Иа,иа... Өмірде айтатын әңгіме көп. Бірақ біз оның қаншама рет қайталанып, талай талқыға түсіп жатқанын байқамаймыз. Тек бір әңгіме көлемі, екінші әңгімеге ауысып, дәл сол тақырып, екінші тақырыптың да дәл сондай екеніні ұмытамыз. Бірақ біз ол сөздерді әр түрлі қылып айтсақта, жалықпаймыз. Мысалға, бала тәрбиесіне қатысты әркім өз ойын айтады. Ата - анасы мен қоршаған ортаға байланысты қылып шығарады. Солай бала тәрбиесі бірнеше рет талқыға түссе де ешкім оның шешу жолдарын нақты айта алмайды. Дәл осылай қайталанып айтылатын жайттар көп кездеседі. Тағыда бір мысал. Мен екі, үш рет естідім блогерлер журналистер нанын жеп жүр деген пікір қалыптасып қойған ғой дейді. Бірақ ешкім бұған қарсы ешнәрсе айтпайтындай. Бірақ сен басқа жауап күтсеңде жауабы сол болып шығады. Проблема бір бірақ айтатын сөз бен пікірлер алуан түрлі. Бәрі айналып қайтадан келгендей, сол тақырып төңірегінде. Сен одан жалығасың, басқа жауапты естігің келеді. Бірақ бәріміз әлеуметтік желіден шыға алмаймыз. Барлығы соның көмегі арқылы жасалады. Үлкен мәселені шешіп, басқаша ойлап, өзгерткіміз келмейді. Бір қалыптасып қалған дағды, бәріміз жалқаумыз. Ешкім бөтен үшін қол ұшын да қимылдатқысы келмейді. Сондықтан болу керек бәріміз бір орында қатып қалғандаймыз.