Казактың бір отбасы бар дуниеде,
Құрайды оны ата-ана, жалғыз кыз.
Қыз бақытты да сүйікті отбасында,
Еш жамандық көрмеген ғұмырында,
Алайда бір қайғы бар қыз жүрегінде,
Іні сүймей келеді өмірінде.
Күндіз ойнап-күліп жүред көппен бірге,
Түнде төгед көз жасын бөлмесінде:
"НЕГЕ?! Неге Бермейді Алла іні,
Мүмкін бұнда шығармын мен кінәлі",-
деп қайғырып,
Екі інісін есіне тағы алады,
Қайтыс болған келмей жатып бұл дүниеге.
Күні өтед(і) бұл қыздың армандаумен,
Алладан іні сұрап, сыйынумен,
Алайда, шалынбады қыз тілегі
Құлағына Алланың құдіретті........