Поддерживаем идею создания государства Курдистан

ПОДДЕРЖИВАЕМ ИДЕЮ СОЗДАНИЯ ГОСУДАРСТВА КУРДИСТАН https://yvision.kz/post/752645 (28.01.2017).

По этой теме: Курды и Курдистан в оруэлловском мире

Это большой стыд для цивилизованного мира (мусульманского и христианского), что до сих пор 30-миллионный народ курдов не имеет собственного государства, и что он преследуется и уничтожается на своих землях, принадлежащих четырём чужим ему государствoм. Это сегодня тем более стыдно, что народ курдов противодействовал активно ИГИЛ-у и он абсолютно прав в своём стремлении к независимости, но – как до сих пор – Россия и Соединённые Штаты не смотрели на него серьёзно. Курды, которые, по мнению США и России, делятся на две основные политические категории: пророссийскую и проамериканскую – являются для сверхдержав лишь только инструментом их внешней политики и с удовольствием использованным „пушечным мясом”. Как соседи курдов, так и сверхдержавы, занимающиеся Ближним Востоком ещё с самого конца первой мировой войны, не делают совместно что-либо конкретное для курдского народа, но каждая из сторон заботится только о своиx партикулярныx политическиx интересax.

Курдский вопрос сегодня

Это видно было также по итогам переговоров в Астане (23-24.01.2017), в которых курдам не дозволили присутствовать в качестве стороны конфликта, потому что, как отметил корреспондент Би-би-си, „именно сейчас Эрдогану нужно, чтобы Россия не вмешивалась в его операции против основного врага – сирийских курдов, связанных с турецкой Рабочей партией Курдистана [курд. PKK], которые создают свой автономный анклав неподалеку от сирийско-турецкой границы.” – См.: К чему приведут новые переговоры по Сирии в Астане? http://www.bbc.com/russian/features-38719287

Поэтому „болезненно и неоднозначно” выглядил в Астане курдский вопрос, а итоговое коммюнике этого заседания удовлетворило, быть может, президента Асада, но, конечно, не курдов. Говорится в нем, что „Россия, Иран и Турция подтверждают приверженность суверенитету, независимости, единству и территориальной целостности Сирии, будучи мультиэтическим, многонациональным, светским и демократическим государством.” (см.: Россия, Иран и Турция создадут механизм контроля перемирия в Сирии‍ https://eadaily.com/ru/news/2017/01/24/rossiya-iran-i-turciya-sozdadut-mehanizm-kontrolya-peremiriya-v-sirii ), в то время как, например, „По мнению курдского президента [т. е. главы курдской автономии в Ираке Масуда Барзани], Сирия не может вернуться к состоянию, которое было до начала гражданской войны в стране.” – См.: Президент Курдистана о войне в Сирии http://kurdistan.ru/2017/01/24/news-28401_Prezident_Kurdistana_o_voyne_v_Sirii.html (24.01.2017).

А почему Сирия не может сохранить статус-кво анте? – это Барзани объяснил в предыдущем интервью для „The Washington Post”, говоря, что „надежда на уничтожение группировки ИГИЛ в результате освобождения Мосула – это иллюзия, так как после победы над этой группировкой произойдет замена ИГИЛ на другую, такого же рода.”, и что „все [эти] проблемы будут решены результатом сделки между Вашингтоном и Москвой в будущем”. – См.: Интервью президента Барзани „The Washington Post”: Независимость Курдистана – это не мечта http://kurdistan.ru/2017/01/21/news-28387_Intervyu_prezidenta.html (21.01.2017). Здесь Барзани, безусловно, прав, ибо Россия уже имеет для серьезных разговоров нового партнера в Америке, и он вовсе не скрывает того, чего он хочет добиться. – См.: Трамп: Закончим со злом, нефть заберём https://yvision.kz/post/751129

Именно поэтому серьезные российские комментаторы утверждают (см.: Авантюрист Эрдоган и Россия http://yvision.kz/post/750154 ), что соглашение России с Турцией (и Ираном) не достаточно для решения проблемы мира на Ближнем Востоке, и что курды могут еще стать „тёмной лошадкой” этой основной игры, которая разворачивается между Америкой, Россией и… Китаем, а агитаторы Асада со всей силой устраняют всякую мысль о независимости, или даже только о реальной автономии для курдов. – См.: Подлый план создания Курдистана http://www.voltairenet.org/article189567.html (08.12.2015), Проект создания Большого Курдистана http://www.voltairenet.org/article193181.html (07.09.2016), Франция и Турция против курдов http://www.voltairenet.org/article194297.html (29.11.2016).

В свою очередь, сами курды опубликовали (25.01.2017) на своём сайте Kurdistan.ru несколько материалов, которые должны свидетельствовать о том, что результаты конференции в Астане не помешают курдом в борьбе за независимость:

Во-первых, курды напомнили, что „США создали военную базу в городе Эль-Хасака [курд. Хасеке] на северо-востоке Сирии, в 70 километрах от границы с Турцией и в 50 от границы с Ираком” и „разместили на базе 800 военных”, и что „большинство районов Эль-Хасаки с 2013 года находятся под контролем сирийской курдской партии „Демократический союз” [курд. PYD]. Турция считает их сторонниками признанной в стране террористической Рабочей партии Курдистана.” – См.: СМИ: США создали военную базу в находящейся под контролем курдов Эль-Хасаке http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28406_SMI_SSHA_sozdali_voennuyu_bazu_v_nahodyascheysya_pod_kontrolem_kurdov_El-Hasake.html

Просто посмотрите на карту северо-восточной Сирии (выше), чтобы понять, что курды хотят дойти до рубeжa реки Евфрат (над которой лежат города Ракка и Дейр-эз-Зор), хотя в их тылу останутся гарнизоны САР вблизи городов Эль-Камышлы (курд. Qamislo – центр региона Джазира, курд. Cizire) и Эль-Хасака. США могут оккупировать руками курдов долину реки Евфрат, а в то же время – при необходимости – могут перебросить отряды сирийских и иракских курдов в Турцию, на помощь тамошним войскам Рабочей партии Курдистана. Таким образом, США становятся главным промоутером курдского вопроса и имеют серьёзный инструмент давления на участников встречи в Астане. Ну и... могут положить свои руки на богатых месторождениях нефти в Курдистане сирийском и иракском.

Во-вторых, курды опубликовали заявление: „Сирийские курдские „Отряды народной самообороны” (YPG) не будут соблюдать решения, принятые на мирных переговорах по Сирии в Астане (Казахстан). „Поскольку мы не принимаем участия в этих переговорах, мы подчеркиваем, что мы не связаны никакими решениями, принятыми на конференции в Астане”, - сказал представитель YPG, военного крыла правящей в Сирийском Курдистане „Партии Демократического Союза” (PYD).” – См.: YPG не признают решения переговоров в Астане http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28407_YPG_ne_priznayut_resheniya_peregovorov_v_Astane.html

Напомним здесь, что 04.01.2017 г. Kurdistan.ru разместил текст Ибрагима Алиева под названием „О разногласиях в национальном движении”, в котором говорится: „Правительственные силы Сирии при поддержке Москвы настаивают на выводе курдского ополчения YPG из Алеппо. В новых российско-турецко-иранских соглашениях в отношении Сирии курдский вопрос проигнорирован. Такой шаг вынуждает курдов уходить в орбиту влияния Вашингтона. Россия, с которой курды связывали свои надежды, предала интересы курдского народа. (...) За федерацией Северной Сирии и сирийскими курдами стоят США и НАТО. До пяти тысяч военных спецназовцев стран Запада находятся именно на их территории и они масштабно поставляют им вооружения. Соглашение по прекращению огня в Сирии – это фикция. Война в Сирии как шла, так и будет идти. Без участия [в в этом соглашении] Вашингтона и Отрядов народной самообороны [YPG] война в Сирии наберет еще больше оборотов. Нет сомнения в том, что Сирия будет разделена на три государства, несмотря на усилия Москвы и Анкары по сохранению её целостности.” – См.: О разногласиях в национальном движении http://kurdistan.ru/2017/01/04/articles-28254_O_raznoglasiyah_v_nacionalnom_dvizhenii.html

В свете этогo, мы уже хорошо понимаем заявление Навафa Рашидa, представителя правящей в Сирийском Курдистане (Рожава) „Партии Демократического Союза” (PYD), который „сказал, что сирийские пешмерга, известные как „Пешмерга Рожава”, вернутся в Сирию в течение следующих шести месяцев и будут действовать под командованием возглавляемой США международной антиисламистской коалиции. Он также добавил, что сирийские пешмерга могут увеличить число своих бойцов до 10.000. „Пешмерга Рожава” в основном состоят из сирийских курдов, которые покинули свою страну из-за войн и конфликтов, и прибыли в Иракский Курдистан, где прошли военную подготовку и были вооружены США, надеясь вернуться в Сирийский Курдистан для защиты своих земель.” – См.: Представитель PYD: Сирийские курдские пешмерга вернутся в Сирию http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28415_Predstavitel_PYD_Siriyskie_kurdskie_peshmerga_vernutsya_v_Siriyu.html

Это просто предвестие продолжения войны на Ближнем Востоке в случае дальнейшего отсутствия соглашения между Вашингтоном и Москвой.

В ответ на это, как говорится в информации, опубликованной курдами 27.01.2017 г., „Россия пригласила представителей сирийской курдской „Партии Демократического Союза” (PYD) и ее военного крыла, „Отрядов народной самообороны” (YPG), принять участие в серии встреч в Москве. (…) Представители PYD и YPG не были приглашены на переговоры в Астане, но Россия пытается учесть их взгляды перед дальнейшим продолжением переговоров. (…) Ранее руководство PYD выразило свое разочарование переговорами в Астане, которые идут при посредничестве Турции, Ирана и России, заявив, что с исключением курдов переговоры потерпят неудачу.” – См.: Россия пригласила PYD на переговоры в Москву http://kurdistan.ru/2017/01/27/news-28421_Rossiya_priglasila_PYD_na_peregovory_v_Moskvu.html

В-третьих, курды опубликовали заявление председателя Совета Безопасности Иракского Курдистана, Масрурa Барзани (сын президента Масуда Барзани): „„Курдистан должен быть включен в переговоры по управлению на территориях, освобожденных пешмергами во время антиисламистской кампании в Мосуле”, заявил курдский чиновник. (...) [Во время встречи с послом Франции в Ираке] Он также обсудил вопрос независимости Курдистана как естественного права курдов, заявив: „Независимость Курдистана является объединяющим фактором и общей целью для всех курдских политических партий”.” – См.: Масрур Барзани: Независимость – общая цель всех курдских политических партий http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28410_Masrur_Barzani_Nezavisimost_obschaya_cel_vseh_kurdskih_politicheskih_partiy.html (25.01.2017).

Свободные люди – за Курдистаном

А какую позицию по этому вопросу должны занять люди, думающие независимо? – Кажется, что не следует смотреть на политику сверхдержав, только следует поддержать правое дело.

Это справедливо, когда народ (нация) имеет свое отдельное государство, в котором на каждом шагу слышит речь на своем языке, и видит надписи на улицах на своем языке, а дети из этого народа учатся в школах на его языке. И это несправедливо, когда право на свое государство и свой язык какому-нибудь народу отбирают. И когда народу навязывают какой-то иностранный язык, когда в стране делают так, что этот иностранный язык становится важнее, чем свой собственный язык этого народа (примером этого является, к сожалению, сегодняшняя Польша, в которой, на практике, система принуждает даже маленьких детей учиться английского языка, и, одновременно, там почти ликвидировали уже изучение конкурентного, свойского русского языка). Свое государство, со своим языком каждый день – это настоящее сокровище, а государственная и языковая унификация старых народов не имеет никакого разумного обоснования. Нельзя навязывать народу (нации) „с пеленок” совершенно чужого ему языка, под предлогом, например, требований государственной бюрократии, иностранных работодателей или обслуживания компьютера. Люди являются действительно свободными, когда им не нужно жить в чужой стране и говорить/читать на чужом языке.

Однако, противники Курдистана распространяют многочисленные сомнения.

Одним из аргументов, предъявляемых противниками независимости Курдистана является тот факт, что курды не живут в одном государстве. Но, например, поляки тоже не имели в XVIII-XX векаx своего государства и также вынуждены были жить на территории нескольких иностранных государств (своих саседов), и это не было для поляков справедливо и хорошо. Поляки создали наконец (точно: воссоздали) свое государство в 1918 г. и сверхдержавы согласились с этим. И согласились даже с созданием Курдистана (Севрский мирный договор 1920 г.), но в 1923 г. они свое согласие отменили. И недолго потом (в 1939 г.) Польша тоже была путем раздела ликвидирована, но в 1945 г. сверхдержавы восстановили государство с таким названием. Так почему они лишили курдов права жить в своей независимой стране? – Напомним, что после окончания Второй мировой войны были созданы (или воссозданы) многие новые государства, с Израилем во главе.

Другим аргументом используемым противниками Курдистана является тот факт, что на многих территориях курды перемешаны с другими национальными группами, например, с арабами, турками, иранцами, и что имея уже собственное государство, курды могли бы их преследовать, каким-там одним, или другим способом. Но, если бы принять этот аргумент, то никогда не могли бы создаться такие новые государства, как Белоруссия и Украина, или возродиться такие старые государства, как Израиль и Польша. Между тем, эти государства были созданы и они не намерены самоликвидироваться (это допустимо, как кажется, только с чужой „помощью”). Преследования сограждан других национальностей были и есть (Украина!) в этих странах фактом, но также фактом были и есть преследования армян и курдов в Турции. К сожалению, против шовинизма, фундаментализма и антиперсоналистического деспотизма нужно бороться везде, а не только на Ближнем Востоке.

Сирийская пропаганда сильно выдвигает аргумент, что защита суверенитета и целостности государства Сирия – это правое дело. Но, если бы принять только этот аргумент, то никогда не могли бы быть созданы эти многие независимые государства, которые ведь были созданы после окончания первой и второй мировых войн путем отделения их от соседей, или от колониальных империй. А Русские, они должны были бы осудить своих братьев – сегодняшних боевиков, борющихся за Новороссию (или прямо: за единую и неделимую Россию) в Донбассе.

Социалистическое правительство Сирии, в которой алавитское меньшинство правит уже несколько поколений, должнo в конце концов понять слова Фридриха Энгельса: „Не может быть свободен народ, угнетающий другие народы. Сила, нужная ему для подавления другого народа, в конце концов всегда обращается против него самого.” (Лондон, 1847).

В свою очередь, российская пропаганда выдвигает такой „аргумент” против независимости курдов, что они „геополитически” разделены: одни из них смотрят на Восток (на Россию), а другие – на Запад (на США), и что независимый Курдистан может нарушить России и Китаю их планы на Ближнем Востоке. Но, этот аргумент просто смешной, потому что, например, перед началом первой мировой войны поляки сто лет ненавидели Россию за её участие в ликвидации польского государства – Речи Посполитой, но после начала первой мировой большая часть поляков добровольно встали на сторону царя Николая II (т. е. на сторону Востока) и создали (с согласия властей России) польские корпусы в России, которые боролись против немцeв и австрийцeв. – См.: Грабский o союзе поляков с Россией http://polski.blog.ru/214001587.html , Первый вождь II Речи Посполитoй http://polski.blog.ru/131924307.html – И, одновременно, на стороне Германии и Австрии воевали против царской России другие польские войска, т. н. пилсудчики (польск. piłsudczyсу), которые хотели получить независимость для польского народа, опираясь на Четверном союзе. – И если бы Россия не упала в последствии внешней диверсии и революции 1917 года, то возрождённая Польша была бы, несомненно, проросийской. Случилось иначе – Польша возродилась в независимой государственной форме уже без России и сразу вошла в орбиту влияния Запада, а с Россией (большевистской) даже вынуждена была бороться в кровопролитной войне 1919-1920 гг. – И поэтому, смотря на пример Польши, мы можем сказать, что геополитическая ориентация или временная система союзов, не могут перечёркивать натурального права народов к независимости.

Впрочем, как же может московская (или сирийская) пропаганда упрекать, что курды хотят получить независимость, опираясь на Америке Трампа, если – по мнению некоторых российских комментаторов – именно Трамп России очень „на руку”? Например, известный шоумен и театральный режиссер Сергей Кургинян (занимающийся также политикой) заявил публично и прямо: „Я внимательно и давно изучал банкротство Трампа. Не только его восхождение, но и банкротство. Там было вполне видно, кто именно перехватил Трампа на определенном этапе. И я считаю, что нам это выгодно. И что реальная связь Трампа с консервативной частью Израиля для нас выгодна, потому что это значит, что с радикальным исламом действительно будут какие-то конфликты, и будет повышение цен на нефть.” – См.: Кургинян: связь Трампа с консервативной частью Израиля выгодна России http://rossaprimavera.ru/news/kurginyan-svyaz-trampa-s-konservativnoy-chastyu-izrailya-vygodna (23.01.2017).

Аж удивление берет: каким образом новая война Трампа может быть „выгодна” для России, если она означает новую смерть и новое уничтожение? – Однако, оставим здесь в стороне эту очень интересную проблему взаимоотношений в треугольнике: США - Израиль - Россия.

Свободные люди всегда считали, что Сирия, Россия и другие государства должны теперь дать хороший пример и справедливо решить курдский вопрос. Ведь курдские сепаратисты (сецессионисты) не хуже российских сепаратистов из Донбасса. Доктор Станислав Михайлович Иванов пишет, что лучшим решением для населения Сирии являлась бы ее федерализация, т. е. ситуация, „когда этно-конфессиональным группам или анклавам может быть предоставлен статус субъектов федерации, а главные посты в законодательной и исполнительной власти могли бы распределяться пропорционально между основными группами населения (сунниты, алавиты, курды).” – См.: Войны в Сирии и Ираке и возможные пути к миру http://kurdistan.ru/2017/01/23/articles-28391_Voyny_v_Sirii_i_Irake_i_vozmozhnye_puti_k_miru.html (23.01.2017). На курдском сайте Риа Taza (riataza.com) приведено в эти дни такое сообщение, „что [в конце 2016 года] Россия пригласила курдских политических представителей [из 24 сирийско-курдских партий] на российскую авиабазу в Латакии, где они будут продолжать дальнейшие дискуссии по поводу политического будущего сирийских курдов. Курдский чиновник [Фарид Седун] пояснил, что встречи на российской авиабазе пройдут в течение ближайших двух дней, после чего он и два других независимых курдских политика вернутся в столицу Сирии Дамаск с целью обсуждения своих идей с сирийским руководством. Основным вопросом для переговоров является идея федеративной системы правления, в которую войдут только северные районы Сирии, в основном населенные курдами.” – См.: Россия выступает гарантом курдской федеративной системы в Северной Сирии http://riataza.com/2017/01/16/rossiya-vyistupaet-garantom-kurdskoy-federativnoy-sistemyi-v-severnoy-sirii/ (16.01.2017).

Идея, кажется, хорошая, появляется только вопрос: разве это не слишком мало и не слишком поздно? Курды хотят сейчас – и они в этом правы – целостного, комплексного рассмотрения их требований. Они говорят, что они являются одним народом и не хотят уже больше быть разделенными. Курды борются за свое единство и независимость, как поляки в XIX и XX веках. Поэтому мы поддерживаем стремление курдов к собственному независимому государству и мы считаем, что курдские конфедеративные кантоны в Сирии, Турции, Ираке и Иране должны закончить войну курдов с соседями, и таким образом должны дать всем время на мирное создание независимого Курдистана в будущем.

С персоналистической точки зрения, это именно мирное сосуществование людей и забота о достоинство каждого человека может быть спасением для уязвимой сегодня земной цивилизации. – См.: Постулат сосуществования http://polski.blog.ru/200435971.html

Grzegorz Grabowski (перевод автора)

См. также:

М. Ваганов, Почему Россия должна признать Курдистан https://jpgazeta.ru/pochemu-rossiya-dolzhna-priznat-kurdistan/ (13.09.2015).

Оригинальный текст на польском языкe:

Popieramy ideę utworzenia państwa Kurdystan

Jest to wielki wstyd dla cywilizowanego świata (muzułmańskiego i chrześcijańskiego), że do tej pory 30-milionowy naród Kurdów nie ma własnego państwa i jest prześladowany i niszczony na swoich ziemiach, należących do czterech obcych mu państw. Jest to dzisiaj wstyd tym większy, że naród Kurdów przeciwstawił się aktywnie agresji IPIS/ISIS i ma zupełną rację w swoim dążeniu do niepodległości, lecz, jak dotąd, Rosja i Stany Zjednoczone nie potraktowały go poważnie. Dla nich Kurdowie, to podzielone na dwa zasadnicze odłamy – prorosyjski i proamerykański – narzędzie ich polityki zagranicznej i chętnie przez nich wykorzystywane „mięso armatnie”. Zarówno sąsiedzi Kurdów, jak i supermocarstwa zajmujące się Bliskim Wschodem od końca I wojny światowej, nie robią wspólnie nic konkretnego dla narodu kurdyjskiego, lecz każde z tych państw dba tylko o swój partykularny polityczny interes.

Kwestia kurdyjska dzisiaj

Widać to także po rozmowach w Astanie (23-24.01.2017), do których nie dopuszczono Kurdów jako strony konfliktu, bo – jak zauważył korespondent BBC – „właśnie teraz Erdoganowi zależy, żeby Rosja nie mieszała się do jego operacji przeciwko jego głównemu wrogowi, czyli przeciwko Kurdom syryjskim, związanym z działającą w Turcji Partią Pracujących Kurdystanu [kurd. PKK], którzy tworzą własną autonomiczną enklawę wzdłuż granicy syryjsko-tureckiej.” [1].

Dlatego sprawa kurdyjska w Astanie wyglądała „boleśnie i niejednoznacznie”, a końcowy komunikat z tego spotkania satysfakcjonował, być może, prezydenta Asada, lecz z pewnością nie Kurdów. Mówi się w nim, że „Rosja, Iran i Turcja potwierdzają uznawanie suwerenności, niepodległości, jedności i integralności terytorialnej Syrii, będącej państwem wieloetnicznym, wielonarodowym, świeckim i demokratycznym.” [2], podczas gdy, na przykład, „zdaniem kurdyjskiego prezydenta [tzn. szefa autonomii kurdyjskiej w Iraku Masuda Barzani], Syria nie może powrócić do stanu, w którym była przed rozpoczęciem wojny domowej w kraju.” [3].

Dlaczego Syria nie może utrzymać status quo ante? – to Barzani wyjaśnił we wcześniejszym wywiadzie dla „The Washington Post”, mówiąc, że „nadzieja na zniszczenie ugrupowania IPIS/ISIS po wyzwoleniu Mosulu – to iluzja, bowiem po zwycięstwie nad tą grupą nastąpi przepoczwarzenie IPIS/ISIS w inną organizację tego samego rodzaju.”, i że „wszystkie [te] problemy zostaną rozwiązane dzięki przyszłej transakcji między Waszyngtonem i Moskwą” [4]. Tutaj Barzani z pewnością ma rację, bowiem Rosja ma już w Ameryce nowego partnera do poważnych rozmów, który wcale nie ukrywa, co chce osiągnąć [5].

Dlatego poważni rosyjscy komentatorzy twierdzą (zob: Awanturnik Erdogan i Rosja [6]), że porozumienie Rosji z Turcją (i Iranem) nie wystarczy do rozwiązania problemu pokoju na Bliskim Wschodzie, i że Kurdowie mogą jeszcze zostać „czarnym koniem” owej zasadniczej rozgrywki, jaka odbywa się pomiędzy Ameryką, Rosją i... Chinami. Natomiast propagandyści Asada z całej mocy zwalczają wszelką myśl o niepodległości, czy nawet tylko realnej autonomii dla Kurdów [7].

Z kolei sami Kurdowie zamieścili (25.01.2017) na swojej stronie internetowej Kurdistan.ru kilka materiałów, które mają świadczyć o tym, że wyniki konferencji w Astanie nie przeszkodzą im w walce o niepodległość:

Po pierwsze, Kurdowie przypomnieli, że „Stany Zjednoczone stworzyły bazę wojskową w mieście Al-Hasaka (kurd. Haseke] w północno-wschodniej Syrii, 70 km od granicy z Turcją i 50 km od granicy z Irakiem” i „umieścili w bazie 800 żołnierzy”, i że „większość obszarów [powiatu] Al-Hasaka znajduje się od 2013 r. pod kontrolą syryjskiej kurdyjskiej Partii Unii Demokratycznej [kurd. PYD]. Turcja uważa ich za zwolenników uznanej w Turcji za terrorystyczną Partii Pracujących Kurdystanu [PPK, kurd. PKK].” [8].

Wystarczy spojrzeć na mapę północno-wschodniej Syrii, by zrozumieć, że Kurdowie chcą dojść do rubieży rzeki Eufrat (nad którą leżą miasta Rakka i Dajr az-Zaur (Deir ez-Zor), chociaż na ich tyłach pozostaną garnizony armii syryjskiej w pobliżu miast Al-Kamiszli (kurd. Qamislo – centrum regionu Dżazira, kurd. Cizire) i Al-Hasaka. Stany Zjednoczone mogą okupować rękami Kurdów dolinę rzeki Eufrat, a jednocześnie – jeżeli zajdzie potrzeba – mogą przerzucić oddziały Kurdów syryjskich i irackich do Turcji, na pomoc tamtejszym oddziałom Partii Pracujących Kurdystanu. W ten sposób Stany Zjednoczone stają się głównym promotorem kwestii kurdyjskiej i zachowują poważne narzędzie nacisku na uczestników spotkania w Astanie. No i… kładą swe ręce na bogatych złożach ropy w Kurdystanie syryjskim i irackim.

Po drugie, Kurdowie opublikowali oświadczenie: „Syryjskie kurdyjskie Oddziały Samoobrony Narodowej (YPG) nie będą przestrzegać decyzji podjętych podczas negocjacji pokojowych w sprawie Syrii w Astanie (Kazachstan). „Ponieważ nie bierzemy udziału w tych negocjacjach, to podkreślamy, że nie jesteśmy związani żadnymi rozwiązaniami przyjętymi na konferencji w Astanie” – powiedział przedstawiciel YPG, czyli wojskowego skrzydła rządzącej w Syryjskim Kurdystanie Partii Unii Demokratycznej (PYD).” [9].

Przypomnijmy tutaj, że 04.01.2017 r. Kurdistan.ru zamieścił tekst Ibrahima Alijewa pt. „O różnicach zdań w ruchu narodowym”, w którym czytamy: „Siły rządowe Syrii, przy poparciu Moskwy, domagają się wycofania z Aleppo kurdyjskiego pospolitego ruszenia YPG. W nowych rosyjsko-turecko-irańskich porozumieniach w sprawie Syrii, problem kurdyjski został zignorowany. Taki krok zmusza Kurdów do wejścia w orbitę wpływów Waszyngtonu. Rosja, z którą Kurdowie wiązali swoje nadzieje, zdradziła interesy narodu kurdyjskiego. (...) Za federacją Północnej Syrii i Kurdami syryjskimi stoją Stany Zjednoczone i NATO. Do pięciu tysięcy żołnierzy sił specjalnych z państw Zachodu znajduje się obecnie na terytoriach kurdyjskich i dostarczają oni Kurdom duże ilości uzbrojenia. Porozumienie w sprawie zawieszenia broni w Syrii to fikcja. Wojna w Syrii będzie toczyć się dalej. Bez udziału [w tym porozumieniu] Waszyngtonu i Oddziałów Samoobrony Narodowej [YPG] wojna w Syrii jeszcze bardziej się rozkręci. Nie ulega wątpliwości, że Syria będzie podzielona na trzy państwa, pomimo wysiłków Moskwy i Ankary na rzecz ochrony jej integralności.” [10].

W tym świetle, dobrze już rozumiemy oświadczenie Nawafa Raszida, przedstawiciela rządzącej w Syryjskim Kurdystanie (Rożawa) Partii Unii Demokratycznej (PYD), który 24.01.2017 r. „powiedział, że peszmergowie syryjscy, znani też jako Peszmergowie Rożawy, powrócą do Syrii w ciągu najbliższych sześciu miesięcy i będą działać pod dowództwem kierowanej przez USA międzynarodowej koalicji antyterrorystycznej. Dodał on również, że peszmergowie syryjscy mogą zwiększyć liczbę swoich żołnierzy do 10.000. Oddziały Peszmergów Rożawy składają się w większości z tych Kurdów syryjskich, którzy opuścili swój kraj z powodu wojen i konfliktów, i przybyli do Irackiego Kurdystanu, gdzie odbyli przeszkolenie wojskowe i zostali uzbrojeni przez Amerykanów, mając nadzieję powrotu do Syryjskiego Kurdystanu dla obrony swoich ziem.” [11].

Jest to po prostu zapowiedź kontynuacji wojny na Bliskim Wschodzie w przypadku dalszego braku porozumienia między Waszyngtonem i Moskwą.

W odpowiedzi na to, jak czytamy w notce opublikowanej przez Kurdów 27.01.2017 r., „Rosja zaprosiła przedstawicieli syryjskiej kurdyjskiej Partii Unii Demokratycznej (PYD) i jej wojskowego skrzydła – Oddziałów Samoobrony Narodowej (YPG), do udziału w serii spotkań w Moskwie. (…) Przedstawiciele PYD i YPG nie zostali zaproszeni na rozmowy w Astanie, ale Rosja próbuje wziąć pod uwagę ich poglądy przed wznowieniem negocjacji. (…) Wcześniej kierownictwo PYD wyraziło swoje rozczarowanie rozmowami w Astanie, które są prowadzone przy pośrednictwie Turcji, Iranu i Rosji, i stwierdziło, że bez uczestnictwa Kurdów negocjacje zakończą się fiaskiem.” [12].

Po trzecie, Kurdowie opublikowali wypowiedź szefa Rady Bezpieczeństwa Irackiego Kurdystanu, Masrura Barzaniego (syn prezydenta Masuda Barzaniego): „„Kurdystan musi być włączony do negocjacji w sprawie zarządzania terenami wyzwolonymi przez peszmergów w czasie kampanii antyterrorystycznej w Mosulu” – powiedział kurdyjski urzędnik. (...) [Podczas spotkania z ambasadorem Francji w Iraku] Omówił on także kwestię niepodległości Kurdystanu, która jest naturalnym prawem Kurdów, i stwierdził: „Niepodległość Kurdystanu jest czynnikiem nas jednoczącym i wspólnym celem dla wszystkich kurdyjskich partii politycznych”.” [13].

Ludzie wolni – za Kurdystanem

A jakie stanowisko w tej sprawie powinni zająć ludzie myślący niezależnie? – Wydaje się, że nie należy się oglądać na politykę supermocarstw, tylko trzeba poprzeć słuszną sprawę.

Słusznym jest, gdy naród ma swoje odrębne państwo, w którym na każdym kroku słyszy mowę w swoim języku i widzi napisy na ulicach w swoim języku, a dzieci z tego narodu uczone są w szkołach w jego języku. Niesłusznym jest, gdy się to prawo do własnego państwa i własnego języka jakiemuś narodowi odbiera. I niesłusznym jest, gdy narodowi narzuca się jakiś obcy język, gdy sprawia się, że staje się on ważniejszy od własnego języka tego narodu (przykładem tego jest, niestety, dzisiejsza Polska, w której dzieci są w praktyce przymusowo uczone języka angielskiego, a jednocześnie niemal zlikwidowano tam naukę konkurencyjnego, swojskiego języka rosyjskiego). Własne państwo, z własnym językiem na co dzień, to prawdziwy skarb, a unifikacja państwowa i językowa starych narodów nie ma żadnego rozsądnego uzasadnienia. Nie wolno narzucać narodowi „od kołyski” zupełnie obcego języka, np. pod pozorem wymagań państwowej biurokracji, zagranicznych pracodawców czy obsługi komputera. Ludzie są naprawdę wolni, gdy nie muszą żyć w obcym państwie i mówić/czytać w obcym języku.

Przeciwnicy Kurdystanu rozsiewają jednak liczne wątpliwości.

Jednym z argumentów, wysuwanych przez przeciwników niepodległości Kurdystanu jest fakt, że Kurdowie nie żyją w jednym państwie. – Lecz, np. Polacy też nie mieli w XVIII-XX w. swojego państwa i też zmuszeni byli żyć na terytoriach kilku państw obcych, co nie było dla Polaków sprawiedliwe i dobre. Polacy stworzyli w końcu swoje państwo w 1918 r. i mocarstwa się na to zgodziły. I zgodziły się także wtedy na stworzenie Kurdystanu (traktat pokojowy w Sevres 1920 r.), ale w 1923 r. swoją zgodę odwołały. I Polska też została wkrótce (1939 r.) drogą rozbioru zlikwidowana, ale w 1945 r. mocarstwa przywróciły państwo o takiej nazwie. Dlaczego więc odmówiły prawa do niepodległości Kurdom? – Przypomnijmy, że po zakończeniu II wojny światowej utworzono (lub odtworzono) wiele nowych państw, z Izraelem na czele.

Innym argumentem wysuwanym przeciwko Kurdystanowi jest fakt, że na wielu obszarach Kurdowie są przemieszani z innymi grupami narodowymi, na przykład z arabami, turkami, irańczykami, i że mając już własne państwo, mogliby ich prześladować w ten, czy w inny sposób. – Lecz, gdyby przyjąć ten argument, to nigdy nie mogłyby powstać takie nowe państwa, jak Białoruś czy Ukraina, ani odrodzić się takie stare państwa, jak Izrael czy Polska. Tymczasem, państwa te powstały i nie zamierzają upadać (chyba, że z obcą „pomocą”). Prześladowania współmieszkańców innych narodowości były i są (Ukraina!) w tych państwach faktem, ale też faktem były i są prześladowania Ormian i Kurdów w Turcji. Niestety, szowinizm, fundamentalizm i antypersonalistyczny despotyzm trzeba zwalczać wszędzie, a nie tylko na Bliskim Wschodzie.

Propaganda syryjska wysuwa mocno argument, że obrona suwerenności i całości państwa Syria jest słuszna. – Lecz, gdyby przyjąć tylko ten argument, to nigdy nie powstałoby wiele niepodległych państw, które przecież powstały po I i II wojnie światowej, odrywając się od swoich sąsiadów, albo od imperiów kolonialnych. A Rosjanie musieliby… potępić własnych braci – dzisiejszych bojowników Donbasu, walczących o nie podlegającą Ukrainie Noworosję, albo nawet o jedną i niepodzielną Rosję.

Socjalistyczny rząd Syrii, w której rządzi od pokoleń mniejszość alawicka, powinien w końcu zrozumieć słowa Fryderyka Engelsa: „Nie może być wolnym naród, który uciska inne narody. Siła, potrzebna mu do zgnębienia innego narodu, zawsze obróci się w końcu przeciwko niemu samemu.” (Londyn, 1847).

Z kolei propaganda rosyjska wysuwa przeciwko niepodległości Kurdów taki „argument”, że są oni podzieleni „geopolitycznie”: jedni są za Wschodem (za Rosją), a inni za Zachodem (za USA), i że niepodległy Kurdystan mógłby pokrzyżować Rosji i Chinom ich bliskowschodnie plany. – Lecz, jest to argument po prostu śmieszny, gdyż, na przykład, przed I wojną światową Polacy nienawidzili Rosji za jej udział w likwidacji państwa polskiego – Rzeczy Pospolitej, a jednak po wybuchu I wojny światowej duża ich część stanęła dobrowolnie po stronie cara Mikołaja II (czyli po stronie Wschodu) i utworzyła (za zgodą władz Rosji) korpusy polskie w Rosji, które walczyły z Niemcami i Austriakami. [14] – Jednocześnie zaś, po stronie Niemiec i Austrii walczyły przeciwko carskiej Rosji inne oddziały (tzw. piłsudczycy), złożone z tych Polaków, którzy chcieli zdobyć niepodległość dla narodu polskiego w oparciu o państwa centralne, czyli o Zachód. – I gdyby Rosja nie upadła na skutek zagranicznej dywersji i rewolucji 1917 roku, to odrodzona Polska byłaby z pewnością prorosyjska. Stało się inaczej – państwo polskie powstało już bez Rosji i od razu weszło w orbitę wpływów Zachodu, a z Rosją (bolszewicką) stoczyło nawet krwawą wojnę (w latach 1919-1920). – Zatem, patrząc na przykład Polski, możemy powiedzieć, że orientacja geopolityczna czy chwilowy układ sojuszów nie mogą przekreślać prawa narodów do niepodległości.

Zresztą, jakże może propaganda moskiewska (czy syryjska) zarzucać Kurdom, że chcą zdobyć niepodległość w oparciu o Amerykę Trumpa, skoro – zdaniem niektórych rosyjskich komentatorów – to właśnie Trump jest tak bardzo „na rękę” Rosji? Na przykład, znany showman i reżyser teatralny Sergiusz Kurginian (parający się także polityką) powiedział ostatnio publicznie wprost: „Studiowałem uważnie i długo upadłość Trumpa. Nie tylko jego wspinanie się do góry, ale i bankructwo. Tam było dobrze widać, kto konkretnie przechwycił Trumpa na pewnym etapie. I ja uważam, że jest to nam na rękę. [Uważam] Że realna więź Trumpa z konserwatywną częścią Izraela jest dla nas korzystna, bo to oznacza, że naprawdę będą jakieś zmagania z radykalnym islamem i dojdzie do wzrostu cen ropy.” [15].

Aż dziw bierze: w jaki sposób nowa wojna Trumpa może być „korzystna” dla Rosji, skoro oznacza ona nową śmierć i nowe zniszczenie? – Zostawmy tu jednak z boku ten bardzo interesujący problem stosunków w trójkącie: USA - Izrael - Rosja.

Ludzie wolni zawsze uważali, że Syria, Rosja i inne państwa powinny teraz dać dobry przykład i sprawiedliwie załatwić problem kurdyjski. Wszak separatyści (secesjoniści) kurdyjscy nie są wcale gorsi od rosyjskich separatystów z Donbasu. Dr Stanisław M. Iwanow pisze, że najlepszym rozwiązaniem dla ludności Syrii byłaby jej federalizacja, czyli sytuacja, „gdy grupom etniczno-religinym lub ich enklawom może być nadany status podmiotów federacji, a główne stanowiska we władzach ustawodawczych i wykonawczych mogą być rozdzielone proporcjonalnie wśród głównych grup ludności (sunnici, alawici, Kurdowie).” [16]. Na kurdyjskiej stronie Ria Taza (riataza.com) podano w tych dniach do wiadomości, „że [w końcu 2016 roku] Rosja zaprosiła kurdyjskich przedstawicieli politycznych [z 24 partii syryjsko-kurdyjskich] do bazy lotnictwa rosyjskiego w Latakii, gdzie będą oni prowadzili dyskusję na temat politycznej przyszłości Kurdów syryjskich. Kurdyjski urzędnik [Farid Sedun] wyjaśnił, że spotkania w rosyjskiej bazie lotniczej odbędą się w ciągu najbliższych dwóch dni, po czym on i dwóch innych niezależnych kurdyjskich polityków pojedzie do stolicy Syrii Damaszku w celu omówienia swoich pomysłów z rządem syryjskim. Podstawową kwestią do negocjacji jest pomysł federalnego systemu rządów, dotyczącego tylko północnych obszarów Syrii, w większości zamieszkanych przez Kurdów.” [17].

Pomysł wydaje się być dobry, pojawia się tylko pytanie: czy to aby nie za mało i nie za późno? Kurdowie domagają się teraz – i słusznie – całościowego, kompleksowego załatwienia ich postulatów. Mówią, że są jednym narodem i nie chcą być dłużej podzieleni. Walczą o swoją jedność i niepodległość, niczym Polacy w XIX i XX wieku. Popieramy więc dążenie Kurdów do własnego niepodległego państwa i uważamy, że kurdyjskie konfederacyjne kantony w Syrii, Turcji, Iraku i Iranie powinny zakończyć wojnę Kurdów z sąsiadami i zarazem dać wszystkim czas na pokojowe ustanowienie niepodległego Kurdystanu w przyszłości.

Z personalistycznego punktu widzenia, to właśnie pokojowe współistnienie ludzi i dbałość o godność każdego człowieka może być ratunkiem dla zagrożonej dzisiaj ziemskiej cywilizacji. [18]

Grzegorz Grabowski

Przypisy:

[1] – Do czego doprowadzą nowe rozmowy w sprawie Syrii w Astanie? http://www.bbc.com/russian/features-38719287

[2] – Rosja, Iran i Turcja stworzą mechanizm monitorowania rozejmu w Syrii https://eadaily.com/ru/news/2017/01/24/rossiya-iran-i-turciya-sozdadut-mehanizm-kontrolya-peremiriya-v-sirii (24.01.2017).

[3] – Prezydent Kurdystanu o wojnie w Syrii http://kurdistan.ru/2017/01/24/news-28401_Prezident_Kurdistana_o_voyne_v_Sirii.html (24.01.2017).

[4] – Wywiad prezydenta Barzani dla „The Washington Post”: Niepodległość Kurdystanu to nie sen http://kurdistan.ru/2017/01/21/news-28387_Intervyu_prezidenta.html (21.01.2017).

[5] – Trump: Zło zakończymy, ropę zabierzemy https://yvision.kz/post/751129

[6] – Awanturnik Erdogan i Rosja http://yvision.kz/post/750154

[7] – Zob.: Podstępny plan utworzenia Kurdystanu http://www.voltairenet.org/article189567.html (08.12.2015), Projekt utworzenia Wielkiego Kurdystanu http://www.voltairenet.org/article193181.html (07.09.2016), Francja i Turcja wobec Kurdów http://www.voltairenet.org/article194297.html (29.11.2016).

[8] – Media: USA utworzyły bazę wojskową w znajdującym się pod kontrolą Kurdów Al-Hasaka http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28406_SMI_SSHA_sozdali_voennuyu_bazu_v_nahodyascheysya_pod_kontrolem_kurdov_El-Hasake.html (25.01.2017).

[9] – YPG nie uznają rozstrzygnięć z Astany http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28407_YPG_ne_priznayut_resheniya_peregovorov_v_Astane.html (25.01.2017).

[10] – O różnicach zdań w ruchu narodowym http://kurdistan.ru/2017/01/04/articles-28254_O_raznoglasiyah_v_nacionalnom_dvizhenii.html (04.01.2017).

[11] – Przedstawiciel PYD: Syryjscy kurdyjscy peszmergowie powrócą do Syrii http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28415_Predstavitel_PYD_Siriyskie_kurdskie_peshmerga_vernutsya_v_Siriyu.html (21.01.2017).

[12] – Rosja zaprosiła PYD na negocjacje do Moskwy http://kurdistan.ru/2017/01/27/news-28421_Rossiya_priglasila_PYD_na_peregovory_v_Moskvu.html (27.01.2017).

[13] – Masrur Barzani: Niepodległość to wspólny cel wszystkich kurdyjskich partii politycznych http://kurdistan.ru/2017/01/25/news-28410_Masrur_Barzani_Nezavisimost_obschaya_cel_vseh_kurdskih_politicheskih_partiy.html (25.01.2017).

[14] – Zob.: Grabski o sojuszu Polaków z Rosją http://polski.blog.ru/214001587.html , Pierwszy wódz II Rzeczypospolitej http://polski.blog.ru/131924307.html

[15] – Kurginian: więź Trumpa z konserwatywną częścią Izraela jest korzystna dla Rosji http://rossaprimavera.ru/news/kurginyan-svyaz-trampa-s-konservativnoy-chastyu-izrailya-vygodna (23.01.2017).

[16] – Wojny w Syrii i Iraku oraz możliwe drogi do pokoju http://kurdistan.ru/2017/01/23/articles-28391_Voyny_v_Sirii_i_Irake_i_vozmozhnye_puti_k_miru.html (23.01.2017).

[17] – Rosja występuje jako gwarant kurdyjskiego systemu federalnego w północnej Syrii http://riataza.com/2017/01/16/rossiya-vyistupaet-garantom-kurdskoy-federativnoy-sistemyi-v-severnoy-sirii/ (16.01.2017).

[18] – Zob.: Postulat współistnienia http://polski.blog.ru/200435971.html

Źródło wersji polskiej / Источник польской версии: http://polski.blog.ru/224481539.html (29.01.2017).

Zob. także:

М. Ваганов, Почему Россия должна признать Курдистан (M. Waganow, Dlaczego Rosja powinna uznać Kurdystan) https://jpgazeta.ru/pochemu-rossiya-dolzhna-priznat-kurdistan/ (13.09.2015).