсініктерден бас тартқанын көреміз. Олардың барлығы өмірдегі өз жолдарын таңдады, нәтижесінде өмірдегі өз міндетін орындады.

    Қорқыныштың біздің шынжырды алып тастауға мүмкіндік бермейтінін, неміс нейрофизиологы Эрих фон Хольст және оның эксперименті жақсы суреттеген. Ол үйірлі балықтарға, яғни өзендегі гольянға өте қызықты эксперимент жүргізеді. Гольян қандайда бір бағытта суда жүзіп келе жатқанда, ол өзінің ең алғашқы қозғалысынан бастап, достары артында келе жатыр ма және олардың қаншауы келе жатыр дегенге мән береді. Ал егер гольянның артынан ешкім жүзбесе немесе аз ғана балықтар жүзіп келе жатса, онда ол қатты шошып, кері қарай үйіріне қайтады. Хольст жүргізген эксперимент соңында ғалым осы түрдегі бір балықтағы топтық әрекеттің барлығына жауап беретін алдыңғы миды алып тастайды. Алдыңғы миын жоқ гольян, кәдімгі балықтар секілді қоректеніп, жүзіп жүреді. Оны басқалардан ерекшелейтін жалғыз қылық, ол үйірден жүзіп кеткен кезде, басқа балықтар артынан келе жатыр ма, әлде жоқ па деген нәрсеге мән бермеуінде. Яғни, бұл балықта қоғамдық ойға деген сенімсіз «жалтақтау» мен қарапайым балықтағы қорқыныш сезімі жоқ. Алдыңғы миы жоқ гольянды оның артында басқа балықтың бар-жоқтығы мүлдем қызықтырмайды. Егер ол қорек немесе басқа бір себептерге байланысты белгілі бір жерге жүзгісі келсе, ол сол жаққа нық сеніммен жүзе берді. Және ең қызығы басқа балықтар да оның артынан еріп жүрді. Бұл балық, өзіндегі ақаудың арқасында сөзсіз көшбасшыға айналды.

    Мүмкін адамзат баласында да осындай құбылыстар болатын шығар? Мүмкін қандай да бір жоғарғы күш саясат, дін және білім секілді түрлі қоғамдық өмір салаларындағы көшбасшылардың қорқыныш пен қоғамның пікіріне мән беретін ми бөлігін жойып жіберетін шығар? Және осыған байланысты мұндай адамдар ең таңдаулы және адамзатты алға сүйрейтін болып табылады ма? Әзіл әзілмен, қалжың қалжыңмен, алайда барлық жетістікке жеткен адамдар ешқашанда қоғамдық пікірге мән бермеген. Олар қоғамдық пікірді өздері қалыптастырған. Сондықтан да, ұйқыдан ояныңыз, басыңыздағы қоқыстан айырылыңыз және осы өмірде не үшін пайда болғаныңыздың себебін есіңізге түсіріңіз.

    Жоғарыда айтылғандардың барлығы, мақсатыңызға жетуге тікелей бағыттамайтын кез келген жұмыспен, қызметпен айналысуға қатаң тыйым салынған деген ойға итермелейді. Осындай тұжырым қате болады, себебі біз басқа нәрсені меңзеудеміз. Адам өзінің басты мақсатына бірден бастамайтын кез келген жұмыспен толықтай айналыса алатынын түсінген жөн. Алайда бұл жағдай біріншіден, адам осы жұмыс оның өмірге келуінің басты себебі еместігін ұмытпаған, кейіннен ол өзінің басты мақсатын көз алдынан таса қылмаған сәтте орындалу тиіс екенін ескерген жөн. Екіншіден, осындай жұмыс болашақта адамның өмірдегі міндетін орындауға мүмкіндік беретін дұрыс білім, қажетті тәжірибе мен басқа адамдармен қарым-қатынас орната білуге үйретуі тиіс. Және кез келген жұмыстан өзіңізге қажеттінің бәрін алғаннан соң, осы өмірге келгендегі басты міндетіңізді орындауға кірісу керек. Сізге өзіңіздің өмірлік мақсатыңызды орындауға көшу қажет.

    Дәл осы сәтте көптеген адамдар естерінен айырылып, олардың өмірдегі мақсаты не болуы мүмкін деп, басқа адамдардан кеңес сұрай бастайды. Алайда бұл сұраққа жауапты сізден артық ешкім де бере алмайтынын түсінген жөн. Жауап сіздің ішкі жан дүниеңізде жатыр. Жан дүниеңізді ақтарыңыз және жауапты міндетті түрде табатын боласыз. Қоршаған ортаның сіздің шынайы Өзіңізді қаптап қойған бетоны мен қоқысын сындырыңыз және сол кезде сұрағыңызға жауап табасыз. Кейде жан дүниеңізді көп қазбалауға тура келуі мүмкін, себебі кейбірінің шынайы Өзі қатты қатып, толтырылғаны соншалықты оған не күрек, не шойын балға, не бульдозер де көмектеспейді. Бұл жерде бағытталған қуатты жарылыс көмегіне жүгіну қажет. Сондықтан да, сізге динамиттердің көп көлемін толтырып, қопарғыш-диверсанттың курсына жазылу керек.

    Басымыздағы бетоннан бөлек, неліктен біз өзіміздің өмірлік мақсатымызды орындамай жүргеніміздің тағыда бір себебі бар. Бұл біздің жеткілікті көлемдегі энергияны иеленбеуіміз болып табылады. Әрқайсысымызға балалық кезден өзіміздің өмірлік мақсатымызды орындауға жетерліктей энергия беріледі. Мысалы, шартты түрде адамға оның өмірдегі басты мақсатын орындауы үшін 100 бірлік энергия берілді делік. Содан кейін, осы міндетті орындау үшін адамға 50 бірлік энергия жеткілікті деп пайымдайық. Демек, әрбір адамға өз мақсатына жету үшін энергия толығымен жетіп артылады.

    Кейіннен, сіз өзіңізді үнемі белгілі бір нәрсе алаңдататын нақты өмірге тап боласыз. Сіз өз ісіңізбен айналыспаған сәтте немесе керексіз шиеленістерге түсіп, әрбір ұсақ-түйекке тітіркенетін болсаңыз, онда сіз өзіңізге берілген энергияны ақырындап жоғалта беретін боласыз.

    Осындай энергияны жоғалту күнделікті өмірде жиі кездеседі. Мысалы, сіз жолда кетіп бара жатқанда, әлдекім көлігіңізді сырып өтті деп елестетейік. Осы уақытта сіз жынданасыз да, өзіңізге тиесілі энергияның бір бөлігін жоғалтасыз. Сонымен қатар, сіз жұмыста, отбасында немесе дүкенде адамдармен қақтығысып қалатын болсаңыз, онда энергияңыздың бір бөлігін жоғалта беретін боласыз. Өз ісіңізбен айналыспау арқылы сіз одан да көп энергия жоғалтасыз. Сәйкесінше, өзіңіздің мақсатыңызды орындау үшін сізде аз ғана энергия қалатын болады. Ақыр соңында сіздің ең алғашқы иеленген 100 бірлігіңізден 1 бірлік қалады да, ол сіздің жұмыстан үйге жетіп, теледидар немесе интернет алдында отыру үшін ғана әзер жететін болады. Сондықтан да, ешқашанда қажетсіз шиеленістерге түспеңіз, өз энергияңызды керек емес заттарға құртпаңыз, өз энергияңызды мақсатыңызға жетуге бағыттайтын маңызды және қажетті нәрселерді жасауға жұмсаңыз.

    Осы жерде мынандай жақсы жаңалық бар, яғни біз өзімізде бар энергия мөлшерін көбейте аламыз. Өз энергияңызды көбейтудің негізгі көзі, белгілі бір нәрсені жасау болып табылады.

    Жасау, бұл өмірде қандайда бір аяқталған нәтиженің жетістігі саналады. Сондай-ақ, нәтиженің үлкен немесе кішкентай екендігі маңызды емес. Сіз мәселен, ағаш отырғызуыңыз, үстел құрастыруыңыз немесе көлік жөндеуіңіз мүмкін, осылардың бәрі Ньютонның классикалық механикасының заңдары, Максвеллдің тернодинамикасы және кванттық механиканың заңдарын біріктіріп, түсіндіріп беретін ортақ теорияны ойлап тапқанындай сізге қосымша энергия береді. Осы жерде физикадағы үш заңды бір теорияға біріктіру мәселесін айтуымыздың себебі ол классикалық механика заңдарының тернодинамикада, тернодинамика заңдарының кванттық механикада, ал кванттық механика заңдарының классикалық мехника заңдарында жұмыс істемеуінде. Физикалық әлемде, осы үш заңды бір теорияға біріктіру мәселесі тұр. Әйгілі ғалым Альберт Энштейн бүкіл нәрселерді түсіндіріп беретін, ортақ бір теория болуы қажет деп пайымдаған. Ал басқа әйгілі ғалым Нильс Бор ортақ бір теорияның болуы мүмкін емес және әлемдегі барлық нәрселер «кездейсоқ» пайда болады деп тұжырымдаған. Содан кейін А. Энштейн Н. Бордың «кездейсоқтық» ойларын білгеннен соң, оған былай деген: «Құдай кездейсоқ жолмен жүрмейді (Бог не играет в кости)». Н. Бор осыны естіп, бұған жауап береді: «Энштейн, құдайға қай жолмен жүру керектігін үйретпе» (Не говорите Богу что делать). Мүмкін сіз осы Энштейн мен Бордың арасында болған дау-дамайды шешу үшін, өмірге келген боларсыз?

    Ең бастысы, сізге қуаныш сезімін беретін соңғы нәтиже ғана маңызды орынға ие. Яғни, өмірде сенің бір нәрсені жасауың, қандай да бір жобаларды іске асыруың, жаңадан белгілі бір нәрсені жасауың, осылардың барлығы энергияңды көбейтудің жалғыз жолы саналмақ.

    Жасаудың немесе басқаша айтқанда қуаныштың, сыртқы ортадан энергияны қабылдайтын арнайы толқыны болады. Алайда, бұл адамды әрқашанда көңілдендіретін болсаң, онда сенің энергияң үнемі ұлғая беретін болады дегенді білдірмейді. Бұл жерде тамақ жеудегідей құбылыстар байқалады. Егер адам әркез дәмді, тәтті және майлы тағамдарды жейтін болса, онда оның денесі семіз, майлы, ауру және әлсіз болады. Ал егер адам табиғи таза тағамдарды жесе, онда оның денесі салауатты және күшті болады. Сондықтан да, егер адам қуанышы, комедия, күлкілі кітап, әртістердің сахнада ойнауы және т.б. секілді жасанды себептердің негізі болса, бұл жағдайда энергия көбеймейді. Адам бұл жағдайда керісінше энергетикалық тұрғыдан «семіз» адамға айналып, әлсірейтін болады. Фильмдер, сайттар, кітаптардың барлығы адамның энергетикалық алаңына, дәл адам денесіне әсер ететін тәтті тағамдары секілді көрініс алады. Энергияның нақты өсіп, көбеюі, өмірде өзіңнің орыныңды табу, жаңа жобаларды орындау, белгілі бір нәрсені жасау секілді дүниелерден тұрады. Бұл адамның энергетикалық алаңында спортпен айналысу және ағзаға қажетті табиғи тмақтану секілді орын алады.

    Қорқыныш, бұл энергия азаюының себебі. Өміріңді, байлығыңды, беделіңіді және т.б. жоғалту қорқынышы, энергияны жолғалтудың негізгі себебі болып табылады. Мысалы, жоғарыда көрсетілген сіздің көлігіңізді басқа біреу сырып өткен кезде, сізде беделіңізді жоғалту үрей пайда болып, сіз «Маған осылай әрекет ететіндей, бұл соғыршама кім еді?» деп айтасыз. Яғни, сіз өз орыныңызды, бетіңізді, өз беделіңізді жоғалтып алудан қорқасыз. Және сондықтан да, сіз жоғалтып алған беделіңізді орнына келтіру үшін энергияңызды бірден шиеленістерге жұмсайсыз. Алайда, бұл әрекеттер қалай сіздің мақсатыңызға жол көрсетуде? Ешқалай да, себебі шын мәнінде сіз тек энергияңызды жоғалтып, әлсірейсіз.

    Энергияны алу мен жоғалту арнайы толқын бойынша жүзеге асады. Сіз басқа адамның қорқынышын немесе адамға лық толы бөлмеге кіргенде осы жерде болып өткен адамдар арасындағы шиеленісті сезетініңізді бірнеше рет байқаған боларсыз. Итте адамның одан қорыққанын бірден сезеді. Яғни, қорқыныштың өз иесінен энергияны қоршаған ортаға тарататын арнайы толқыны бар. Сондықтан да, тірі жан жаман нәрсені ойлаған кезде, ол өз энергиясын қорқыныш сезімін сезінгені үшін жоғалта бастайды.

    Сонымен қорытындылай келгенде, сіз өзіңізге қорқыныш және аяушылық сезімін шақырғысы келетін адаммен байланысты мейлінше шектей алуыңыз қажет. Әрине сіз арнайы жөндейтін құрал-жабдықтарды алып, адамдардың қорқыныш сезімінің орнына қуаныш сезімін тарата алатындай етіп, жасауыңызға болады. Сонымен қатар, ешқашанда қорқынышқа сіздің эмоцияңыз бен әрекетіңізді басқаруға жол бермеңіз. Өзіңіздің өмірдегі мақсатыңызды тауып, оны орындаңыз. Және тек жасау ғана, яғни кез келген аяқталғанн және соңына дейін жеткізілген ісіңіз ғана сізге қосымша энергия мен өз күшіңізбен жасағаныңыз үшін шынайы қуаныш сезімін сыйлайтынын ешқашанда жадыңыздан шығармаңыз.

    Оныншы әңгіме. Ұры.

    Бізде жасы шамамен 24 жастағы ер азамат жұмыс істеді. Ол 6 ай өткен соң Алматы қаласындағы институттардың біріне деканның тәрбие ісі жөніндегі орынбасары болып, басқа жұмысқа ауысты. Егерде бір оқиға болмағанда, біздің әңгімеміз ерекше және қызықты болмас еді. Ол оқиға «кейіпкеріміздің» жұмыстан тыныш кетпей, біздің заттардың ішінен өзін қызықтырған бір нәрсені алып кетуді шешкен кезден басталды.

    Әдеттегідей затты ұрлауды, кейін жан-жақты көзбен торуылдап, затты қойнына тығуды және кілеммен жер бауырлап, еңбектеп, кеңсенің құтқару есігі арқылы ұрланып шығуды «кейіпкеріміз» тым қауіпті деп санады. Сондықтан да ол бізден жұмыс жасауды жалғастыратындығы туралы және осы үшін оған ноутбук пен проектордың қажет екендігі туралы өтірік әңгіме құрастырды.

    Екі немесе одан да көп жерде жұмыс істейтін адамдар өте жиі кездесетіндіктен, біз оның ұсынысына түсіністікпен қарадық. Жалпы, ол жұмыс істеген топтың жетекшісі оған біздің ноутбук пен проекторды пайдалануға рұқсатын берді.

    Осылайша біздің «кейіпкерімізге» ноутбукты ұрлау үшін кедергілерді жеңу, тікенекті сымды қию, дабылдаманы өшіру, күзетші сергектігін кетіру, прожектордан тығылып және күзет иттерін ұйықтатын дәрі қосылған шұжықпен тамақтандырудың еш қажеті болмады. Жүгі артылған қашыр секілді заттарды өзіне тиеп алып, біздің «кейіпкер» өз бақытына қарай секіре бет алды да, бізден ұрлаған затын қуана тамашалап, аңқаулығымыз бен сенгіштігімізді келеке етті.

    Біз шыныменде адамдарға сенеміз және келесі қағиданы ұстанамыз: «Біраз ақшаны жоғалтсақ та, тәуекелге барған дұрыс. Сол кезде ғана кіммен өмір бойы бірге жұмыс істеуге болатынын, ал кіммен ешқашан бірге жұмыс жасауға болмайтындығы туралы біле аламыз». Осылайша айтылған қағидаға сүйеніп, «кейіпкерімізге» ноутбук пен проекторды бердік те, орнына ай сайын өз жұмысының нәтиже есебін өткізіп, ақысын алатындығы туралы уәдесін алдық.

    Әрине біз оның берген уәдесі, - өз жолдастарының затын ұрлап, қайтару туралы мүлдем ойламаған және аңқау «ақымақтардың» тонағанына мәз болған қарапайым ұрының айласы екенін білмедік.

    3 немесе 4 ай бойы одан хабар болмағандықтан, оның топ жетекшісі уайымдай бастады. Біздің «кейіпкерімізден» ешқандай жұмыс нәтижесі болмау себебінен, топ жетекшісі ноутбук пен проекторды одан алып, сол сәтте ноутбук пен проекторды көбірек қажет еткен әріптесімізге беру туралы шешім қабылдады. Күтілгендей, топ жетекшісі «кейіпкеріміздің» ұрланған заттарды қайтарғысы келмеу кедергілерімен кезікті. Бастапқыда «Мен қазір сіздерге ноутбукты қайтара алмаймын, себебі оны Астанадағы досыма беріп жібердім» деген секілді ақымақ сылтаулар айтылды. Кейін, біздің «кейіпкер» батылданып, бізде жұмыс істеген кезде оған соңғы ай жалақасын төленбегендіктен, ноутбук пен проекторды бермейтіндігі туралы тікелей айтты.

    Осы жерде тоқтап, жұмыс пен жалақы туралы біздің ұстанатын қағиданы түсіндіріп кеткен жөн. Біз еңбектің жұмыс орнында отырған уақыты үшін емес, нәтиже бойынша төленуі керек деп есептейміз. Бізде жұмыс істеу уақыты еркін болғандықтан, қызметкерлерден ешкім 8.00-де келіп және 18.00-де кетуді талап етпейді. Әркім өз бетінше жұмыс орнында немесе үйінде қанша уақыт болатынын өзі шешеді. Біз тек тапсырма беріп және бұл тапсырманың орындалғаны үшін қанша ақша төленетіндігі туралы айтамыз. Осыдан кейін барлығы тарап, өз жұмыстарына кірісе бастайды. Бұндай жүйе бізге кімнің жұмыс орнында өтірік қызу жұмыс жасайтындарды немесе жәй шу шығаратындарды бірден анықтауға мүмкіндік береді. Нәтиже жоқ болса, жалақы да жоқ. Сол себепті әртүрлі сандалбайлар бізде көп уақыт жүрмейді, себебі ақша алу үшін жәй жұмыс орнында отырмай нәтиже беру қажет.

    Дәл осындай жағдай біздің «кейіпкермен» де орын алды. Оған «Қазақстандағы мұнай өңдеу нарығын зерттеу» деген тапсырма берілді. Ол бір ай бойы бос сандалып, өзінің жеке жұмысымен айналысты да, есеп беру уақыты келгенде, бір сағаттың ішінде студенттердің курстық жұмыстарынан өзіне керек бөліктерін алып, осыменен оның тапсырмасы орындалды деп санап, осыншалықты «қиын» жұмыс үшін ақысын талап етті. Сол кезде оған оның біздің Орталықты осындай «тиімді» әдіске оны үйреткен нашар университетпен шатастырып алғандығы туралы айтылды. Сонымен қатар оған оның өте нашар жасалынған «студенттік курстық жұмысын» қабылдап, оған «2» деген баға қоя алатындығымызды, алайда біз бұл жұмысты «Қазақстандағы мұнай өңдеу нарығын зерттеуі» ретінде қабылдай алмайтындығымыз туралы айттық. Осыған байланысты ол сол айда ешқандай жалақы алған жоқ. Осылайша сандалбайлардың жазалануы дұрыс. Жұмысқа деген жаман қарыс-қатынас мадақталмауы керек.

    Әрине біздің кейіпкердің ойы бұған қарама-қарсы еді. Оның заттарымызды қайтармайтындығы және біздің қарабайыр ұрлықшымен істес болғанымыз анық болған кезде, біздің жолдастар онымен ұрланған затты қайтару туралы келіссөз жүргізді. Сол кезде «кейіпкер» ұрланған ноутбукты жұмсалған уақыттың өтемақысы екендігін айтты.

    Яғни бұл оқиға келесідей сипат алады: сіз ас бөлмесінде жөндеу жұмыстарын бастау туралы шешім қабылдадыңыз да, хабарландыру бойынша шеберді шақырттыңыз. Шебер өз жұмысын аяқтаған соң, сіз жөндеу жұмысын қалай болып шыққанын қарау үшін барасыз да, жан түршігерлік сурет көресіз, яғни ескі және әртүрлі кафельдің жапсырылғанын және оның басқа ас бөлмеден жұлынып алынғаны анық екенін байқайсыз, барлық кафельдің нақысы мен сызаты бар, ол тегіс емес және өте нашар торабымен жасалынған. Еденде жарым-жарты ескі және кедір-бұдыр ламинат, жарым-жарты ескі және жыртық кілем, ал кейбір жерде скотчпен жапсырылған линолеум. Сіз бұл сұмдықты қайтадан сыдырып, бәрін жаңадан жасау қажет екенін түсінесіз де, шеберге оның бұл жұмысын қабылдамайтындығыңыз туралы және оған ақы төлемейтіндігіңізді айтасыз. Осыдан кейін, сіз ас бөлмеде ойланып тұрған сәтіңізде, «шебер» кетіп бара жатып, дәлізде тұрған сіздің ноутбугыңызды ұрлап кетеді. Сіз ноутбуктың ұрланғанын біліп, кейін одан қайтаруды талап еткен кезде, ол сізге ноутбук оның жұмысқа кеткен уақыты үшін өтемақы екенін айтады.

    2 жыл бойы бізге ұрланған заттарды қайтару бойынша осы ұрлықшыны көндіруге тырыстық. Әртүрлі жеті адам, сонымен қатар онымен өте жақсы қарым-қатынаста болған адамдар, оның өз жолдастарынан ұрлаған затты қайтаруын сұрады. Алайда бұл еш нәтиже бермеді. Біздің ұрлықшы оны осылайша өтініп, көндіріп жатқаннан рақат алды, және ол біздің шарасыздығымыздан рақат алып өзінің жазасыздығымен құмарланды. Сонымен, екі жыл бойғы нәтижесіз талпыныстан соң, біз милицияға бару туралы шешім қабылдадық.

    Басында біздің ұрлықшы милицияға ұстаған қарым-қатынасы, бізге ұстаған қарым-қатынасындай болды. Жазасыздық оны ұзақ уақыт бойы адамдарды алдап-арбауға үйретті. Ол милициямен бізбен ойнағандай ойнады, яғни бір өтіріктен екінші өтірікті айтты. Бірақ кез-келген қорқақ ұқсап, өзіне сақтық жасау мақсатында ноутбукты өзінің бір жолдасында тығып қойды. Тергеу, куәгерлер түсініктері және көзбе-көз беттестіру нәтижесі бойынша, милиция оған Дон Корлеон секілді бас тарта алмайтындай ұсыныс жасады, - не ол ұрланған ноутбукты қайтарады не оны ұрлық үшін түрмеге отырғызады.

    Маңызды және өз-өзіне сенімді адамнан тіпті із де қалмады және біздің ұрлықшы құйрығын қысып, ұрланған ноутбукты алып келді. Егер осы жағдайдың барлығы қоғамымыздың келесідей қатері бар екендігін айқындамағанда, дәл осы жерде әңгімені аяқтауға болар еді.

    Біріншіден, біздің «кейіпкердің» ноутбук ұрлағаны анық болған кезде, осы оқиғаның анық қанығын білетін барлық біздің ортақ таныстар, достар және жолдастар «кейіпкерімізге» ешқандай наразылығын айтпады, осы ісін еш айыптаған жоқ, орнына онымен өз достығын жалғастырды да, тіпті үйлену тойларға шақырып жатты. Бірақ екі жыл бойы нәтижесіз талпыныстардан кейін, милицияға шағымданған соң, сол адамдар біздің осы әрекетімізге тұс-тұстан наразылығын айта бастады. Олар біз тым шектен шығып кетіп, бізге оны кешіріп, бұл жағдай туралы ұмытуымыз керек екендігін айтты. Мына ұсақ ұрлықшының қорғаушылары біздің әрекетімізді адамгершілікке жатпайды деп санады.

    Сонда өз жолдастарынан заттарды ұрлау адамгершілікке жата ма? Немесе мүмкін екі жыл бойы ұрлаған затты қайтарудан бас тарту адамгершілікке жататын болар?

    Ұсақ ұрлықшының қорғаушыларына жаман жүріс-тұрысты мадақтау ешқашан жақсылыққа апармайтындығын түсіну қажет. Ұсақ ұрлықшының қорғаушылары ерте ме кеш пе олардың қылмысты әрекетті мадақтауы бастарына бумеранг секілді оралатынын түсіну керек.

    Жазасыздық одан да үлкен жазасыздықты тудырады. Фамилиясы Усенов, - жас топас, қымбат көлікте 6адамды қағып кеткенін және оның осы үшін тек әкімшілік айыппұлмен құтылғандығы туралы оқиға бәріміздің есімізде. Қалай ойлайсыздар, жолдас Усенов 6 адамды қағар алдында неше рет заңды бұзды? Осы болған оқиғадан жолдас Усенов бір қорытынды шығарды деп ойлайсыз ба? Ата-анасы өз ұлының жүріс-тұрысын айыптады деп ойлайсыз ба? Жоқ, - не Усенов қорытынды жасамады, не ата-анасы да өз баласын айыптамады, - керісінше оған қайтадан қымбат көлік сатып әперді де, көп ұзамай Усенов қайтадан жолда қарама-қарсы бағытқа шығып, көлік апатын жасады.

    Біздің ұсақ ұрлықшының қорғаушылары Усеновтің және оның ата-анасының жүріс-тұрысын айыптайтыны қызық. Не себепті олар Усеновтің әрекетін айыптай отырып, өзіне жақын адамының ұрлық жасағандығын жақтайды?

    Келесіні түсінген жөн: не сіз адамның сізге деген жақын қарым-қатынасына қарамастан, оның жаман жүріс-тұрысын айыптайсыз, немесе сізде Усеновтің, оның ата-анасының немесе басқа оларға ұқсас адамдардың жаман жүріс-тұрысын айыптауға еш моральді құқық жоқ. Себебі, кері жағдайында – сіз тура Усенов секілді адамсыз, тек басқа фамилияда және басқа есіммен. Сіз де ұсақ , бірақ әлі ұсталынбаған ұрлықшысыз.

    Біздің ұсақ ұрлықшының қорғаушыларына не істеу қажет еді? Оның ұры екенін білген соң, бірден түрмеге апару керек пе еді? Жоқ, бұлай жасаудың қажеті жоқ. Осындай жағдайларда келесідей жасау қажет:

    Егер жақын адамыңыз жаман іс жасаса, сізге оның өз кінәсін мойындамай, тірлігін жөндемейінше толығымен қарым-қатынасты доғару қажет. Сізге оған келесіні айту керек:

    - Өзіңнің жаман іс жасағандығыңды мойында және оның зардабын дұрыс іспен жөнде.

    Егер де сіз жақын адамыңыздың жаман іс-әрекетін қандай да бір әдіспен мадақтайтын болсаңыз, қайталаймыз – cіз басқа фамилиядағы және басқа есімдегі жолдас Усенов секілдісіз.

    Осы жағдай айқындаған, талқылауға қызықты болатын екінші нәрсе, - 500 доллардан қымбат емес ноутбук үшін не себепті осындай ботқаны былықтырғанымызды көп адамдардың түсініспеушілігі болып табылады. Көбісі келесідей көзқараста болды:

    - Бұл ноутбук 500 доллар ғана тұрады, неліктен осы үшін милицияға шағымданып, жас жігіттің өмірін бүлдіресіңдер?

    Қалай ойлайсыздар, не себепті біздің ұсақ ұрлықшы ноутбук ұрлады? Бұған өте қарапайым жауап бар – себебі оның тек ноутбук ұрлауға мүмкіндігі болды. Егер оның мұнай компаниясын ұрлауға мүмкіндігі бар болғанында, ол мұнай компаниясын ұрлар еді.

    Қалай ойлайсыздар, егер біздің ұсақ ұрлықшымыз аурухана, балабақша немесе мектеп құрылысына мемлекеттік бюджеттен ақша бөлетін тендер комиссиясын басқаратын болса, ол осы құрылыстан ақша ұрлар ма еді, әлде ұрламас па еді? Сөзсіз ұрлар еді. Сол кезде ол ұсақ ұрлықшының орнына ірі ұрлықшыға айналар еді.

    Сіздің ойыңызша жемқорлар мен ұрлықшар қайдан пайда болады? Оларды бізге Алдебараннан арнайы сапарымен әкеле ме? Жоқ, олар біздің арамызда өмір сүретін қарапайым адамдар. Олар біздің досымыз, туысымыз, мектепте немесе институтта бір партада отырған адамдар да болуы мүмкін. Не себепті қарапайым адамдар ұрлықшыға айналады? Бұның жауабы өте қарапайым: себебі бұл іс-әрекет әр кез сайын мадақталуда.

    Егер сіз ұзақ уақыт бойы ұрлықшы жүріс-тұрысын мадақтасаңыз, онда ұсақ ұрлықшыдан мемлекеттік бюджетті жымқыратын, бір жолды 20 рет жөндейтін, жарамсыз техника сатып алатын, Қарағандыдағы Бесоба секілді құлайтын сапасыз үйлерді қабылдайтын ірі ұрлықшылардың өсетіндігіне таң қалмаңыз.

    Ұзақ уақыт бойы нені мадақтасаңыз, соны алатыныңызды есте сақтаңыз.

    Қорытындылай келе келесіні айтқымыз келеді: жанұяда әр пайда болған жанжалды отағасы өзінің сүйікті қызының пайдасына шешіп, тіпті қызы жанұясының басқа мүшелеріне қатысты жаман және пасық әрекет жасаса да, оны ешқашан жазаламайтын жанұяны өзіңізге елестетіңіз. Осындай адам жанұяның отағасы ретінде қалуға құқығы бар ма? Қанша уақыт бойы жанұяның басқа мүшелері бұл әділетсіздікке шыдайды?

    Енді бірнеше жанұя бірігіп руды құрап, бір жанұяның отағасы осы рудың басшысы болғанын елестетіңіз. Бірақ осы рудағы жанұялар арасындағы барлық дау, жан-жалдарды ру басшысы тек өз жанұясы пайдасына ғана шешеді және өз жанұясының мүшелерін рудың басқа жанұяларына қатысты жаман және пасық әрекет жасаса да, жазаламайды. Осындай адамның руды басқаруға құқығы бар ма? Қанша уақыт бойы рудың қалған мүшелері осындай әділетсіздікке шыдайды?

    Ары қарай бірнеше ру бірігіп бір ұлтты құрап, бір рудың өкілі мемлекеттің басшысы болғанын елестетіңіз. Бірақ түрлі ру өкілдерінің арасында пайда болған барлық дау, жан-жалды тек өзінің руы пайдасына шешеді және тіпті заңды бұзса да, оларды ешқашан жазаламайды. Осындай адамның ел басшылығында қалуға құқығы бар ма? Қанша уақыт бойы ұлт бұндай әділетсіздікке шыдайды?

    Жақын қарым-қатынасына және туыстық байланысына қарамастан жаман әрекет бірден жазалану керек екендігін түсінбейтін адамды, ешқашан не жанұя басқаруға, не ру басқаруға, не ұлт басқаруға жібермеу қажет.

    -1
    142
    0
  • 0
    12:40, 17 мая 2023

    Разговаривая со своим подсознанием

    Нейрографика помогает связать рациональное в человеке с иррациональным. В нейрографическом рисунке линии, композиция и цвет несут смысл

    Blog post image

    Разобраться в самом себе и найти то оптимальное решение/путь к давно мучавшим вопросам/целям в современной реальности вполне возможно. При этом вполне можно обойтись без вмешательства постороннего индивида лишь стоит обратиться к современному творческому и в тоже время не традиционному методу – НЕЙРОГРАФИКЕ.

    Blog post image

    Через абстрактные фигуры, переплетение линий и скругление остроты в прорисовках с применением специального алгоритма, возможно не только уравновесить внутреннее состояние, но и найти не стандартное решение обретая психологическое спокойствие. А возможно даже избавишься от гнева, деструкции или других психологических зажимов.

    Как считает, Павел Пискарев, автор метода: «Нейрографика помогает связать рациональное в человеке с иррациональным. В нейрографическом рисунке линии, композиция и цвет несут смысл. Это – символы, зашифрованные подсознанием рисующего. Развивая их в процессе рисования, он ищет решение своей проблемы, таким образом организуя, упорядочивая свое мышление на сознательном уровне».

    Blog post image

    Вот и компания «Эфес Казахстан» в своем пространстве Efes Art Space предложила попробовать «на зуб» этот новый метод познания самих себя.

    Под руководством Оксаны Тимофеевой (@oxanatimofeyeva), которая уже не один год, как занимается нейрографикой, мы собравшиеся старались заглянуть в глаза своему внутреннему Я в состоянии Дзена и весеннего настроения покоя.

    Кстати, для рисования этим методом художественных навыков совсем не нужно. Необходимы только – лист бумаги, цветные карандаши, маркеры и свободное время.

    Blog post image

    В процессе разговора самим с собой изгибающиеся длинные линии (но не в коем случае не векторные-прямые соединяющие две точки в минимальном расстоянии), как вьющаяся лоза, трещина в камне или дендрид молнии в небе пересекаются, накладываются, а возможно даже проходят параллельно друг другу с возможным образование независимых форм, абстрактных фигур или очертаний в конце концов обретают законченность.

    В дальнейшем их возможно прорисовать маркером или закрасить цветом при этом сглаживая острые или рвущиеся края рисунка. К тому же все же не старайтесь отбить рамки для изображения, ведь в познании предела и границ не желательно как никак. Ну а впрочем, всегда интересно заглянуть за край – А ЧТО ТАМ еще может быть?

    –К рисующему по нейрографическому алгоритму решения проблем могут прийти в виде озарения, инсайта, вдохновения – считает Павел Пискарев. – Этот метод подходит всем, кто ищет нестандартные решения сложных задач и готов ради этого обратиться к изобразительному искусству».

    Blog post image

    В довершении всего, если обратиться взглядом к реальной фотографии, запечатлевшей растущие биологические сети нейронов, она можно сказать чем-то уж очень приближается к заветному рисунку, сделанному в разрезе нейрографики.

    Светлана Карягина

    0
    465
    2
  • 0
    05:00, 03 мая 2023

    Что подарить мужчине на 7 мая? Топ-10

    Мы подготовили для вас "шпаргалку", благодаря которой выбор подарка перестанет быть трудным.

    Предлагаем вашему вниманию ТОП-10 интересных идей того, как сделать праздник запоминающимся, а подарок полезным.

    1. Экстремальное поздравление. Подарок, безусловно, нужно выбирать, исходя из характера мужчины и его жизненных предпочтений. Если одариваемый увлекается спортом, любит выброс адреналина и является поклонником сильных впечатлений, то ему подойдет сертификат на прыжок с параштом, полет на параплане или дельтаплане, роупджампинг или банджи-джампинг, рафтинг и т.д.

    2. Квест. Даже если вы не найдете что-нибудь на военную тематику, любой другой квест также оставит массу впечатлений и положительных эмоций.

    3. Умные часы. Понятно, что стоимость данного подарка может достигать нескольких сотен тысяч тенге, однако есть и бюджетные варианты в пределах 10-ти тысяч. Такие часики, помимо времени, могут стать отличным подарком и неотъемлемым аксессуаром для вашего мужчины.

    4. Наушники. Очень много мужчин любит слушать музыку, делать это в наушниках от любимого человека в разы приятнее. Представьте, что каждый раз, надевая их, он будет вспоминать о вас.

    5. Дорогой алкоголь. Бутылка водки – это не то, что стоит дарить любимому парню. А вот виски, коньяк или дорогое вино – в самый раз. Конечно, если он употребляет.

    6. Инструмент. Полезный подарок, на который порой сложно потратить деньги и время самому. Кто-то мечтает о надежном шуруповерте, кто-то о болгарке, а кому-то пригодится и обычный набор ключей.

    7. Автомобильные аксессуары. На авторынке всегда найдется что-то, чего в его машине пока нет. Список подарков для автовладельцев очень длинный: от массажных накидок до органайзера в багажник.

    8. Курительные принадлежности. Если ваш мужчина любит подымит купите ему набор сигар, хьюмидор, портсигар, зажигалку с гравировкой или трубку.

    9. Банный набор. Попариться в баньке – одно из самых любимых времяпрепровождений мужчины. Набор станет приятным дополнением к отдыху.

    10. Ремень, галстук, солнечные очки. Галстуков много не бывает. Ремней и очков тоже. Это те детали образа мужчины, которые вносят изюминку и придают ему особый шик.

    0
    719
    0
  • 0
    06:40, 25 апреля 2023

    Авиационный учебный центр QAZAQ AIR: прочная связь между теорией и практикой

    Авиационный учебный центр авиакомпании QAZAQ AIR, специализирующийся на обучении бортпроводников и пилотов, распахнул свои двери год назад. Однако, за этот короткий срок уже успел обучить две группы бортпроводников. И несмотря на то, что пока преподавательский состав достаточно ограничен: всего 8 инструкторов по разным дисциплинам, выпускники центра уже успешно покоряют небесную гавань, оттачивая профессиональное мастерство.
    О том на каких принципах строится обучение в АУЦ рассказывает руководитель Авиационного учебного центра Айгерим Нарбаева:

    Blog post image

    «Как правило, первые шаги всегда даются сложно. Авиационная отрасль является одной из самых регулируемых отраслей в мире. Существуют тысячи стандартов и требований, которым необходимо соответствовать. Подтверждением соответствия этим стандартам является успешное прохождение многочисленных аудитов, сертификаций и инспекционных проверок.
    Также, одной из сложностей является то, что, к сожалению, в пределах Республики Казахстан очень редко проводятся мероприятия, нацеленные на совершенствование знаний инструкторов, обмена опытом с другими центрами, развитие новых инновационных методов обучения авиационного персонала. По этой причине приходится искать такие семинары и конференции за границей, что всегда сопровождается соответствующими затратами».
    В декабре прошлого года Авиационный учебный центр авиакомпании QAZAQ AIR выпустил вторую группу бортпроводников по программе «Первоначальная подготовка кабинного экипажа». Длительность обучения по данному направлению составляет 1,5 месяца, что составляет 141 академический час.
    Айгерим Нарбаева: «Профессиональная подготовка авиационного персонала состоит из нескольких компонентов, которые нацелены на приобретение слушателями знаний, умений, навыков и отношения к делу. Каждый модуль обучения состоит из теоретических знаний, практических упражнений, включая подготовку на реальном воздушном судне, тренажере, имитирующем пожар и сильное задымление, в бассейне для отработки навыков выживания на воде».
    И это далеко не единственное, чему научатся будущие бортпроводники QAZAQ AIR во время интенсивной программы. В конце курса они сдают экзамен по всем дисциплинам, среди которых правила перевозки пассажиров, багажа и опасных грузов, культура общения, правила оказания первой доврачебной помощи. Но основная часть обучения отводится все-таки аварийно-спасательной подготовке. Безопасность для QAZAQ AIR — приоритет, поэтому ей уделяют больше времени.
    Айгерим Нарбаева: «Сегодня мы с городстью заявляем, что професииональная подготовка бортпроводников в АУЦ QAZAQ AIR является одной из лучших в пределах РК. Об этом свидетельствуют положительные отзывы опытных членов экипажа, которые летают с нашими выпускниками. Наши коллеги из других авиакомпаний также обращаются к нам с благодарностью за высокий уровень подготовки ботпроводников. Но мы понимаем, что вышеперечисленное не должно являтся причиной остановки нашего стремления развиваться и нашего желания искать все более качественные подходы, все более глубокие знания в подготовке персонала. Совершенству не предела!»
    В масштабном понимании, важно отметить, что Авиационный учебный центр для авиакомпании – очень важное подразделение, способствующее, как качественному обучению и росту специалистов, так и созданию того кадрового резерва, который позволит реализовать самые амбициозные инновационные программы.

    Blog post image

    Айгерим Нарбаева: «Создание и поддержание деятельности авиационного учебного центра при авиакомпании является новым шагом компании в развитии как субъекта отрасли. АУЦ предоставляет возможность готовить инструкторский штат, что является сильной мотивацией для сотрудников компании для саморазвития и профессионального роста. Кроме этого, АУЦ безусловно является хорошим коммерческим стратапом для развития компании на конкурентном рынке».
    * * *
    Руководитель АУЦ Айгерим Нарбаева поделилась рекомендациями, которые особо необходимы для тех, кто планирует или уже связал свою жизнь с авиацией:
    «В современном мире технологий и информации молодые люди имеют возможность получить необходимую информацию за очень короткий срок – путем пары кликов. Главный совет ребятам – интересуйтесь! Всегда будьте любопытны и будьте в курсе того, что происходит вокруг вас и в мире! Шагайте в ногу со временем! Научитесь определять первостепенные и второстепенные источники информации. Расширяйте свой кругозор – чем шире ваш кругозор, тем меньше неожиданностей вас ожидает в профессиональном мире. Изучайте разные культуры, языки и традиции – это поможет вам легко открывать двери к новому. Ну и конечно, вкладывайте в свое здоровье – это то, что вы не сможете вернуть или приобрести. Не приобретайте вредных привычек, уважайте и занимайтесь своей физической подготовкой».

    Blog post image
    0
    413
    0