Қазақстан
Арыстандай айбаттым,
Жолбарыстай қайраттым,
Аспандаған байрақтым,
Қанша жұлдыз жайнаттың,
Қанша бұлбұл сайраттың,
Қазақстан, ардақтым!
Тұлпарыңның шабысын,
Домбыраңның қағысын,
Күңіренткен тау ішін,
Дарияңның ағысын
«Сүйем!» десем - бәрі шын,
Қазақстан - намысым!
Әрбір тасы - киелім,
Әр уығы - жүйелім,
Ән кернеген жүрегін,
Күй кернеген тиегін,
Сары алтыннан сүйегің,
Қазақстан - жыр елім!
Шаңырағың - шырағым
Топырағың - тұмарым,
Ғаламда жоқ сыңарың,
Ғажайыбым, жұмағым,
Басы таза бұлағым,
Басылмайтын құмарым,
Қазақстан - қыраным!
Айың тусын оңыңнан,
Күнің тусын солыңнан,
Жұлдыз жансын жолыңнан,
Басыңа бақ орнасын,
Қыдыр болсын жолдасың,
Құдай сені қолдасын,
Қазақстан - көз жасым!..
Жолбарыстай қайраттым,
Аспандаған байрақтым,
Қанша жұлдыз жайнаттың,
Қанша бұлбұл сайраттың,
Қазақстан, ардақтым!
Тұлпарыңның шабысын,
Домбыраңның қағысын,
Күңіренткен тау ішін,
Дарияңның ағысын
«Сүйем!» десем - бәрі шын,
Қазақстан - намысым!
Әрбір тасы - киелім,
Әр уығы - жүйелім,
Ән кернеген жүрегін,
Күй кернеген тиегін,
Сары алтыннан сүйегің,
Қазақстан - жыр елім!
Шаңырағың - шырағым
Топырағың - тұмарым,
Ғаламда жоқ сыңарың,
Ғажайыбым, жұмағым,
Басы таза бұлағым,
Басылмайтын құмарым,
Қазақстан - қыраным!
Айың тусын оңыңнан,
Күнің тусын солыңнан,
Жұлдыз жансын жолыңнан,
Басыңа бақ орнасын,
Қыдыр болсын жолдасың,
Құдай сені қолдасын,
Қазақстан - көз жасым!..
Отан
Отан!!
Отан!
Сен болмасаң, не етер ем?
Мәңгілікке бақытсыз боп өтер ем,
Өмірден бұл өксуменен кетер ем.
Құс ұясыз,
Жыртқыш інсіз болмайды.
Отансыз жан өмірінде оңбайды.
Өзін-өзі қорлайды да, сорлайды.
Тірі адамға - сол қайғы!
Күн көреді,
Әкесіз де, анасыз,
Өмір сүрер.
Әйелсіз де, баласыз,
Ал Отансыз -
Нағыз сорлы панасыз?
Білесің бе,
Отанның сен не екенін?
(Екі өмір жоқ, әрине, жоқ екі өлім.)
Екі Отан жоқ.
Жалғыз Отан - мекенің!..
Отан!
Сен болмасаң, не етер ем?
Мәңгілікке бақытсыз боп өтер ем,
Өмірден бұл өксуменен кетер ем.
Құс ұясыз,
Жыртқыш інсіз болмайды.
Отансыз жан өмірінде оңбайды.
Өзін-өзі қорлайды да, сорлайды.
Тірі адамға - сол қайғы!
Күн көреді,
Әкесіз де, анасыз,
Өмір сүрер.
Әйелсіз де, баласыз,
Ал Отансыз -
Нағыз сорлы панасыз?
Білесің бе,
Отанның сен не екенін?
(Екі өмір жоқ, әрине, жоқ екі өлім.)
Екі Отан жоқ.
Жалғыз Отан - мекенің!..
.........................................................................................................................................
Я хочу в край, где режут жирных баранов,
И пьют молоко из больших цветастых пиалок,
Где люди молчат, сурово, как алтайские горы,
Где люди поют, так легко, беззаботно и молодо...
Где сходятся вместе чистые бурные реки,
Где тишина и покой пребудут навеки,
И верблюдов глаза в голубое небо глядят,
И степи покрылись в красный маков наряд...
И в юртах мелькают красивые женские лица,
Степные красавицы-казашки, вам ли трудиться?
Глаза их черны и нежны, а голос- как песня,
И хор зазвучит, лишь стоит собраться им вместе.
Там есть табуны чистокровных степных лошадей,
Их норов опасен, но не для этих суровых людей,
Их лица выжжены солнцем, дух закалился огнем.,
Они полны смелости - словно им все нипочем.
Об этом мечтаю сидя в квартире своей,
И тихо ругаюсь, гоняя с окна голубей.
Хочу бросить свой коммунальный мирок,
Отправиться бы с друзьями на распутье дорог.
Я б только мечты бы с собою в дорогу взяла,
И прямо по пыльной дороге босой бы пошла.
Туда, где режут жирных курдючных баранов,
В святую глубинку своей страны- Казахстана.
И пьют молоко из больших цветастых пиалок,
Где люди молчат, сурово, как алтайские горы,
Где люди поют, так легко, беззаботно и молодо...
Где сходятся вместе чистые бурные реки,
Где тишина и покой пребудут навеки,
И верблюдов глаза в голубое небо глядят,
И степи покрылись в красный маков наряд...
И в юртах мелькают красивые женские лица,
Степные красавицы-казашки, вам ли трудиться?
Глаза их черны и нежны, а голос- как песня,
И хор зазвучит, лишь стоит собраться им вместе.
Там есть табуны чистокровных степных лошадей,
Их норов опасен, но не для этих суровых людей,
Их лица выжжены солнцем, дух закалился огнем.,
Они полны смелости - словно им все нипочем.
Об этом мечтаю сидя в квартире своей,
И тихо ругаюсь, гоняя с окна голубей.
Хочу бросить свой коммунальный мирок,
Отправиться бы с друзьями на распутье дорог.
Я б только мечты бы с собою в дорогу взяла,
И прямо по пыльной дороге босой бы пошла.
Туда, где режут жирных курдючных баранов,
В святую глубинку своей страны- Казахстана.