Ж А Н А Ө З Е Н
Желтоқсанның күн-түні,
Суығы мен қырауы,
Қазағымның жастарын
Ар-намысқа булады.
Той-тойлаған ел-жұртым,
Жанаөзенді ұмыттың.
Баласының қасіретін
Көрмегенсіп, налыттың.
Ел намысын, ызасын
Қайтіп таптап, шаншыдың?
Ұлдарыңның жас қанын
Өзен қылып тасыттың.
Қарс айырылған жүрегім
ЖАНАӨЗЕН деп жылады.
Қазағымның байрағы
ЖАНАӨЗЕНДЕ қирады.
АНА. 21.12.2011 ж.
http://www.facebook.com/groups/zhanaozen/