Бiз "Алжир" саяси қуғын- сүргін және тоталитаризм құрбандарының мемориалды - мұражай кешеніне келдік. Бұл жерде қазақ халқының зиялыларының айелдерi мен бала-шағасы отырған. Оларды халық жауының отбасы мүшесі деп айдауға салған. Оларды түрмеге түскен күйеулерiңмен жолығасыңдар деп алдап жақырып, тұтқындап, айдауға жіберген. Ондағы халыққа тамақ бермеген , көбiсi аштан қырылып, сырқат болған. Осындай аяусыздық қайдан ойларына келді екен.Ондагы әйелдердің рухына тағзым етемін. Мұндай ойды ешкімнің басына бермесін.
Осыдан кейiн Астана орманына жол тартық. Онда барi қолдан егiлген ағаштар мен өсiмдiктер. Жануарларды да өздері қолдан жіберген. Жалпы ұзындығы 92 км, 14 орманшы жұмыс атқарады. Велосипед жолы мен тұрғындар демалатын орындары бар.Астанамыздың жасыл-желекке байып жатқанын көрiп куанышымыз койнымызға сыймай тұр.